Oncelikle burada 9 ay boyunca herşeyi paylaştığım ve bana her zaman destek olan, dualarını esirgemeyen mart annelerine sonsuz teşekkurler...
Hikayemiz bir pazar gunu başladı..O sabah uyandığımda sanki o gun normalden biraz farklı bir gundu,mideme kramplar giriyordu,ağrıyo gibi,gaz sancısı gibi...Ama hic doğum sancısına yormadım.Kızımın geleceğini hic tahmin etmiyordum, 40 hafta kesin dolar diyordum.Ama bi onceki gun işyerimde masamı ve tum eşyalarımı toparlayıp dinlenmeye karar vermiştim...icime doğmuş demekki.
Kahvaltımızı yapıp ormanda yuruyuş yapmaya karar verdik eşimle. Havada soğuktu. 1 saate yakın yuruyuşten sonra bi Ankara turu atıp evimize donduk.Midem rahatlamıştı.Yuruyuş yaptığım icin kendimi takdir ediyordum doğuma faydalı olacak diye...Donerken canım Burma kadayıf istedicokacimcoook alıp evimize geldik. Kendime hemen sutlu corba yapıp ictim midemi yumuşatsın diye ardındanda duş alıp uyumaya karar verdim...
Uyandığımda saat 20.30 du,boyle kasıklarımdan belime hafiften ağrı hissettim,tuvalete gittiğimde nişan geldiğini farkettim,acaba mı derken yarım saat icinde emin oldum nişan olduğuna. Eşime soyledim ve panik yok sancıları beklicez dedim ve kısa bi sure icinde duzensiz sancılar girmeye başladı.Hemen kuveti doldurdum ve 1 saat kadar kaldım ama nasıl rahatladım...Kesinlikle tavsiye ederim. Bu arada annemler arıyorlar caktırmamaya calışıyorum. Bi yandanda son kontrolleri yapıyorum.Ama cok sakinim her sancı girdiğinde butun gucumle ıkınıp sadece dua ediyorum... Bi yandanda kızımın hayallerini kuruyorum.
Kardeşlerim ısrarla doktoru aramamı istiyorlar ve ben de tamam arayacağım diye oyalıyorum.Baktımki sancılar duzenli girmeye başladı,biraz daha şiddetlenip sureleri 10 dk da bir 60 saniye olmaya başlayınca gece 11.30 da doktorumu aradım, biraz daha beklememi soyledi ama telefonu kapatır kapatmaz sancılar 5 dk ya duştu ama dayanılmayacak gbi falan değil cok guzelhihoyyyt
Annem aradığında sancı girdiğinde sesim titriyordu ya da konuşamıyordum anlamış annem tabi...Hastaneye gitmeye karar verdik bavulumuzu alıp kapıya cıktığımızda kardeşim kapıdaydı duramamış gelmiş merycim.Eşim ve kardeşimle yola cıktık...Yolda sancı aralarında kuş gibi rahatlıyorum muziğin sesini acıyorum.Sancı girdiğindede aşkım elimi sımsıkı tutuyor,gozlerimi kapatıp yine kızımın hayalini kuruyorum...
Bu arada yolda dr umu arayıp haber verdim,Hastaneye geldiğimizde hastaneyi aramıştı doktorum ve hemen kontrol edip cok iyi 4cm acılma dendi cok sevindimhihoyyyt ve yatış yapılmak uzere tekerlekli sandalyeye oturdum bi baktım annem eşim kardeşlerim yanımdalar. Annem beni opup dua et dedi, eşimede bakıp gulumseyerek yukarı cıktık.
Onluğumu giyip işlemleri yaptırdım ve sancı odasına alındım. Tekrar kontrol edildiğinde acılma 6cm idi. Tamam dedim birazdan kızım benimle,cunku cok hızlı ilerliyordu acılma.Bu arada saat 12 yi gecmişti.Nst ye bağlı bekliyorduk. Bi ara hemşire gelip bebeğin 3.900 civarı olduğunu ve sezaryen olabileceğini soyledi.
Ben tabi 'hayır ben doğurabilirim' dedim. Bi ara hemşire Nst yi takip etmeye başladı ve surekli telefonla doktorumla goruşuyorlardı.Sanki bi sorun vardı.:Saruboceq: Hemşire gelip bebeğim kalp atışlarının hızlandığını,bebeğin kanala inmediğini ve doktorumun sezeryana alınmamı istediğini soyledi...benneyaptımki...
Sesim titreyerek biraz beklesek belki iner diyebildim sadece...
Hemen işlemler başladı sonda takıldı ve ameliyathaneye alındım.
Bi yandan uzuluyor bi yandanda bebeğim daha onemli diyerek dua etmeye devam ediyorum...Anestezi uzmanına epidural olsun diyorum oda cok gec olduğunu soyluyor. Saate bakıyorum 01.30...uyumuşum...
Meltem hanıım dendiğinde uyandım sarhoş gibi...Kafamı kaldırıp bi baktım amanııın o nedelikafadulden Miniğim doğmuş sadece kollarını gorebiliyorum.Hemşireye, sağlığı nasıl diyorum cok ii diyor kilosu diyorum 3.660 diyor. Başlıyorum ağlamaya doğurabilirdim diyenaniknanik
1 saat kadar ameliyathanede kalıp tamamen ayılıyorum.bu arada sıcacıktı.Beni sedyeye alıyorlar odama goturmek uzere.Bebeğimide bacaklarımın arasına koyup cıkıyoruz ameliyathaneden... Hala gormedim amabenneyaptımki
Asansorden indiğimizde herkes oradaydı, bebeğin cok guzel meltem diyorlardı.Suslu puslu odamıza gectik. Ve o ilk bakışmamızzzz. Aman Allahım gozleri acık, bembeyaz, ellerini emen ac bi melek...:asigim:
O anda zaman durdu sanki benim mi dedim icimden ağlayamadım bile...
Kızım 38+2de 02-03-2009 01.40 ta 3.660kg 51cm doğdu...
Şimdi evimizde aşk yaşıyoruz kızımla...
Allah isteyen, umutla bekleyen herkese bu mucizeyi yaşamayı nasip etsin...