Gelelim benim doğum hikayeme... Bilirsiniz Haziran annesi olacağım derken 8 Mayıs tarihinde anne oldum.
Benim kara bocuğum zaten normal haftasından yaklaşık 2 hafta kadar onde gidiyordu. Doktorum son kontrolde "haziranın ortasına kadar dayanamazsın mayısın son haftası sezeryanle almak gerekir bebek giderek buyuyor demişti de ben pek inanmamıştım
nerden bilebilirdim ki benim kız koskocaman olmuşta cıkmak icin gun sayıyormuş...Neyse bunu duydum pek inanmasam da ne olur ne olmaz diyerek yavaştan evimi temizleyeyim dedim. Annemle ablam geldi mayısın 5inde evimi pırıl pırıl yaptık. Ben topac gibi ordan oraya koşuyorum ordan oraya... Arada cok hafif batma oluyor ama ne bilirim bunlar benim kızın cıkma cabaları
Neyse 7 mayıs akşamı sancının biri giriyor biri cıkıyor ama kim der doğuracaksın eşime de belli etmiyorum ama wc'ye gittim hafif bi nişan gelmiş tabi yine hic doğururum demiyorum,temizlik yaptım ya yoruldum belim incindi ondandır dedim gittim yattım... O gece kah kalktım gezdim kah yatakta yuvarlandım... Eşim sabah annemi aramış :
" Anne azeri_gelini bu gece hic yatamadı bi hal var acaba doğum mu " demiş ama annemde ben gibi daha erken diye " Yok oğlum daha 1 aydan fazla var o yoruldu ya ondan oyle " demiş... neyse ben hic doğumu kondurmuyorum kendime o sabah utu yaptım bebeğimin kıyafetlerini cantama yerleştirdim. Actım bilg. size selam bile verdim
Yemek yapmak icin kalktım ki bacaklarımdan foşşş diye birşey aktı aman Allah'ım bu da ne suyum geldi !!!! Ben bir panikle bağırıyorum ki :
"imdaaaaat bebeğim geliyoooor kimse yok muuuuu
"Sesime alt komşum geldi,yedek anahtarla actı kapıyı ben bacaklarım iki yana acık bağırıyorum ağlıyorum! hemen beni sakinleştirdi eşimi aradı meğer o da huzursuz olmuş erkenden izin almış apartmanın onundeymiş. Alelacele yukarı cıktı beni gorunce zaten şok oldu
Neyse annemleri aradı derken biz bir acele ile evden cıktık soluğu hastanede aldık. Sancım falan yok ama korkudan bağırıyorum. Acilden giriş yaptık hemen doktorum geldi sancın var mı dedi ehh falan derken bir sancı girdi " aaaaaaaaaaaa evet evet cok vaaar " diye bağırdım ama meğer o cok değilmiş masa da anladım 
neyse baktı bana 6cm acılman var sancı odasına alalım dedi yaklaşık 3 saat sancı odasında kaldım eşim dışarda herkesi arıyor dua edin diye ablamla annem başımda teselli ediyor. Bende bir yandan heyecan bir yandan korku ya bebeğime birşey olursa diye. Ebe zırt pırt parmaklıyıp durdu neyse en son saat 11e geliyodu dr. baktı 10 cm gecmiş birazcık zorlanırsın ama sana guveniyorum dedi. Ben salya sumuk halde eşime bakıyorum neyse beni aldılar iceri o sırada sancılarım zaten anamı ağlatıyordu. Dr. iceri girdi kız ben sana demedim mi ağlama diye dedi. Bende ne olur kocamda gelsin dedim. Sağolsun izin verdi ben sancılanıyorum ıkınıyorum derken iceri girdi eşim beni oyle bacaklar acık gorunce adam ikinci şoka girdi... neyse ki oyle zor olmadı doktor anlatıyor bak sacları pek uzun babası gel hadi kızın geliyor aman da zeynep hanım geliyormuş dedi eşimi cağırdı yanına hadi annesi son kez bi gayretle ıkınıyorsun geldi kızımız dedi kızım cıktı ki benim ki gorur gormez kuuuuut bayıldı guleyim mi ağlayayım mı bebeği mi sorayım kocayı mı derken hemşire yeşil bez icinde bebeğimi attı kucağıma 
Abartmıyorum kızlar dunyanın en guzel şeyiydi kıcağımdaki yumuk gozleri ile vığğ vığğğ ağlıyordu... Hemşire aldı hemen uşumesin annesi diye o ara eşimi ayıltmışlar
geldi optu anlımdan.. 
O cıktı benim temizliğim yapıldı dikişlerim cok değil ama 4 tane falan sanırım inanın sorma gereği bile hissetmedim... inanın o en zor acılar o en zor sancılar bile bebeğinizi gorene kadar.. sonrasında geciyor... Şimdi kızım pembiş pijamaları ile uyuyor odamızda
Benim doğumum kolaydı ve inanın zor doğum yoktur... Tum zorluklar evladınızın kokusunu duyana kadardır... Rabbim hepinize sağ selamet doğumlar ve evladınızı kucağınıza almayı nasip etsin... Hepinizin anneler gunu kutlu olsun