Zaten ben Pko' luydum ( Polikistik over kistleri ) yaşım da 27 ,o yuzden bir an once bebiş yapmaya karar vermiştim..Ve Canım kızım bekletmedi...1 ay icinde gobuşume melek kondu..her gun bende buyudum onunla..her gun annelik duygusunu icime nakşettim....her elimi karnıma koyuşumda icimde Aşkımla benim ikimizin parcası vardı..bundan guzel bir duygu olamazdı da...ilk tekmesi otobuste hissetmiştim..gozlerim doldu...calıştığım icin ve evim uzak olduğu icin ayakta uzun kalıyordum malesef..bel ağrısı cektim ilk aydan son aya kadar....ama bebeğim icin her şeye değerdi...Allahın en guzel hediyesi...minik mucizem..pamuk şekerim,kurabiyem ballı lokumum...nefesim...omrum..guneşim..senin hem icimde kalmanı hemde yanımda olmanı istiyordum sonsuza kadar....biliyorum sende kucağıma gelmek istiyorsun ama doğduktan sonra seni icimde ya ozlersem...??? Minik kurabiyemle her gun konuşuyordum...artık iyice buyumuştu..ninniler masallar en cokda babasını anlatıyordum..beni tanıyor kızım ama babasını tanımıyordu..derken gunler geciyor sancılarım sıklaşıyordu...doktorum son kontorlunden 2 gun sonra tekrar gelmemi istemişti..sabah guzelcene kahvaltımı yaptım..tabi sancılar beni rahat bırakmıyordu..surekliydi ve ben bebeğimin geleceğini hissediyordum artık.... 38+0 ve eşimle doktora gidiyoruz..bazen arabayla bazen metroyla..metroyu tercih ettimizde yurume mesafemizde oluyordu..ben zorlanıyordum ama kolay doğum olsun diye yuruyuşden geri kalmıyordum..metroda sancılarım sıklaşmaya ve şiddeti artmaya başlamıştı..gozumden yaş geliyordu caktırmadan siliyordum..kalabalıktı metro...tam karşımda 6-7 aylık hamiş vardı..bakışa bakışa gittik
Artık hastaneme ulaştım...doktorumu gorunce icim rahat etti..ona cok guveniyordum..ve sevmiştim de doktorumu..suyum azalmıştı ve 3 cm acılmam vardı.. hemen yatış verdi..elim ayağım titremeye başladı..hem hazırdım hem değildim...eşimin ellerini tuttum ve beni bırakmamasını soyledim...ve saolsun beni bir dakika bile yalnız bırakmadı..muane die cıktığımız icin evden cantalarımız evdeydi..Gorumcemi aradık getirdi hemen bebişin ve benim cantamı...derken yatış ve suni sancı...eşim annemi aradı..ben konuşamdım yoksa ağlayacağım..sancı sıklaştıkca eşime anneme catıyordum saolsunlar az kahrımı cekmediler..ozel hastane olduğu icin cok rahattım her konuda..eşim annem hep yanımdalardı..hemşiler hep etrafımdaydı..sancım gitgide artıyordu, benim canım da tatlıdır,ağrıya dayanıksızım 4-5 saat sonra epidurel istedim ..eşim de itiraz etmedi.yaptırdık rahatladım...ohh ağrılarım yoktu artık...acılmam da iyiydi 5 cm olmuştu..ta ki bu sevincim doktorum catı muanesi sırasında bebeğin başının sol tarafa kaydığını icerde huzursuz olduğunu kalp atışının duştuğunu soyleyene dek...sezeryana alındım..riski goze alamazdım bebeğim icin....icime sızı duştu..normal doğum icin cok dua etmiştim ama olmadı...kısmet diyorum artık bebeğim iyi olsunda...artık hemşireler hazırlamıştı beni doğumhaneye giderken gozlerim doldu tutamadım gozyaşlarımı..tutamadım işte...annem ağladıı ben ağladımm..hem bana moral veriyor hemde caktırmadan goz yaşalrını siliyor..eşim ise guclu olmaya calışıyor ve cok heyecanlıydı şaşkındı o gun..ellerimi asansore kadar tuttu annemde ellerimi bırakamdı tam asansore binerken kardeşimde işden cıkmış koştura koştura gelmişti..onu da gormuştum...moral olmuştu tabi..sevdiklerim ordaydı...kalbim hızla carpıyordu...hem kızıma kavuşmanın heyecanı hemde amelyatın stresi..
Ve sonunda amelyathaneye geldik..biraz utandım tabi cunku kalabalıklardı ve erkek coktu.. hepsi doktor değildir sanırım...derken beni hazırladıkdan sonra hocam geldi ...bi yandan icimi rahatlatmıştı..sevinmiştim onu gorunce.biraz sohbet etti benimle sonrada o soğuk yerde sıcacık bir ağlama sesi ile irkildim 6-7 dk gecti sanırım belkide daha kısa yada uzun..o an kasılıyordum bir an once bitmesini istiyordum...kuzumun sesini duyunca takip ettim nereye gittiğini..sol tarafımdan biraz arkaya doğru goturduler bebeğimi..bende zorlanarak da olsa bakmaya calıştım gormuştum hemşirenin doktorun aralarında bebeğimi..off yaa yavaş tututn bebeğimi o benim kıymetlim..tabi onlar alışık..ama ben değilim..zaten temizlendikten sonra hemşire yanıma getirdi ya o an ağlamamak mumkun mu..eridim bittim..herşeyi unuttum..o koku dunyanın hic bir yerinde yok..yanımda ağlamıyordu..ama aldılar hemen..doyamadım..hazırlayıp odama getireceklerdi goturfuler kuzumu benide fazla bekletmediler cıakrdılar odama..taa asansorde duyuyordum miniğimin sesini..ağlıyordu beni istercesine..evet beni istiyordu kuzum...yatağıma yatırdılar beni..sonra annem bebeğimi kucağıma verdi kuzum sustu hemen kucağımda..gozlerimden yine yaş akmaya başladı..bir kadının yaşayacağı en ozel an bu andı..allahım banada verdi o guzel duyguyu şukurler olsun.....hemen sutum gelmedi ama bebeğimi sık sık emzirdim....epidurelli olduğum icin rahattım ama evde ne yapacağımı duşunuyordum..derken yemek yeme zamanım geldi..biraz doğrulmak icin eşim beni yukarı cekti ,o esnada omzumdaki bant cıkmış butun ilac pijamama gelmiş..tabi ben terledğim icin aklıma gelmedi hic..ağrı cekmeye başladım duğmeye basıyorum yok bişey..bi kac saat cektim ağrı..hemşirelere soyluyorum ilacın bitmediğini soyluyor hatta bi sefer ağrı kesici yaptılar ama ağrım kesilmedi..ta ki annem ustumu değiştirene dek..o zaman farkettik..ilac hep akmış pijamama..hemşireleri cağırdık duzelttiler hı bide haklıymışsın dediler..ee cektiğim ağrıyı ben billirim..birde yuruyeceksin bol bol diyorlada gelde doğrulda yuru ..zorlana zorlana kalkıyoruz zaten..goğus uclarım mafolmuştu, acıdan ağlıyordum emzirirken ama pes etmedim..3 -4 gun sonra sutum geldi tamda sarılık olacakken..hemen kesildi sarılığı..bel ağrım, goğus ucu ağrım, ve dikiş ağrım haric herşey cok guzeldi....şu an kızım 18 aylık ben şu an yine yaşadım o anı ve gozlerim doldu..uyurken bana sarılmadan uyumuyor...allahım ne guzel bir duyguymuş bu..uyurken bile bebeğimizi ozlemek..butun yorgunluluğumuza rağmen..Allah isteyen herkese versin diyorum hikayemi bitiriyorum arkadaşlar..