Hamileliği duşunmediğim bir anda hamile kaldığımı oğrendim ama ben asla hazır değildim.. Eşime hep bir surpizle bu anı soylemek istemiştim suprizimide yaptım yapmasına ama son kelimeyi soyleyemeden ağlama krizine girmiştim bile yaa ben daha hazır değildim oysaki nasıl doğum yapacaktım? bebeğe nasıl bakacaktım? en onemlisi ben asla doğum yapamazdım.. Artık olan olmuştu ondan vazgecmek mi asla.. İlk 4 ay biraz sorunlu bir hamilelik yaşadım kanamalar mide bulantıları, duşuk tehlikesi ve hep kaybetme korkusu ama herşeye rağmen Rabbime edilen şukurler.. İnandıkca, Rabbime guvendikce icimdeki can dahada gucleniyordu sanki..
Hamileliğimin her anından buyuk zevk aldım bebeğimin hareketlerinden, artık eskisi gibi hızlı hareket edemememden, hatta mide bulantılarım bile icimdeki candan olduğu icin bana mutluluk veriyordu. Tabi sizlerin burdaki hikayelerin bana verdiği gucu asla inkar edemem.
Normal doğuma en başından karar vermiştim.. Bence en guzeli normal olanıydı zayıf celimsiz yapıma bakan herkes bana sen normal yapamazsın sezeryan ol diyodu, milletin bana acıyarak bakması karnım burnumdayken bile hala gozumun onunde. Eczanede calıştığım icin hastalar bana acıyarak bakıp allah kurtarsın diyodu. Korkuyomuydum hayır..
Şunu oğrendim herkesin doğumu kendine sakın ama sakın kimseye inanmayın korkutucu doğum hikayelerini aklınızdan silin ve şunu duşunun eskiden millet tarlada tek başına doğuruyormuş, ama şimdi bu kadar teknoloji sağlık personeli var ee hala neden korkuyorsunuz? Valla ben hic korkmadım kendimi oyle bir motive ettim ki
)Neyse gelelim doğum hikayeme doğumum 5 kasımda bekleniyordu ama ben duşuk tehlikesinden o kadar korkmuştum ki eylule bile geldiğime şukurediyodum.. Ama sıpam maşallah o kadar sevdiki yerini 5 kasımı bile gectik.. 5 kasımda doktor kontrolum vardı gittik saat başı sancılarım vardı doktoruma soyledim baktı acılma yok dedi nst dede herhangi bir sancı cıkmadı ama ben emindim sancım vardı
) o gece sancım sıklaştı 5 dk da 1 e duştu. Ben 3 dk da 1 olunca hastaneye gidecektim kafaya koymuştum evin icinde sabaha kadar dolandım eşimi bile uyandırmadım ama sabah saat 6 olunca bebiş geliyo galiba kalk dedim eşime oyle bir fırlayışı vardıki ne yapacağını şaşırdı ama ben gercekten cok sakindim ona ben bir duş alayım bişeyler yiyelim oyle cıkalım dedim duşumu aldım kahvaltımızı yaptık oda ne hiic sancım kalmamıştı.. eşimi işe zorlada olsa yolladım ve yine gece aynı sancılar 5dk 1 gelip durdu ertesi gun doktor kontrolum vardı ve hala sancılar 3 dk da 1e duşmemişti yine sabah oldu duşumu aldım tuttuk doktorun yolunu ama benim sancılar azalmıştı nst de yine bişey cıkmadı acaba psikolojikmiydi diye duşunmeye bile başlamıştım. O gun eşimle akşama kadar gezdik ara ara sancılarım oldu ama 3 da 1 değil ya onemli değildi benim icin ) ve 8 kasım gecesi; yine akşam oldu ve benim sancılar yine başladı evde donmeye başladım bende tabiki bu arada boş durmadım kuveti ılık suyla doldurup icinde 15 dk. uzandım, tv izledim birde sancılarımı dakikası dakikasına kağıda not ettim. Her sancıda sizlerden oğrendiğim gibi derin nefes alıyordum bu beni biraz olsun rahatlatıyodu. Ama bu akşam farklı bişeyler vardı sancılar iyice artmaya başladı ve artık buyuk ana yaklaşıyorduk ama ben hala işin ciddiyetini kavramamıştım. Baktım dayanamıyorum eşimi uyandırdım yine oda artık doğuracağıma inanmıyo olmalıki balkona cıkalım belki acık havada sancıların gecer dedi gecenin 3 unde cıktık balkona ben derin nefes almaya devam ediyorum sancı geldikce ama yok gecmiyo. Hemen kayınvalidemi ve kayınpederimi aradık ve cıktık yola. Buarada hastanemi ve doktorumuda sizlerin sayesinde buldum doktorum ozellikle norml doğumu destekleyen bir doktor olmalıydı bunun icin cok araştırma yaptım ve Allah gonlume gore verdi. Ben arabada hala guluyordum ama bu sancılar gecmiyodu gececek gibide değildi. Hastaneye vardık acilden iceri girdik arkamdan hemen tekerlikli sandalye ile bir gorevli geldi ve beni doğru doğum haneye goturduler o zaman anladım ki galiba doğuracağım yanımda kayınvalidem nst odasına girdik hemşire uykulu beni gordu şaşırdı tabi sakinim guluyorum derin nefes almaya devam ediyorum hemen kayınvalideme sordu 'teyze kac doğum yaptın sen?' dedi kayınvalidem 3 deyince hemşire 'ee bilmiyomusun ilk doğumlar hemen olmaz dedi. Yani neden getirdiniz demek istedi beni de aldı bi korkuya hadi dedim hayırlısı. nst den sonra nobetci doktor ilk muayenemi yaptı ve muhteşem sonuc 7 cm acık olmuştu. Allahıma şukrede ede bi hal oldum. Geriye doktorumu beklemek kalmıştı. Bu arada arkadaşlarıma mesaj attım doğuruyorum galiba diye ) kapıda bekleyen eşim bile doğurmak uzere olduma inanamadı şaka değil mi diyo ya gunum gecmiş zaten doğurcak olan benim size ne oluyo kardeşim.. Başıma ne gelcek bilmiyorum ama deli cesareti gibi bişey mi geldi ne oldu manasız manasız hic bişey duşunmeden sadece nefese adapte olmuş bekliyordum. Nobetci hemşirede bana bakıp maşallah maşallah diyodu en son. hee bu arada hiic bağırmadım cunku bağırarak ihtiyacım olan gucu harcamamalıydım cok biliyorum ya o kadar araştırdım saat 8,45 de doktorum geldi ve başladı bi koşuşturma once suni sancı takıldı sonra suyum patlatıldı ama hic korkmayın gozunuzu kapatın yeter. Ben oyle yaptım! Artık o kadar adapte olmuşum ki normal doğuma o kadar araştırmışım ki ne yapacaklarsa hepsinden iyi biliyodum nerdeyse
suni sancı artık bana nefes aldırmıyodu ama azcık dişimi sıkmam lazımdı doktorumun 'ıkın, ıkın ıkııınn' sesleri hala kulağımda ıkınıyodum ama eksik bişeyler vardı ıkınmak yerine karnımı sıkıyodum eyvah beceremeyecektim galiba derken doktoruma soyledim bana ıkınma hissi gelmiyo yapamıcam galiba neee bende vezgecersem kimse doğuramazdı ) Sonra ne oldu bilmiyorum doktorum mudahale etti galiba sancı geldikce ıkındım hemşirelerde yardım etti saolsunlar ucuncu ıkınmada bebeğim karşımda tepe ustu duruyodu. O muhteşem an superdi anlatılmaz yaşanır derler ya işte oyle... İlk kelimelerim bu benim mi ya inanmıyorum oldu. Sonrası ise bana doğumu yaptıran ekibe bitmek bilmeyen dualar Allah razı olsun demekten bi hal oldum ceneme vurmuştu sanki doğum ) Daha sonra dikişlerim atıldı ve bebeğimle kavuştuk cok şukur herşey yolunda bebeğim cok sağlıklı anne sutu ile besleniyor ve en onemlisi biz bir aile olduk oda ailemizin neşe kaynağı.. Darısı başınıza Allah hepinizin yardıcısı olsun İnanın ve kendinize guvenin yeter emin olun ki korkacak hic bir şey yok. Bu arada bilerek uzun yazdım ben hamileyken uzun hikayeleri okumaktan daha cok zevk alıyordum belki icinizden benim gibi bi kac kişi cıkar inş.