23 ocak 2012 akşamı doğum yakşatığı icin bebek kurabiyelerimi pişirdim.Onları susledim paketledim kurabiye ağacımı hazırladım.Gece 12 olmuştu ve belimde adet sancısına benzer biraz daha inatcı bir yorgunluk hissi belirdi.Biraz dolaştım yattım geri kalktım gecmedi.Eşimi yatırdım ben rahat edemedim gece 1 gibi kalktım.Tuvalete gittiğimde nişan geldiğini farkettim.O an doğumun başladığını anladım ama nişan geldiğinde panik yapmadım cunku nişanı gordukten sonra 24 saatimin olduğunu biliyordum.Eşimin paniklemesini istemediğim icin onu uyandırmadım.Hazır olan doğum valizimin eksiklerini tamamladım hastane odası suslerimi sepetlerimi şekerleri hediyelikleri herşeyimi torbaladım.guzel ılık bir duş aldım sancılar hafifce artıyordu.yinede sacıma fon bile cektim.sonra koltukta biraz uyumaya calıştım.sabah 8 de kalkıp doktorumu aradım bana hemen gel dedi.makyajımı yaptım cunku bir doğum fotoğrafcısı cağırmak istiyordum.herşeyin sonunda eşimi uyandırdım ben bukadar sakinken bile onun eli ayağına dolaşmıştı.Yolda aileme haber verdim hastanede buluştuk beni hemen odaya yatırdılar.acılma hic yoktu neredeyse.bebek aşağıya hic inmemişti.ama moral bozacak bişey yoktu herşey olacağına varacaktı eğer olmazsa sezeryan olacaktım.suni sancı icin serum bağlanmasıyla sancıların şiddetlenmesi bir oldu buna rağmen ben sancılar geldiğinde susup icime kapanıyordum sancılar gecince ablama odayı nasıl suslemesi gerektiğini tarif ediyordum.Surekli dolanıyordum yere comelip yada duvarda esneme yaparak rahatlamaya calışıyordum.Gulup cok eğleniyorduk.Bazen annemin dizlerine kapanıp neler cekmişsin şimdi senin hakkını odeyemeyeceğimi anladım diye şakalar yapıyordum.Tabiki sancılar sıklaşıp ağırlaşınca yatağıma dondum ve eğlence bitti
Buraya dikkatinizi cekmek istiyorum.doktor benim CATIMIN DAR OLDUĞUNU normal yapamayabileceğimi daha onceden soylemişti.Ailemde hep sezeryan gecmişi vardı.Herkes normal doğuramayacağıma inanıyordu ben haric.Bekledim sancımı cektim saat oğlen 12 olduğunda sancı tavan yaptı hemen epidural istedim.EPİDURAL İĞNESİNİ HİC HİSSETMEDİM.İğneden sonra cennete duşmuş gibiydim uykum bile geldi.Okadar dozundaydıki ilac ayaklarımı kullanabiliyordum ama sancılar hafiflemişti.Bu arada doğum sonrası epidural yan etkilerinden hic biri olmadı.saat 2 de doktor gelip suyu patlattı ASLA ACI VEREN BİRŞEY DEĞİLDİ.Ve tum gun inatla acılma olmamasına rağmen epiduralle birlikte hoop 7 CM acılıverdi saat 3 te beklenen yeterli acılma oldu.Hazırlıklar bitti ve nihayet 15:45 te DOĞUMHANEYE YURUYEREK gittim.Herkesi kucakladım tabiki fotolar bile cektiler.Doğum sandalyesine oturduğumda kendime hala inanamıyordum.Eşime pembe bir onluk giydirmişlerdi ve yanıma geldiğinde o acıyla guldum bile.Ikınmayı bile bilmiyor dediğini duydum bir hemşirenin.Biraz bana kızmıştı sanki.ama moral bozmak yok devam.Sancıyla ıkınmamı istiyorlardı sancı yokken dinlenmemi ve beklememi.Bağırmadım hep sancıyla ıkınmak icin harcadım gucumu.Tuvaletim varmış gibi bir his var dedim.Doktor bağırdı işte bu! biz tuvaletini yapar gibi ıkınmanı istiyoruz dedi.O anda oğrendim ne yapmam gerektiğini.Tam tamına 3 kez var gucumle ıkınmam gerekti.3 uncude olacağını hissetmiştim.Son seferinde cok acı bir cığlık attım ve tum acım sona erdi.Tam 16:01 de yani 15 dakika sonra YAVRUMU KUCAĞIMA ALMIŞTIM...Tabiki normal doğum yapmak cok guzel alt dikişlerim vardı bebek icin vakum uygulandı ama bunların hic biri normal doğumun yaşattığı mutluluğu golgeleyemedi.Bebeği kuruluyorlardı koşede bu arada benim dikişlerim atılıyordu ama ben sabırsızlanıyordum bir an once odaya gitmek ailemle kucaklaşmak bebeğimle olmak icin.sanki doktor dikiş atmasa o halde cıkıp gideceğim.o anlar bana cok uzun geldi.Fotoğraflarımız cekildi.Eşim doğumda hep yanımdaydı.Ailem sabahtan akşama kadar bana destek oldu.Sonuc olarak odama sandalyeyle goturduler ama ben yuruyerek gidebilirdim okadar iyi hissediyordum o doğum yapan insan ben değildim sanki.Tabiki ertesi gunde eve cıkarken torbaları cantaları yuklendim gule oynaya cıktık herkes hayret ediyordu.Lohusa yatağına muzelik gibi hazırladı annem yatan olmadı
Dikişler 1 ayda tamamen yok oldu.o bolgedeki hassasiyet bir sure devam etti .sonrasında oda bitti.Biliyorum ki pozitif duşunurseniz herşey yoluna girecektir yeterki PANİK YAPMAYIN.Ailenizin o gun sizin sakinliğinize ihtiyacı var.Birde normal doğumu zorlayın.Ben oldukca minyon bir bayanım.İlk doğumumdu doğum oncesi hic kursa gitmedim.Ne bir nefes egzersizi bilirim ne pilates yoga vs.Doğru duzgun yuruyuş bile yapmadım.Ama evde yan gelip yattım diyemem.İmkanınız varsa siz tabiki kurslara gidin sağlıklı olun.Ama başaracağınıza inanın.Ben başardım sizde başaracaksınız.Hepinize sevgiler...