O kadar duygusal bir yazı olmayacak benimki belki ama hamile olan ve doğumu deli gibi merak eden hanımlara biraz guc ve cesaret verecek diye umit ediyorum.
Hamile kalmadan once sezeryan yapmayı istiyordum ağrıya sancıya vs dayanıklı olabileceğimi duşunmuyordum.
Ancak hamile kaldıktan sonra normal doğumun anne ve bebek icin ne kadar yararlı olduğunu binlerce farklı kaynaktan okudum. Buyuklerden duydum. Etrafımdaki tum buyuklerim defalarca normal doğum yapmıştı. Arkadaşlarım ise sezeryan.
benim normal doğuma yonelmem hamileliğimin normal gecmesiyle başladı. Doktorum surekli herşey normal neden sezeryan yapasın ki dedi durdu. Detaylı anlattı yaşayacaklarımı.
Artık 38 ci haftaya geldiğimde icim icime sığmaz hale gelmişti. Geceleri sancıdan uyuyamaz olmuştum. Surekli kızımın kolu bacağı biryerlerime batar olmuştu. Birde miniğimi gormenin heyecanıyla sezeryan yapmak istiyorum demeye başlamıştım.
Son gunler insan iyice sabırsızlanıyor.
Bu arada işe gitmeye devam ediyordum. Akşam 6 gibi cıkıyordum.
2 ocak gunu 39. haftamızda yine işe gittim saat 15.00 gibi belimde ağrı hissetmeye başladım. Eşimi aradım pek iyi değilim beni eve gotururmusun dedim. Beni almaya geldiğinde doktoruma gidelim dedim bir baksın. Gittik sancın yok dedi. Sadece belim ağrıyordu. Alttan muayene etmedi. Eve geldik bizde yorulduğumu duşundum. Yemek yedik uyumuşum gece 11 gibi uyandım yine belime sancı giriyordu ve surekli tuvalete gidiyordum bağırsaklarım bozulmuştu. Kasıklarımda hic ağrı yoktu. Ben doğum sancısı olduğunu anlamadım Eşim dk tutmaya başladı 5 dk bir 30 sn sancı giriyordu gece 12 de doktorumu aradık hastaneye gidin ben hastaneye haber veriyorum şimdi dedi.
Girdim bir banyo yaptım. 5 dk bir 30 sn kıvranıyordum sonra hic birşey yok gibi geziniyordum.Eşimede tıraş ol kızını boyle sakallı opme dedim. Heyecandan evde dort donuyordu
) Ben sakin olmaya calışıyordum oyle dayanılmaz bir sancı değildi. Mumkun olduğunca hastaneye gec gitmeye calışıyordum. Sancıyı evde cekmek daha kolay hastanede makineler serumlar insan daha geriliyor. Gece 1.5 ta hastanedeydik. Doktorum haber vermişti nobetci doktor acılmam varmı diye baktı 2-3 cm acılma var doğum başlamış dedi. Beni odaya aldılar nstye bağladılar serum taktılar. Lavman yapıldı . acımıyor hic merak etmeyin. Bir liac sıkıyorlar makattan o kadar. koşa koşa tuvallete gidiyorsun
)Başladık beklemeye eşimle ikimiz.... kimseye haber vermesini istemedim. sancıları beraber cektik ben bir eşim 9 doğurdu
) hakkını odeyemem o kadar yardımcı olduki sağolsun... her sancıda elimi tuttu saatlerce belimi ovdu canım benim... sancılar gittikce şiddetlenmeye başladı. Doktorum 4.5 ta geldi. Epidural istedim. Yapıldı sancılarım azaldı. gece 5.30 gibi doğumhaneye alındım. eşimede hadi herkese haber ver artık gelsinler dedim
) 6. 14 te kızım doğdu bir kac kez ıkındım. ışte asıl hikaye asıl hayat ondan sonra başladı benim icin.Bebeğimin ayaklarını goruyordum sadece doktoruma kaldır yuzunu goreyim cok merak ediyorum dedim. Kordon bağımız daha bağlıyken kucağıma verdi kuşumu al bak kızına dedi. Allahım o an herşey durdu. Bebeğim artık kollarımdaydı.
Gozlerini kırpıştırarak acmaya calışıyordu yavrum. Annesine bakmaya calışıyordu. Kocaman bir kahkaha attım
)) Dışardan duyulmuş. Oyle masum ve oyle guzeldiki işte 2 ay oldu hala aynı şekilde bakışıp duruyoruz ve ben her an kızıma aşık oluyorum. O mis kokusunu icime cekiyorum kucağımdan bir an olsun indirmek istemiyorum.
Hastanede bir gun kaldım. Kızım kucağımda cıktım. Eve geldim hic yatmadım. Hic ağrım sancım olmadı. Şimdi ise doğum yapmamış gibiyim ne gobek kaldı ne kilo.
Normal doğumdan kesinlikle korkmayın. Bebeğiniz icin faydalarınıda lutfen duşunun. Herşey normalse normal doğurun.
Sevgiler