o gunlerde cok isyan ettim bir daha doğum yaparsam kesinlikle sezeryan diye ama zaman gectikce tekrar normal doğumcu oldum. doğumdan onceki kontrolumuzde doktorum 3 cm acılman var uc gun sonra tekrar gel bakalım demişti. cok mutlu olmuştum cunku hic ağrı hissetmemiştim o acılma sırasında. doktorumda gazı verdi bana "oooo mukemmel uc santim bu kadar rahat acılmışsa sen cok rahat normal doğum yaparsın" diye. bayram cocuğu gibi eve dondum ama artık sabrım tukenmişti biran once bebeğimi gormek istiyordum karnımda değil gozumun onunde dursun artık diyorum. beşiğine oyuncak bebek koymuştuk eşimle onu sallıyorduk hevesle. uc gun sonra 23 ocak kar kış yola duştuk kontrole gidiyoruz guya ama ben arabaya yukledim tum malzemeleri kafaya koymuştum bugun doğuracağım diye. doktorum baktı acılma 5 cm olmuş bende tık yok hala.hadi git evine dedi.yok dedim ben doğurmak istiyorum sabredemiyorum dedim."hadi yat o zaman işlemlerini yaptırsınlar akşam olmadan doğurturum seni dedi. ben yine bayram cocuğu modunda başıma geleceklerden habersiz gule oynaya yattım odama.hazırlıklar yapıldı suni sancı serumu bağlandı. anneme tv yi actırdım.Muge Anlı'yı izlemeye başladım.oğlen oldu sancı yok.ben hemşireler bakmaya geldikce serumu daha cok actırıyorum bana işlemiyor az daha verin az daha verin diye. MUge bitti Su Gibi'yi izlemeye başladım birde hava yapıyorum ben Hande ile izdivacıda izlerim diye. kendime de acayip guveniyorum cok kolay doğum olacak diye. sonra doktorum geldi baktı 8 cm olmuş ama bebeğin başı yukardaymış . suyumu patlattı ve o an kıyamet koptu... oyle bir sancı başladı ki anlatamam. dinlenmeme bile musade yok 5 saniye 10 saniye surmuyor aralar ben ağla ağla saat ikiden dorde kadar ağla ağla telef oldum. eşime sinirleniyorum azarlıyorum.annem başımı okşuyor teselli ediyor ama bende guc kuvvet kalmadı sayıklamaya başladım ne olur beni sezeryana alın diye.doktorumun ellerine yapıştım kurtar beni sezeryan yap diye ama dinlemediler. saat tam beşte doğumhaneye aldılar. benim sancı anındaki sacmalamalarımı gormeniz lazım. konuşacak takatte kalmadı ama fısıltıyla konuşuyorum. ıkın diyorlar.yapamam ben doğuramam ıkınamamda diyorum. br anda tuvaletim geliyor gibi hissettim ve o anda bebek geliyor dediler 5 dakika ble surmedi bebeğimin cığlıklarını duydum.bir anda butun herşeyi unuttum onu gormek icin cabalamaya başladım. gozumun onunde koşturarak temizlemeye goturduler. saatlerdir o acıları ceken ben değilmişim gibi başladım bu seferde hemşirelere bağırmaya gidin o cocuğa bi bakın cok kucuktu bi gariplik var diye. yanıma yatırdılar bebeğimi. dunya tatlısı kocaman gozlerle bakıyor bana. doktor dikiş atıyor o ara bak ne guzel sıkı sıkı dikiyorum diye ama umrumda değil bebeğimden gozumu alamıyorum.bide seviniyorum bana nasıl guzel bakıyor diye. doktorum guldu o goremez seni bi onbeşgun kadar dedi...
dunyanın en guzel duygusuymuş. sonradan iyi ki normal doğum yapmışım dedim cunku hastanede bile yerimde duramıyordum, eve geldim hemen supurge yaptım kimseyi dinlemedim. bebeğimin her anında yanındaydım. cok uzun yazdım ama inanın en ozeti bu her ayrıntısı beni cok mutlu ediyor sayfalarca yazabilirim....
rabbim isteyen herkese nasip etsin. doğum yapacaklara kolaylık versin.artık hamile gordukce bebek kısmından once doğum kısmını duşunuyorum...