) fakat hic kendi kendine yemek yeme girişimi yok
eline alıp yediği tek şey elma. bir parca da ekmek bazen.. mutlaka ben yedireceğim. kesinlikle reddediyor, akrabaların cocukları, arkadaşları falan yerken bizimki kesinlikle denemiyor. imreniyorum o cocuklara. ne yapacağım, nasıl alışacak bilemiyorum wallahi
( hala mama sandalyesine oturuyor, ve onluk takmadan yemiyor
( cok cabalıyorum, istiyorum ki doksun sacsın, kirlensin.. ama kendi denesin. yok! olmuyor.
zaten ben bile yedirirken binbir nazla cazla, kahvaltı faslında bir beceri oyunu, oğle yemekleri cizgi film, ara oğunler yine oyalanacak birşeyler, akşam yoğurt faslında bile bilgisayarda oyun bazen.. o kadar zor yediriyorum ki! omrum tukendi wallahi bu cocuğa yemek yedirebilme cabalarımdan..
bu donem anaokuluna vereceğiz inşallah, ne olacak bakalım ac mı kalacak, nasıl olacak??? diyorlar bu tur cocuklar oyle bir yiyor ki arkadaşlarını gorunce falan.. sen bile şaşarsın.. hic umudum yok..
( şaşırmayı isterim gercekten.benim gibi zorluk ceken var mı yemek konusunda, sizler nasıl yediriyorsunuz, ya da ne yapmalıyım??
ac bırakma, odul-ceza, bazen krize girip ağlama
) bu yontemlere bile başvurmuşluğum var yani..