33. hafta, sancılar başladı, dayanılmaz bir ağrı! Eskişehir Zubeyde Hanım Kadın Doğum Hastanesi Acile'e gittik. NE? acılmam 2 santim mi? Doğum mu başlamış? O gece doğumu geciktirmesi icin taşikardi yapan bir ilac bağlandı, ciğerleri icin iğne yapıldı. Ertesi gunu karar verdim, bu korkunc yerden cıkmam lazım, kuvoz bile yok bu hastanede, oğlumu burada doğuramam!
Ertesi gunu yola cıktık, Bursa Acıbadem'e geldik. Doc Dr. Şahin Zeteroğluyla tanıştık. Artık guvenli ellerde olduğum icin icim rahat. Evimden uzaktayım ama internette kader arkadaşlarım Eylul Anneleri var
Gerci ben "Cakma Eylul Annesi" oldum ama neyse...1 ay kadar Bursa'da kaldıktan sonra 24 Ağustos 2010, saat 11'e Epidural-Spinal Sezaryen icin gun aldık.
Plasenta Previa yuzunden mecbur sezaryen! Cok isterdim normal doğurmayı. 23'u gece cok duşundum acaba normal doğum denesem mi diye? son bir doktor goruşmesi yaptım. doktor beni yine ikna etti, riski cok yuksekmiş... Bebek icin cok riskli diye sezaryeni kabul ettim.
24 ağustos 2010 saat 9'da hastane'deyim. Heyecanlı değilim. Neşeliyim.
Saat 11:00, e hadi kimse gelmedi, neden beni almadılar daha? ve 11:15, 2 hemşire geldi beni soyuyorlar. Onluğumu giydim bekliyorum. Ayakta geziniyorum. Damar yolum acık ve ben hala ayakta geziniyorum.
Bu yaz yapadığım tatilin acısını seneye bebeğimle cıkarmanın hayaliyle kendimi rahatlatıyorum...
Ameliyat haneye gitme zamanı geldi! Bana yat diyorlar, ben yuruyerek ameliyathaneye gitmek istiyorum. Once tamam diyorlar ama sonra hastanenin icinde kıcı acık onlukle garip olabilir diye yatarak gitmem icin ikna ediliyorum.
Ve ameliyathane... hic de soğuk değil. İnsanlar guluyor, muzik de var arkada, hatırlamıyorum ama neydi :/
Anestezi uzmanı Alev hanım'la tanışıyorum. cok tatlı bir kadın. Kitaplardan bahsediyoruz. Beni oturtuyor, spinal-epidural kataterimi takacak, hala konuşuyoruz. Sol ayağım uyuşmaya başladı. Sıcak bir şey akıyor sanki iceriye.. Ve sağ ayağım da ısınıyor hızla.. Yatırıyorlar, hızlıca onume bir perde seriyorlar, rengi mavi, şeker bir mavi, doktorum da geldi ve neşeme neşe kattı
Espiriler ucuyor havada. Ben artık belimden aşağısını hissetmiyorum ve sanırım beni kestiler...Eşim nerede? Doktor, "eşini alalım iceri" diyor. Evren'im geliyor, elinde kamera
Onlukler, bone falan cok yakışmış, cok yakışıklı gorudu gozume 
Eşim elimi tutarken bir yandan kamerayı oraya buraya sallıyor, o benden daha heyecanlı. Bir kadın; "bebeğin başı geliyor" dedi, işte!! saat 11:40
" Cok temiz bir bebek" diyor bir diğeri. Hani hani ben de bakayım!!!! Goremiyorum hala, eşim heyecandan kamerayı aşağı indirmiş, kendisi bakıyor bebeğe, kamera kayıtta, goruntulediği şeyler, hemşire ayakları, kalcalar ve masa bacakları... "Kamerayı kaldır" diyorum eşime. Duyuyor beni. Bebeğimi goremiyorum, gozumden yaşlar akmaya başladı... durduramıyorum... Guluyorum...
Sesini duyduğum o an anladım ki, ben doğurdum! Bebeğim oldu!
Sesi cok icten bebeğimin.. Verin bir bakayım yahuuu!!!
Sonunda yanıma getirdiler, yanağıma değdirdiler, goğsumden sut geldi ve ona icirdiler. Ve sonra eşimle oğlum ameliyathaneden cıktı, beni dikecekler şimdi...
Dikerlerken bir ara bayılacak gibi oluyorum ama Alev Hanım beni hemen kendime getirdi. Acı yok sızı yok. Şahin Bey ve asistanı keyifli bir muhabbet icindeler, ben de katılıyorum onlara. Dikme işi bitti.
Gozlem Odasındayım. Saat 12:00 Cok sıkıldım artık yavrumu goreyim. tam 15 dakikadır uzak kaldım oğlumdan. 39 haftadır birlikteydik, bu kadar uzak kalmaya dayanamıyorum. Ozledim onu.. Karnıma dokunuyorum yumaşımış, ve boş...
Kat hemşirelerim geliyor, beni asansore goturuyorlar ve onlarla da neşeli bir şeyler konuşuyoruz. Sıradan bir şeyler, sanırım parfum kokuları hakkında...
Odamdayım, annem ve eşim de var, bebek nerede?? Hemşire "ısıtıyorlar, şimdi gelecek" diyor. o "şimdi gelecek" demesi ve bekleyiş ameliyattan da uzun geliyor.
GELDİ! Kemal Guneş! Guneş'im.. Şirin'im! Tatlı oğlum! Sevimli sincabım! Zamanında zeytin tanem, şeftalim, kavunum,.. derken kollarımda, pamuk gibi! Gozleri yumuk! Dudakları kıpkırmızı! Sacları var
Hah işte hurafe demiştim, saclı bebek mide bulandırırmışmış 
Hic bulantım olmadı hamileliğim boyunca. Cok rahat gecen 39 haftalık hamileliğin ardından bu gun bebeğimle birlikte 2 hafta geride kaldı. 14. gunde gobeği duştu, son 2 haftada 4 santim birden uzadı. Kilo da aldı... Gozledini acıyor, bize bakıyor... Uykusuz geceler, ilk gunlerdeki ağrım sancım, kilolar, sarkan gobek,... hepsine değer! Mucizem Guneş'im tum sevimli mimikleriyle benimle artık!
Boyle olacaksa 5 tane daha GUNEŞ doğururum
) hihoyyyt