Bende buraya yazmak icin sabırsızlananlardandim. Sonunda bende hikayemi yazacağim. Umarım sıkılmadan okursunuz..
Eşimle temmuz 2o1o da evlendik.. Ilk zamanlar istemedim ben bebek.. Korunmak istedik eşimle.. Ama buyukler korunmayin sonra cocuğunuz zor olur dediler.. Aklıma oyle yer etmişti ki o kelime. Duşundukce moralim bozuluyodu. Bunca zaman evlenenler hemen cocuk mu yapmış sanki derdim hep kendi kendime.. Sonra eşim ısrar etti bende o kadar olumsuz konusmalardan sonra korunmayı bıraktım.. Ilk ay olmasını beklemiyordm zaten.. Tam 4 ay sonra kasım ayında yaptığim gebelik testinde silik cizgi gorunce o kadar cok sevinmiştim ki.. Kan testine gittim hemen o da pozitifti. Eşime soyledim dunyalar bizim oldu. Taa ki iki gun sonra tekrarlanan kan testinde değerlerin yeterince artmadığı hatta dış gebelik suphesinin bile olduğunu yuzume karşı soğukkanlılıkla soyleyebilmisti doktor.. Bekleme kararı aldım derken sabahina kanama ve ağrı vardı. Doktora gittiğimde kaybetmiştim duşuk yapıyordum.aralık ayıydi o zaman hic sevmemistim o ayı.. Ağladım ama faydası yoktu. En azından hamile kalabiliyordum.. Doktor korunma vermemişti. Yavrumu kaybettikten sonra aynı şeyleri yaşama korkusu elbet vardı ama daha da bi anne olma hevesi sarmıştı beni.. Yine de korunmak istedim yine yaza doğru ağustos ayıydı bıraktığımda korunmayı. Tesaduf ki yine kasım ayında oğrendim mujdeli haberi.. Yine kan testi yaptırdım duşuk bi değer cıkmıştı ama yine de gebelik vardı iki gun sonra tekrarladik. Iki kat artması gerekirken yine aynı şeylerdi. Tam iki kat olmasa da yakındı değer. Iki gunde bir olcturduk. Bazen tam iki kat bazen de tam iki kat artmamışti. Kese de gorunmuyodu değer duşuk diye. En son 36o larda değer cıkmıştı. Doktor değiştirmeye karar verdik. Vajinal muayene sonrasında keseyi gorduk.. Cok iyi hatırlıyorum pazar gunuydu.Ne fayda ki pazartesi gunu yine kanama başlamıştı doktora gittim progestan verdi yat dedi. Bi kac gun sonra duşuk başlamıştı. Yine aynı huzun.. Yine aylardan aralık.. Dimdik ayakta durmaya calışsam da gecmiş olsun diyenlere zorla sağol kelimesi cıktı ağzımdan. Kimseyi gormek istemiyodum.. Ama gelene de asık suratla yaklaşmak doğru değildi benim icin.. Artık hic korunmak istemiyordum.. Iki kayıp vardı ama yine aynı heyecanlar vardı bende deli gibi anne olmak istiyordum. Yine 4. Ayda mart ayıydı hamile kaldığimda 7 martti son adet tarihim.. Nisan ayını heyecanla bekliyordum. 1 nisanda dayamadigim icin idrar testi yaptım ikinci cizgi cıktı. 2 nisanda kan testi yaptırdım pozitifti. Ama sevinmedim eşime de soylemedim. Iki kayıpta gozumun onunde yıkılan ama bana hala destek vermeye calışan eşimin hakkını odeyemezdim. Neyse 4 nisani bekliyordum heyecanla.. Ayrıca belirtmek isterim tiroid sorunu olan bi insanım.. Hastaneye gittim kan verdim hem gebelik hem tiroid icin.. Eve geldim netten sonucları bekliyorum.. Değerim iki katından faZLA artmış.. Dunyalar benim oldu.. Sağlıklı bir gebelikti.. Ama bu seferde tiroid değerlerim yukselmişti.. Ama olsun onun caresi vardı ilacla duzelecekti... Neyse sonra eşime soyledim cok sevindi hatta yine aynısi gibi olmasın hayatım acele etmesek mi dedi. Bende dort gundur bu gunu bekliyorum dedim eminim artık. Inşallah benimle meleğim dedim.. Kese gormeye gideceğimiz gun hafif pembe akıntım vardı korkmuştuk eşimle yine aynı şeyler olacak diye.. Neyseki yeni bulduğum doktor cok tedbirliydi. Verdiği iğneler haplar derken o gunleri de atlattık. Kalp atışları denen şeyi duyduğumda gozlerimin akmasını durduramamıştım. Cok farklı bi duyguymuş. Rahat bi hamilelik gecirdim hic uzmedi oğlum beni.. Evet oğlum olacaktı.. Eşimin tepkisi harikaydı hala gozumun onunde
derken gunler haftalar aylar gecti 39 4o derken hala gelmeye niyeti yoktu. Nst de ne sancı ne bişey. Acılma 1 cm ama sıkı.. 41 haftalık olmuştuk nerdeyse artık ne ben ne doktor beklemek istemiyorduk. Riskli olabilirdi.. Iki duşukten sonra korkmama gibi bi durum olamazdı.. 17 aralıktı son kontrol ve her şeyin sonu olacak gundu pazartesi.. Gittik eşimde her şeye hazırlıklı olarak. Gittik ama durumlar aynıydı ve sezeryan olmaya karar verdik. Akşam 5 te olacaktı ameliyat cok heyecanlıydık eşimle. Herkese haber verdik. Herkes bi telaş halindeydi.. 3.3o da hastanede olmak gerekliydi gittik butun hazırlıklar bitti ameliyat icin. Korkuyordum ama oğlum doğacaktı. 17.2o de girdik 17.35 te doğdu oğlum. 3425 gr ve 5o cm di. Ben ancak 1 saatte cıkabildim zor ayıldm ama oğlum dunyalar tatlısıydi bu arada doğum yaptığım hastane her şeyiyle dort dortluktu. Kendilerine minnettarim. 24 saat boyunca herşey harikaydı.. Doğum sonrası her şey her acılar unutuluyor.. Dikişler zorladı ilk uc gun sut sorunu oldu ama şimdi 11 gunluk olduk bile cok yorucu ama cok harika bi duygu annelik.. Rabbim isteyen herkese nasip etsin.. Cok uzun oldu ama kusura bakmayın. Daha uzun yazacaktim ama yetmedi sayfa Okuyanlara şimdiden teşekkur ediyorum..