astronominin doğuşu avrupada astronomi avrupa da astronominin yeniden doğuşu avrupada yeniden
İslÂm dunyasında astronomi calışmaları onemini yitirmeye başladığı sıralarda, Ronesansla beraber, Orta Avrupa bilim merkezi olma yolunda idi. Latinceye cevrilen kitaplardan astronomi oğrenilip, universitelerde okutuluyordu. Amac denizcilerin yon ve konum saptama ihtiyacları, dini gunlerin belirlenmesi ve genel olarak takvimde duzenlemelerin yapılması ihtiyacıydı. Bu donemde asıl gelişme gozlemsel değil kuramsal calışmalarda olmuştur.
N. Copernicus, Yer ve diğer gezegenlerin Guneş etrafında duzgun dairesel hareket yaptıklarını, gok cisimlerinin gunluk gorunur hareketlerinin Yer'in donmesinden kaynaklandığını duşunmuştur. Dairesel hareketin gozlemleri tam sağlamaması nedeniyle Guneş'in tam merkezde olmadığı yargısına varmıştır.
Unlu astronom Tycho Brahe doğru bir Guneş sistemi modeli icin cok duyarlı gozlemlere ihtiyac olduğunu vurgulamıştır. Kendi modeline gore, Ay ve Guneş, Yer'in etrafında, diğer gezegenler ise Guneş etrafında duzgun dairesel yorungelerde dolanıyorlardı. T.Bracfte'nin oğrencisi J.Kepler, Brahe'nin gozlemlerini kullanarak Mars'ın yorungesinin (odaklarından birinde Guneş olan) elips olduğunu bulmuştur. Sonradan tum gezegenlerin boyle davrandığını hesaplamıştır. Kepler, halen yıldızların, Saturn yorungesinin otesinde dar bir bolgede olduklarına inanıyordu.
1610 yılında teleskop keşfedilmiştir. Mekaniğin kurucularından Galile teleskopunu kullanarak;
1)Jupiter'in 4 uydusunu keşfetti,
2)Ay'ın haritasını yaparak yuzey şekillerini isimlendirdi,
3)Venus'un evrelerini gozledi,
4)Samanyolu’nun yıldızlardan oluştuğunu gordu,
5)Saturn gezegeninin kenarında cıkıntılar olduğunu gozledi (halka olduğunu fark edemedi),
6)Guneş lekelerinin gozlemlerinden, Guneş'in 26 gunde bir donme hareketi yaptığını
buldu.
Kepler ve Galile'den sonra astronomiye en buyuk katkı Newton tarafından olmuştur. Kepler, gezegenleri yorungelerinde tutan kuvvetin Guneş’ten kaynaklanan manyetik guc olduğunu kabul etmişti. Newton, Kepler kanunlarını kullanarak, bu kuvvetin gezegen-Guneş uzaklığının karesiyle ters orantılı olduğunu gostermiştir. Bu kuvvet evrensel kutle cekim kuvvetiydi.
Bu donemde modern teleskoplar geliştirilmiş ve Paris'te, Greenwich'te ve Berlin'de gozlemevleri kurulmuştur. Yer-Guneş ve Mars-Guneş uzaklıkları hesaplanmıştır. 1706 yılında ilk kez bir kuyruklu yıldızın yorungesi hesaplanarak kuyruklu yıldızların atmosferik olmadıkları onların bir gokcismi olduğu bulunmuştur.
17. ve 18. yuzyıllarda gozlemsel ve dinamik astronomi alanındaki ve 19. yuzyılda ortaya cıkan astrofizik alanındaki calışmalar, 20. yuzyıl astronomisinin odak noktaları olmuştur. Artık 21. yuzyıla girdiğimiz gunumuzde astronomlar, evrenin yapısını ortaya koyma cabası yanında evrende yalnız olup olmadığımız sorusuna yanıt aramaktadırlar.