Cocuklara dair sınırlarla ile ilgili bircok yazı okudum. Olumlu olumsuz bircok yazı ve sonuc olarak duşunuyorum ki aslında biz (aileler) sınırlarımızı bilmeliyiz. Oyle acımasız yazılarla karşılaştım ki “hata yapması halinde odaya kapatmalar, aynı acının benzerini cocuğa yaşatmalar” daha neler neler. Tabi benim yazdığım gibi net soylenmiyor bunlar. Daha sevimli hale getirilerek.(Duşunme odaları, arkadaşı ona tokat attıysa sende ona at gibi) Aslında işin ozu su; karşımızda duran “emanetler” kucuk beyler veya Kucuk hanımlar bizi ve cevreyi keşfediyor. Bizim 20-30 yıldır gorduğumuz yaşadığımız olayları onlar belki ilk kez ya da birkac kez yaşıyor. Koskoca insanlar bizler bile bazen yaptığımız hataları tekrar yapmıyor muyuz? Ya da Alışverişe gittiğimizde yeni bir nesne ile karşılaştığımızda şaşırıp, elimize alıp sağına soluna bakmıyor muyuz? Aynı şey onlar icinde gecerli; onlar bizim eskittiğimiz hayatı yeni keşfediyorlar. Tekrar tekrar test etmek istiyorlar. Peki bu keşif esnasında hic kurallar olmayacak mı?



Tabî ki kurallar olmalı ama kime gore kurallar. Cocuğunuz icin koymuş olduğunuz kurallar kendi rahatınız icin konulmuş kurallar olmasın….. Her cocuğun hoşlandığı şeyler farklıdır ve yine her cocuk farklı yontemle oğrenmeyi sever. Bunu en iyi bilecek kişiler şuphesiz ki annelerdir. Kimi cocuk icin 30 dk oyun suresi yeterli iken kimi cocuk icin 60dk oyun suresi doyurucudur. Kurallarınızı koymadan once cocuğunuzu keşfetmelisiniz. Yoksa karşınızda kurallarınızı ciğneyen bir cocuk bulabilirsiniz. Peki kural kural dediğimiz şeyler neler.



Kurallar sayesinde karşımızda mum gibi cocuklar bekliyorsanız yanılıyorsunuz. Kurallar dediğimiz şey cocuğun guvenliği sağlandıktan sonra keşfetmesine izin vermektir. Mesela cocuk prizle oynuyorsa bunda net olmalısınız. Net olmaktan kastim her prize gittiğinde onu azarlamak değil. Surekli cocuğu azarlamak o davranışı pekiştirir. “Bu kadın ben buraya her yaklaştığımda bir tuhaf oluyor bakalım bu sefer yine oyle olacak mı?” hissi uyandırır cocukta. Sakin ve kararlı bir şekilde bazen tek cumle ile onu oradan uzaklaştırmalısınız. Yaş gurubun gore bunu kabullenmesi değişecektir. Hala aynı davranışta ısrar ediyorsa dikkatini başka noktaya cekmenizi oneririm. Tabi bu dikkat cekme davranışı yaşanan olaydan tamamen bağımsız cocuktan cocuğa değişen bir durumdur. Ya da sen istersen ağlamaya devam et. Ben simdi mısır patlatmaya gidiyorum ya da bebeklerinin kıyafetlerini giydireceğim gelip bana yardımda edebilirsin diyerek o konudan o ortamdan uzaklaşabilirsiniz.



Bir diğer sıklıkla sorulan sorulardan birisi ise uyku saati. Cocuklarının bir turlu aynı saate uyumadığını, bazen gece yarılarına kadar oturduğunu soyleyen ve bundan yakınan anneler. Uyku duzeninde istikrar cok onemlidir. En fazla 1 ay icinde cocuğunuzu aynı saatte uyutmaya alıştırabilirsiniz. Tam 1 ay surekli aynı saatte yatırabilirseniz tabi ki…. 3. gun o saatte komşu geldi 5. gun biz komsuya gittik. 7. gun başka bir gerekce olursa bu mumkun değil. Kesinlikle cocuğunuzu ağlata ağlata uyutmanızı kastetmiyorum. İlk gunler yatağına beraber yatabilirsiniz. Sonraki gunler yanında oturabilirsiniz daha sonra saclarını okşayabilirsiniz. Tabi bunun yanı sıra uykuya geciş rituellerinizin olması gerekir; masal kitapları hafif muzik, diş fırcalama ….. bu konuda ayrıntılı yazılarım olacak.



Kısacası ilk kural cocuğunuzu tanımalısınız.

İkinci kural kuralları neye gore koyduğunuzu tekrar gozden gecirmelisiniz.

Ucuncu kural kurallarda tutarlı olup olmadığınızı tekrar duşunmelisiniz olumsuz davranışı pekiştirmemelisiniz olabildiğince o konudan uzak başka bir konuya geciş yapmalısınız.

Psk Ayşegul Karaoğlan
Psikologaysegulantalya