benim problemim her şeye kızıp sinirlenmek ve bunu da etrafımdakilere yansıtmak..
oğlum 11 aylık olmak uzere..cok yaramaz bir bebek değil ama bu aralar malum sıcaklar ve diş cıkarma durumları yuzunden hem iştahsız hem de surekli kusan bir bebek..uyku duzeni de birkac gundur biraz bozuldu..tum bunlar değil tabiki problem.ben doğum yapmadan once calışıyordum oğluma bakmak icin işten ayrıldım.daha once hic evde oturmamıştım.şimdi oğlumla zaman geciriyoruz ona bakıyorum cokta mutluyum kendim buyutebildiğim icin fakat biraz bunaldım..zaman zaman calışmayı cok ozluyorum donsemmi diyorum ama oğlumu bırakamam hem de annem uzak
cevremde yakınımda kimsem yok annemde kayınvalidemde ailemdeki herkes gibi bana yakın değil malesef..arkadaşlarımla da eskisi gibi goruşemiyoruz.eşim oğlum ve ben ne yaparsak birlikte yapıyoruz..biraz hayatımda tekduzelik oldu..tum gun aynı işlerle uğraşmakmı yoksa sabahtan akşama kadar evde yorulmakmı beni bu hale sokuyor anlayamıyorum..bu aralar icimden hic bir şey gelmiyor..en ufak şeylere sinirleniyorum..buda eşime ve oğluma yansıyor..sonra cok uzuluyorum oğluma karşı kendimi suclu hissediyorum ona sesimi yukselttiğim icin..ama o bana yine gulucukler atıyor daha da kotu hissediyorum..ne yapmam lazım bilmiyorum ama kendimi sakinleştiremiyorum..sizlerde bu gibi durumlar yaşadınız mı ya da yaşıyor musunuz?ne olur bana birşeyler soyleyin bilmiyorumkismile