2008 yılında başladı bizim hkayemiz aslında....
deli gibi aşık olduğum adamla evlenirken hemen cocuk istediğimi biliyordum...
hic korunmadık ve evlendikten 3 ay sonra beklenen adet gelmeyince 2. gun hemen eczaneden bir test aldım ve hemen yaptım sonuc silik bir 2. cizgi....
mutluluktan deliye dondum tabi akşam olup eşimin eve gelmesini zor bekledim haber vermek icin...
eşim eve gelip mutlu haberi oğrenince hadi hemen gidip kan tahlili yaptıralım dedi...cıktık yaptırdık ve sonuc evet hamileydim...daha eve gelmeden herkese hamile olduğum haberini verdik....hemen doktor araştırmasına girdim 3 gun sonraya randevu aldım bir dr dan ancak doktora gidemeden kanamam oldu ve duşuk yaptım 5 haftalıktı bebeğim gittiğinde....cok uzulduk tabi...dediler ki 3 ay korunun sonra yeniden deneyin..oyle yaptık am bu seferde olmuyordu işte bir turlu o 2. cizgi belirmiyordu...6 ay sonra adetim 5 gun gecikince dedm tamam hamileyim...o 2 gun boyunca yaptığım 10 adet civarında test hep negatif cıktım ama emindim hamileydim ben....3 gun yeniden bir test aldım ve bu sefer varla yok artası 2. cizgiyi gordum yine o testte....hemen ertesi gun doktorda aldım soluğu tabi...kan tahlili sonucu evet hamileyim....sevincten deliriyoruz eşimle...rutin kontrollere başladık....9. hafta oldu ve kontrolde bebeğimin kalbinin atmadığını oğrendik...doppler istedi doktorumuz ve anladıkki bebeğim gitmişti yine benden...acilen kurtaj olmam gerekiyordu...hemen ertesi gun ameliyata alındım....dunyam başıma yıkıldı sanki....gunlerce yataktan cıkmadan ağladım sadece...pataloji sonucumuzdada mol gebelik sonucu bebeğimi kaybettiğim cıktı...bu bir tur kanserdi ve en az 1 yıl boyunca hamile kalmamam gerekiyordu....1 yıl boyuınca her hafta kan tahlilleri ile takip ettiler hastalığımı...ben anne olmayı bu kadar cok isterken neden benim başıma btun bunlar geliyor diye isyan etme noktasına kadar gelmiştim artık...1 yıl doldu derken o ay reglim yine gecikti...test yaptım negatif cıktı hemen doktora gittim kan tahlili ve usg sonrası sıradan bir gecikme olduğunu oğrendik ve bu kontrolde doktorum artık korunmayı bırakabileceğimi soyledi....
ertesi ay....
yine adet gecikmesi....offf dedim artık....3-4-5- derken adetim geceli 1 hafta oldu....eczaneye gidip bir test aldım ama oyle umutsuzum ki artık....testi yaptım ve anında kalın mı kalın 2. cizgi yine ordaydı..sevinmelimiydim bilmiyordum cunku 3. kez kaybetmeye dayanamazdım....akşam eşim eve gelince onada soyledim...oda cıkıp nobetci eczaneden bir kac test daha aldı ve hepsi pozitif cıkıuyordu....bir kac gun sonra doktora gittim...usgde bakalım dedi doktor 10 gunluk gecikme ile en azından keseyi gormemiz lazım...baktık ve işte ordaydı bebeğim....5 haftalık hamilesin dedi...hemen kan tahlilleri ilaclar vs kontrollere başladık....her kontrole onu kaybettiğim haberini alıcam diye gittim...ama bebeğim sıkı sıkı tutunmuştu bana...hic zorlamıyordu beni...nbe mide bulantısı nede başka bir sıkıntı yaşamıyordum...o icerde aslında cok iyiyken ben hep kendimi sıkıntıya sokuyordum...hep kotu bir şey olacakmış gibi hissediyordum4. ay kızımız olacağını oğrendik...boyle boyle 39. haftaya kadar geldik....39. hafta kontrolumuzde dr catımın dar olduğunu doğumda zorlanabileceğimi soyleyince sezeryan olmaya karar verdim...
ertesi gun icin anlaştık drla...bu arada kan verdim bazı tahliller istedi.yarın tahlil beklemeyelim dedi...
o gece sabaha kadar uyuyamadım tabi...yarın kızıma kavuşacaktım....
sabah erkenden kalktım duşumu aldım...sabah 9 gibi evden cıkıp hastaneye gittik...
9:30 da yatışım yapıldı ve hazırlıklara başlandı...once lavman yapıldı...sonra gelip damar yolumu actılar...serum verdiler...biraz sonra anestezi uzmanı geldi...epidural istediğimi soyledim ama kan tahlil sonuclarıma gore epidural veya spinal anestezi yapamayacaklarını genel anestezi yapmak zorunda olduklarını anlattı...mecburen kabul ettim...biraz sonra da gelip sondamı taktılar...bu işlem biraz canımı acıttı ama bu tamamen benden kaynaklanıyordu...cok korkuyordum bu nedenle kendimi cok sıkıyordum....sonra ameliyathaneden geldiler beni almaya...tir tir titriyordum....ameliyathanenin kapısınım onunde son kez eşime anneme k.,valideme baktım el salladım ve kapı kapandı...icerde bi suru insan vardı hazırlık yapıyolardı...sonra doktorumu gordum o an icim biraz rahatladı..ona cok guveniyordum cunku...onume perde gerdiler...doktorum birazdan başlıcaz ama korkma hic bir şey hissetmeyeceksin şimdi karnını temizleyeceğim biraz soğuk gelebilir filan anlatıyo bu arada anestesici başımda birazdan uyuyacaksın diyor...derken inanılmaz bir acı ile uyandım birileri adımı soyluyordu...bana sesleniyorlardı ama gozlerimi acamıyordum ve cok canım acıyordu....o anda aklıma ilk gelen şey kızımdı...bebeğim dediğimi hatırlıyorum...bebeğim nasıl....iyi dediler...sonra biri dediki ac gozlerini bak cok guzel bir kızın var...zorla actım dunyalar guzeli kızım yanımdaydı...oyle guzel oyle masumduki onun benim olduğuna inanamadım bi an....
kızım 15 nisan cuma gunu 3260 gr ve 50 cm olarak dunyaya gozlerini actı...
şimdi şu anda da ağlamaya başladı beni cağırıyor yine...
allah isteyen herkese bu duyguyu nasip etsin....