hamileliğim cok rahat gecti, hic bulantım olmadı, ancak ilk 4 ay hic kilo almadım, bu rahatlıkla yemeye devam edince 5. ayımda 4 kilo birden almıştım, tek sıkıntım duzensiz kilo almamdı
bazen hic almıyor, bazen birden alıyordum eşim kız olsun istiyordu, bana erkek gibi geliyordu,hani derler ya babalar kızlara,anneler erkeklere duşkundur diye,belki ondan...11. haftada belki erkek olabilir diyen doktorumuz 16. haftada kesinlikle kız dedi...ikimiz de cok sevindik,bizim minik bıcır bıcır bi kızımız olacaktı...
32. haftaya kadar herşeyimiz normal gitti .gunduzleri calışıyor, akşamları yuruyuşumu yapıyor,herşeyden yiyor iciyordum...ancak 32. haftada suyumda azalma oldu, ve o andan sonra bebeğim geriden gelmeye başladı, haftasına gore neredeyse 2 hafta geriden geliyordu. bunun icin birkac doktora gittik, ve hepsi de endişelenicek birşey olmadığını, bizimkinin minyon bir bebek olacağını soylediler...
38. haftaya gelince her hafta gittiğimiz kontrole gittik,nst ye girdikten sonra doktorun yanına gittik,her şeyin normal olduğunu kasılmalarımın başlamadığını, bebeğin sağlıklı olduğunu, bizi 1 hafta sonra beklediğini soyledi...
eve geldiğimizde belimde hafif bir ağrı hissediyordum...
akşama doğru ağrılarım sancı halini almaya başladı, hamileleğim sırasında bel ağrısı cok yaşadığım icin onemsemedim,doğumumun başladığı aklımın ucunda bile gecmedi,cunku nasıl birşey olduğunu bilmiyordum bile...
sancılar giderek şiddetlendi, o akşam sitemizin kamelyasına inmiştik ama ben dayanamadım ve eve cıkmak zorunda kaldım, yine de doğum aklımın ucundan gecmiyordu...
o gece uyuyamadım, ağrılarım 10 dakkada bir belime giren sancılar şeklinde oluyordu,adet sancısının daha ağrılı bicimi gibiydi, ben hala ne yaptım da belimi boyle ağrıttım diye duşunuyordum
cunku doğum sancısı daha dayanılmaz birşey olmalıydı...sabaha karşı dayanamayıp yataktan kalktım, butun gece uyuyamamıştım, biraz da oturma odasındaki koltuğa uzanayım dedim, orada icim gecmiş... saat yedi gibi tuvalet ihtiyacıyla uyandım ve kalkarken tutamadığımı hissettim, acaba tuvaletimi mi yapmıştım, yoksa suyum mu gelmişti? yok yok suyum gelmiş olamaz daha gunum vardı, ben kesin tuvaletimi tutamamıştım
heralde benim gibi son haftalarında suyu gelip de anlamayan yoktur neyse, suyum gelme ihtimalini goz onune alarak, hastaneye gidelim dedik, saat daha erken olduğundan doktorum gelmemişti, nobetci ebe hemşire kontrol etti ve beni nst ye bağladı ancak ne sancım gorundu ne de acılma var dedi...
doktorum gelene kadar sancılarım daha da şiddetlendi, odada yatamıyordum, doğumhanenin kapısında bekleyen eşimin yanına gidip geliyordum surekli, sancılarım geldiğinde ağlıyordum...derken doktorum geldi ve muayene etti, acıklığım 6 cm olmuş... oğlene kadar doğurursun dedi...o an sancılarımın doğum sancısı olduğunu anlayınca birden dayanılmaz oldu
herşey psikolojik epidural istediğimi soyledim, anestezi yapılınca sancıların şiddeti giderek azaldı, artık sancıların geldiğini belime hafif dokunuşlar şeklinde hissediyordum, ayrıca bebeğimin iceride doğum kanalında yavaş yavaş ilerlediğini ve catı kemiklerimin yavaş yavaş acıldığını da hissediyordum...inanılmaz birşey...yaklaşık yarım saat sonra beni doğumhaneye aldılar, hemşire nasıl ıkınacağımı gosterdi,10 dakika sonra da doktorum geldi ve doğum başladı...
cok fazla ağrım yoktu, sancıların geldiğini hissettiğim zamanlarda bolca ıkınıyordum ve 10 dakika icinde meleğim doğdu... doktor kaldırıp gosterdiğinde ben ıkınmaya odaklanmıştım, "nasıl yani? biitti mi?" diyiverdim
o an kızım ağlamaya başladı, yanımdaki yerine yatırıp kontrol etti hemşireler... doktor dikişlerimi atarken ben kızımın giydirilmesini izledim..o ağlıyor, ben guluyordum...dedikleri gibi minyon oldu kızım, 48 cm., 2590 gr....Allah'a cok şukur ki cok sağlıklı... bugun 40ımız cıkıyor ve ikimiz de cok sağlıklıyız, Allah herkese (isteyenlere ) boyle bir hamilelik ve doğum ve lohusalık nasip etsin...
Aramıza hoşgeldin Gulfem...