Arkadaşlar 6 aylık bebeğim var ama hala psikolojim cok bozuk. ben yeni evliyim ve evlenir evlenmez de bebeğim oldu. eşimle fazla tanışmadan evlendim. vesaretim 3 ay icinde bağlandı ve bir şekilde evlendim. ama seviyorum eşimi onda sorun yok. ama daha evliliğin tadını cıkarmadan hemen hamile kaldım ve hamileliğim cok zor gecti butun vucudum şişti ellerim ayaklarım yuzum.. ustune ustuk calışıyordum da.. bir yıldır bir iş yeri kurdum ve iş yerimi kurduğum ilk ayları evlilik hazırlıkları ve duğun derken hamilelik ve stres derken..derken iş yerim battı. cok emek ve para yatırarak kurmuştum iş yerimi ve her şeyimi bir anda kaybettim. paramı, luks arabamı, iyi yaşantımı.. sonrada bir suru borc bıraktım arkamda. ben bugune kadar hic borcumu odememezlik yapmadım surekli borclar icin arayan bankalar haciz icin arayan alacaklılar vs beni yıprattı mahvetti. evlenmeseydim işimin başında olsaydım cok kazanclı bir iş kurmuştum ne borcum olurdu nede sıkıntım. ama işte olan oldu ve şimdide 6 aylık bebeğim var. bunca derdimin sıkıntımın icinde birde bebek bakmanın bu kadar zorluğunu yaşıyorum. ben cok ozgur yetiştirildim ve annem el ustunde buyuttu beni acıkcası hicbir iş ev işi vs yapmamışımdır şimdiye kadar. sadece ticaret yaptım ve hep başarılı oldum..şuan 29 yaşındayım. onca sorunlardan sonra bebeğimin sıkıntıları beni cok gerdi. cok gazlı bir bebekti katıla katıla her gun ağlardı goğuslerim yara oldu ve bana bundan hic kimse bahsetmemişti, kucağımdan hic inmiyor, her gun duş alan ben banyo bile yapamıyordum, daha 15 gun oncesine kadar kakasını bile yapamıyordu hep yaptırmak icin saatlerce uğraşıyordum. uğraşırken de hep ağlıyordu ve o ağlarken bende ağlıyordum. yazın doğum yaptım ve o sıcaklarda surekli terliyordum zaten topu topu 1 saat uyuyabiliyordum onuda sacarım sırtım sırılsıklam olarak uyanıyordum. duşa mı gireyim, ağlayan bebeğimi mi emzireyim, emzirirken goğuslermin acısından mı kıvranayım, bir goğsumden emerken diğerinden bacaklarıma kadar sutler taşıyor uzerime giydiğim paspal gecelik sırılsıklam oluyor, sonra sezeryan acım evet sezeryan acımı yazmayı unuttum sezeryan acısının bu kadar olabileceğini tahmin etmemiştim. o kadar acıyorki canımdan can gidiyordu sanki yattığımda kalkamıyordum kaldırmak icin annemle kaynanam kollarımdan tutuyorlardı yine kalkamıyordum. bebek bir yandan ağlıyordu ona ama ben hala kalkamıyordum. yururken bebeğin doğumundan sonra karnımda 3 hafta boyunca bir boşluk hissettim yurudukce boşluk sallanıyordu ve icim luk luk yapıyordu hic gecmeyecek sanıp hep ağlıyordum. normalde telefonum gun icinde iş yoğunluğundan dolayı hic susmazken şimdi ise sadece alacalar aradığı icin hic susmuyordu.. insanlara olan borclarımı odeyemediğim icin kahrediyordum kendimi.. ama bir saniyem bile yoktu sadece bebekle ilgilenebiliyordum. hic uyumadan hic boş durmadan sadece bebek..

eşimin durumu cok iyi ama ortağı var. ortağı olduğu icin bana yardım yapmaktan cekindiğini duşunuyorum. ben zaten hic bir şekilde eşimde olsa birinden para yardımı isteyemem ama oda zaten istememi istemezmiş gibime geliyor.. benim ne kadar acı cektiğim ide goruyor.. sonucta onunla evlenmek icin işimi ihmal ettim ve sonucta o istediği icin hemen bebek oldu. işimi batırıp borc yapmamı onun istekleri neden oldu ama o kılını bile kıpırdatmadan sadece olanları izliyor. bu beni kahretti acıkcası. zaten ben evde bebek bakmak zorunda olmasam butun borclarımı kapatıp kat kat kazanc sağlayabilecek kapasitede olduğumu biliyor ama şuan koşeye sıkışmışım gibi hissediyorum. hee birde ev sıkıntımız var. ben yeni evli biri olarak hayallerim vardı ama ani evlilik ve bebek ani olduğu icin yeni ev kuramadık. onun bekar hayatında kullandığı evi kullanıyoruz. eşimin kendi evi ama icinde benim ozelim diyebileceğim hic bir şeyim yok. hicbir eşya benim beğendiğim istediğim tarz değil. bekar evi işte. oturduğumuz semt de gecici olduğunu duşunuyordum zaten hemen bir siteden ev alıp kurup istediğimiz gibi doşeyecekdik. ama bunlarında hicbiri olmadı. burda ne market yakın ne banka ne de diğer ihtiyaclarımızın olduğu şeyler. arabamda yok artık zaten. onu bırakın zaten dışarı cıkacak 5 dkkam yokki annemle kaynanam da 15. gunden itibaren gittiler. kaldım yapayalnız butun dertlerimle..hayatımda hic bu kadar dort duvar arasında kalmamıştım ne pencereden bakıyorum nede markete gidebiliyorum. hic kimsem yok. ancak eşim akşam 10-11 de eve gelecek de bana ekmek alacak vs alacak ( ben bu gune kadar hem kendi aileme hem abimin ailesine hem ablamın ailesine hemde bircok aileye yardım yapabilen biriydim ama şimdi 5 kuruşum bile yok bir dunya borcum var ve eşim sandığım gibi destek olmadı ve bebeğim beni cok yıprattı.. ( bebeğimi cok seviyorum onsuz bir hayat artık duşunemiyorum ama o kadar kotuyum ki ne zaman gececek bunca acı bilemiyorum..butun arkadaşlarım bana hayret ediyor. ben cok ozgur kız edası olan ve kazancı iyi olan arkadaşlarımın cevremin kıskandığı biriydim ama şimdi kimseyle goruşmuyorum. evime kimse gelmesin istiyorum gelince halimi gorecekler cunku. bana ait olmayan eşyalar yeni evliye dair hicbirşey olmayan bir eve nasıl olupda arkadaşlarımı cağırayım bebek gormeye bile davet etmedim. akrabalarımı bile. bu durumdan kurtulana kadarda hickimseyi gormek istemiyorum. perişan oldum aklıma turlu turlu sacmalıklar bile geldi ilk 2 ay o kadar koyduki .. bebek bakımı bulaşıklar yemek derdi ev temizliği utu camaşır ben bebeğe bakamazken bunları nasıl yetiştirebilirim ki ama bir şekilde yapıyorum yaparken de benden ben diye birey kalmadı. sacım, başım hep birbirine girdi. iyice paspallaştım. eşimlede zaten doğumdan sonra doğru duzgun birlikde ile olmuyoruz. ben oysaki cok şehvetli bir kadındım. ben diye birşey kalmadı anlayacağınız. 6 aydır lohusalıktan kurtulamadım kurtulamayacağım gibi gozukuyor ( off offff......