merhaba arkadaşlar..ben 1.5 yıllık evliyim.izmirliyim ve eskişehire gelin geldim.eskişehirde yaşıyorum 30 yaşındayken hamile kaldım.doğum hikayem ise şoyle;

28 mayıs 2011 cumartesi gunu saat 16.00 civarlarında dinlenmek icin yatağıma yatarken birden suyum geldi.cok acayip bir histi.sanki idrar yapar gibi.ama bunu kontrol edemiyorsunuz.geldikce geliyor.ben hemen banyoya koştum.anneme seslendim heyecanla suyum geldi diye bağırdım.annem izmirden benim icin gelmişti.2-3 haftadır bizde kalıyordu.o da cok heyecanladı tabi ilk torunu geliyor ne de olsa.annem hemen eşimi aradı.ben o sırada hemen duşa girdim.abdestimi aldım duamı ettim sonra doktorumu aradım.suyumun geldiğini soyledim.o da hastaneye gel deyince hemen apar topar cıktık evden.
Eşim ve eltim beni hasteneye ulaştırdılar.bende daha hic sancı yoktu.hasteneye varınca en gec 1-2 sa.icinde doğum yapar kurtulurum diye duşunuyordum.meğer cok yanılmışım.suyun onceden gelmesi bence doğumun en zor şekliymiş cekince anladım.su geldikten en az 12 saat sonra doğum gercekleşiyormuş.ben tabi bundan habersiz sedyede doktorumun gelmesini beklerken yanımda yatan bir kadın doğum yapmak uzereydi.sancıları geldikce inliyor ve bağırıyordu.acılmanın tam olarak gercekleşmesini bekliyordu.az sonra doğumhaneye alacaklardı.ben de icimden dua ediyor o kadın gibi cok bağırmadan cok acı cekmeden doğumu atlatayım diye dua ediyor kendimi sakinleştirmeye calışıyordum.nerdeee o kadının belki 5 katı bağırdım ve haykırdım doğumumda.
Bu arada eşim ve eltimi dışarda bekletiyorlar iceri sokmuyorlardı.ben yalnız başıma başımdan neler gececek diye duşunup duruyordum.doktorum gelip beni muayene edince en az 12 saat sonra doğuma alınırsın deyince şok oldum.o kadar zaman tek başıma nasıl vakit gecirecektim.canım şimdiden sıkılmaya başlamıştı.acılma ne kadar diye hemşireler muayene ederken cok sert giriyorlardı.hemşirelerin eli biraz sertti yani.sabredip sesimi cıkarmadan bekledim.yanımdaki kadını doğuma aldılar ama sesini duyabiliyordum.normal doğum yaptı.yarım saat bile surmedi doğumu.cok zor olmadı yani .bebeği sağlıkla dunyaya geldi.doğum sonrası yanımdaki yatağa yatırdılar yine onu.dinlenip kendine geldikten sonra doğum hakkında biraz muhebbet ettik .1 saat kadar yattıktan sonra ayağa kalkıp ust kattaki odasına cıktı ben arkasından bakakaldım.ne guzel o atlattı ben acaba ne olacağım diye eseflenip durdum.
Neyse 1-2 sa.zaman gecti yavaş yavaş sancılarım başladı.beni televizyonlu bir odaya aldılar.nst ye bağladılar .yataktan kalkmama izin vermiyorlardı.sadece wc ye gidebiliyordum.yeni odamda 20 yaşlarında biri vardı.onun da suyu gelmiş.sancısının ve acılmanın başlamasını bekliyordu.kızla biraz muhabbet ettikten sonra benim sancılarım artmaya başladı.hemşireler arasıra nst sonucunu almaya geliyorlardı.doktorum da evinde gitmişti.cunku akşam olmuştu artık.telefonla hemşirelerden bilgi alıyordu durumumla ilgili.bu arada doğumhanenin kapısında merakla bekleyen eşimi ve annemi cok kısa bir sure icin yanıma aldılar..hemşire bizimkilere beklemenize gerek yok doğuma daha cok var deyince bir de evimiz hasteneye cok yakın olduğu icin eşimi ve annemi eve yolladım.eşim o arada bana hemen telefonumu verdi gizlice.cunku cep telefonu yasaktı doğumhanede.cepten mesajlaşırız bu şekilde haberleşiriz diye duşunuyorduk.
Aradan zaman gecti sancılar gittikce arttı ve ben dayanamaz hale gelmiştim.her sancı sırasında Allahım bana yardım et diye inliyordum.suyum onceden geldiği icin ayakta durmak tehlikeli diye yataktan kaldırmıyorlardı.sancılar yatağa bağlıyken cok zor dayanılıyordu.yatağın yan bariyerlerine tutunup bir şekilde kendimi rahatlatma isteği duyuyordum.ama pek faydalı olmuyordu.acılma ne kadar oldu diye her muayenede merakla soruyordum hemşireye.hala 1-2 santim acılma vardı.eşime de zar zor mesajla acılmanın kac santim olduğunu haber veriyordum.sancılar gittikce arttı ve acılmam 3 santim oldu.gece saat 23.00 civarlarıydı.hemşireler muayene ederken cok acıtıyorladı ve iyice sinir ve stres olmuştum.ben sancılara dayanmaya calışırken bir yandan acayip susamış ve acıkmıştım.bir damla su bile vermiyorlardı.ağzım kurumuştu ve iyice halsizleştim.bana serum bağladılar.sonrasında istifra ettim ama o sırada neredeyse oluyordum.kac saattir yatağa (nst ye)bağlı olduğumdan kusma sırasında doğrulamadım ve nefes boruma kactı.ben nefessiz kaldım.can cekişirken hemşireler koştu.en sonunda nefes alabildim.burnuma oksijen maskesi verdiler hemen.yan yatırdılar bir sure.zar zor eşime mesaj attım hemen gelin diye.onlar yoldayken ben iyice halsizleştim.yanımdaki kızı da başka odaya aldılar.benim durumumu gorunce kız iyice korktu tabi.
Sancılara dayanamıyordum ve aclık ve susuzluktan gucum iyice tukenmişti.nefes almakta zorluk cekiyordum.nefesim az geliyordu.o sıralarda doktorum geldi.muayene etti.acılma 5 cm.olmuş.o anda elim ayağım boşaldı ve doktora bunu ilettim.hemen sol tarafıma dondurdu beni.bebeğin kalp atışları yavaşladı.Doktor bunu farkedince hemen nst sonucuna baktı.hemşirelere daha once de oldu mu boyle diye sordu.ve onceki nstleri istedi.hemşireler hık mık derken doktor nstlere baktı ve daha once 2 defa daha bebeğin kalbinin yavaşladığını soyledi.bu ucuncuymuş.bir daha olursa beni sezaryana alacağını soyledi doktor.sonrasında sol tarafıma devamlı yatarak ve oksijen maskesi takarak sancılara dayanmaya calıştım.tehlikeyi atlatmıştık.şimdi sadece acılmanın tam olmasını bekliyorduk.
Artık sancılar sırasında bağırmaya başlamıştım.Hayatımda hic bu kadar bağırmamıştım cektiğim ağrı sancı v.s. icin..şimdi resmen cığlık atıyordum.bizimkiler dışarıda benim cığlıklarımı duyunca deliye donmuşler. bir de bebeğin ve benim yaşadığım tehlikeyi doktordan işitince hayatım tehlikede diye ağlanıp sızlanmaya başlamışlar.
Doktor tekrar muayene icin geldiğinde acılma 8 cm.olmuştu.Zaten o sıralarda bana ıkınma hissi gelmişti.her sancıda ıkınmaya başladım.bu arada hemşirelerin sorumsuzluğu nedeniyle bana lavman yapılmayınca her ıkınmamda buyuk abdestim de geliyordu.hemşireler bir yandan orayı temizliyorlardı.daha once her sancı da deli gibi bağırırken bu sefer doktorun talimatıyla nefesimi tutup sonuna kadar ıkınmaya uğraşıyordum.benim bağırmalarım kesilince bizimkiler bana bişey oldu sanmışlar.dışarı da hemşireyle atışmaya başlamışlar.neler oluyor bişeyler var bize soylemiyorsunuz diye eşim cıkışmış hemşireye.
Neyse ben ıkınmakla uğraşırken doktor 'bebek gelmiyor tum gucunle ıkınmıyorsun 'deyince moralim bozulmuştu ve o anda olmek istemiştim.tum gucumle ıkınıyordum ama nefesim yetmiyordu.Cok caresizdim.bu durumdan cıkış yolu yok diye duşunuyordum ve olmeyi istiyordum.bir sure daha boyle devam ettim.sonra beni doğumhaneye aldılar.doğum başladı ama tum ıkınmalara rağmen bebek gelmiyordu.bebeğin başının gorunduğunu soyledi doktor.ama yine cıkmıyordu bebek.vakumla cekeceğiz beline kordon dolanmış dedi.doktor vakumu calıştırdı ve bana son olarak şoyle dedi.''senem cok kuvvetli bir şekilde ıkınacaksın.bu işin şakası yok.bebek tehlikede.'' ben bunu duyunca son bir gayretle ıkındım tum gucumu kullandım.neredeyse damarlarım patlayacaktı ve sonunda bebek doğdu...
Bebek hemen ağlamayınca ve doktor da bir şey demeyince bir an bebeğin olduğunu duşundum.doktora bebek niye ağlamıyor diye sordum caresizce.o da hemen ağlamaz biraz bekle bir sorun yok deyince ve ardından bebeğin sesini duyunca icim rahatladı ve kendimi bıraktım.saat 3.45 di.doğum tam olarak 11 bucuk saat sonra oldu. diğer yandan doktor dikişleri atlamaya başladı.pek acı hissetmedim dikiş sırasında.sonra bebeğimi gosterdiler 10 sn.kadar.onu gorunce cektiğim tum acılara değdiğini duşundum.cok tatlı bembeyaz bir bebekti.
Oğlum şu anda 2 aylık.Allah sağlıkla buyutmeyi nasip eder inşallah.Zor bir doğum yaşadım.Umarım diğer hamileler benim cektiklerimi cekmez ve sağlıklı bir bebek dunyaya getirirler