Haziran doğumlu bir oğlum var.40 gun annemle ve sonra 5 aylık oluncaya kadar yanlız baktım,calışan biri olarak evde olmak cok zordu zaten bu da yetmiyor gibi en baştan beri bir gaz sorunudur gidiyor gaz yapıcı hicbirşey yemememe rağmen hala da cozulmedi.
Erken doğum ve sezeryan olunca ilk hafta sutum gelmemişti.2 tane sut sağma makinesi aldım yara yapana kadar uğraştım ve muradıma erdim.Bebeğim ilk 2 ay toplam 2800 gr aldı.Sonra eşimin adli bir meselesi yuzunden cok uzuldum ve bebeğimin kilo alımı ayda 500 e duştu.Sutum azalınca cocukda almak istemedi memeyi ama zorladım devam sutuyle takviye ettim derken 5 aylık oldu.
Benimki sosyal bir bebek,oyle olması icinde elimden geleni yaptım.40 ı cıkar cıkmaz fırsat buldukca dışarı cıkardım insanların arasında olsun diye,eve gelenlerin sevmeleri kucaklamaları icin teşfik ettim ozellikle aile buyukleri,amcası halası teyzelerini.Sevimlide bişey kendini sevdiriyor cok.
İşe başlamak bana cok iyi geldi evde cok sıkılmıştım ama bu donemde benimle iletişimi kopmaya başladı.Aslında cokda ayrı kalmıyoruz sabahları uyuyor oğlen evdeyim oğledensonrada 3 de cıkıyorum,ama beni unuttu.Herkese guluyor kapıya gelen sutcu,eve gelen sucuda dahil ama bana gulmuyor.Karşısına gecip konuşuyorum guluyorum kafasını ceviriyor.Zaten buna uzuluyorum 2 gundur emzirmek icin kucağıma aldığımda cığlık cığlığa bağırmaya başladı sanki canını acıtıyormuşum gibi,sonra kafasını cevirip biriyle gozgoze gelip guluveriyor.Sutum tamamen mi kesildi acaba diye sağdım 120 ml sut geldi.Cok zoruma gidiyor,moralim sıfırında altında.Boyle yapınca annelikten hic keyif alamıyorum.Acaba herşey ustustemi geliyor ben mi buyutuyorum