arkadaşlar bir suredir moralim cok bozuk. bakıcımız 4 aydır oğlumuza bakıyor. onun da bir kızı var. ben oğleye kadar bir mağazada calışıyorum.bakıcımız oğleye kadar bizde. kızına babası bakıyor cunku babası oğleden sonra işe gidiyor. en başta cok mutlu olduk iş surelerimiz uygun olduğu icin.babası işe giderken 20 dk lığına komşuya bırakıyordu. ben de işten gelince bakıcı hemen gidiyordu. babası bir kere kız durmayınca bize getirdi.kız oğlumun odasını oyuncaklarını gordu.annesinin oğlumla ilgilenmesini gordu.sanırım o zaman kıskanmaya başladı. ama bize belli etmedi.biz de anlamadık. ben bebeği cok seviyorum onu gormek istiyorum deyince annesi de getirmeye başladı. ben de bir sorun gormediğim icin izin verdim.fakat bir aydır kızı farklı davranışlar gostermeye başladı . annesine surekli soruyormuş beni mi yoksa o bebeğimi seviyosun diye.sabahları gelirken arkasından ağlıyormuş. bize gelince de bana diyor ki başka birini bulun o baksın yada siz kendi cocuğunuza kendiniz baksanıza diyor.oğlumun oyuncaklarını saklıyor yada onları evine goturmek istiyor. tabi kucuk bir cocuk o da. duygularını saklayamıyor. ona da uzuluyorum. benim cocuğumun o durumda olmasını istemezdim. ama bu şekilde de devam edemeyiz diye duşunuyorum. fakat oğlum bakıcısını cok seviyor. guvenebileceğim bir bakıcı bulmak da kolay değil,hemen bulamam. bulsam da cocuğum ona alışamaz.bir sure yanında olmam gerek. bu sefer de iş durumum musait değil. ne yapacağımı şaşırdım. bana akıl verin.lutfen. annem ve kayınvalidem başka illerde oturuyorlar cok uzaktalar. onlarda yok yanımda. bu cocuğu nasıl ikna edebilirim acaba. yada başka nasıl bir yol izlemeliyim.