merhaba arkadaşlar.bugunlerde canım fena halde sıkkın .nedenine gelince..ben unv.mezunu anasınıfı oğretmreniyim.lise dahil 7 sene cocuk gelişimi eğitimi aldım.5 yıl zeka engelli bir cocuğun butun ağitimiyle ilgilendim.ablamın ikizlerine bir yıl ablamla baktık.onun haricindeailede ilgilenmediğim bakmadığım cocuk yok gibi .bebek olunca ailede beni cağırırlardı hemen anneye yardım ederdim bir sure.neyse ben şimdi kucuk bir şehire gelin geldim.eşimin ailesi genelde koyde oturur.bebeklerin ağzına emoziği koyup tarlaya giderler bebek akşama kadar onu emer avunur yanınada 4-5 yaşındaki ablalar bırakılır.yanlış anlamayın ben de cok uğzuluyorum o hallerine ama cok iş var tarlada mecburlar.buyukler lohusa gelini hemen tarlaya goturyolar.gelelim benim sorunumaşibdi tum bu akrabalar komşularım doğurmuş doğurmamış herkes bana annelik taslıyor.bebek gormeye geliyorlar.bebekle tek başıma onca hazırlık yapıyorum.geliyorlar .başını oyyle tutma oyle giydirme boyle uyutma,ay şimdi duşurcen bebeği.ay tırnaklarını hic kesmiyomusun kafasından bandı cıkar sıkar..ya allah aşkına ben cocuğum icin kotuluğu istermiyim.bilmediğim bişey soylesinler sağol diycem ama cok şukur 3 aydır bebişime cok guzel baktım .cok kucuktu zayıftı .şimdi cok şukur topladı.doğura doğura bunumu doğurdun dediler geldiklerinde.artık misafir kapıdan cıkıyor ağlamaya başlıyorum.cevap versem dert vermesen dert.zaten yalnızım bir tek akrabamn yok burda .bilincli bir insanım atlatmaya calışıyorum ama zorla depresyona giricem.bazılarıda b unları soyleyince benimde yuzum duşuyo ister istemez bu da kendini birşey zannetmeye başladı deyip dedikodunu yapıyorlarmış..birde kotu oldum yani