tam 40 haftayı doldurduktan sonraki gun...biz doğum cantamızın icindekileri hazır etmiştik kardeşimle, ama bi turlu cantaya yerleştirmemiştik daha bebek kanala yerleşmemiş dediği icin doktor. son kontrolumuzde doktor hala sancı yok,aşağı da inmemiş, perşembe gunu de gelin bakalım, olmadı Cuma suni sancıyla alırız bebeği demişti. bizim evde de hep "canta hazır değil tabi gelmez bebek" geyiği oluyordu. ve biz kardeşimle carşamba akşam doğum cantamı yerleştirdik. demekki oğlum gercekten de cantayı bekliyormuş
gelelim hikayemize: 28 agustos sabaha karşı 4.30 da sancılarım başlamış, başlamış diyorum cunku ben onları gaz sancısı sandım başta...tam iki kasığımın ortasında ama tuvalete gitme ihtiyacıyla beraber başladı sancılarım, surekli tuvalete gidip durdum, bi yandan da acaba doğum sancısı mıdır diye de saate bakmaya başladım, 15 dakikada bir 3-4 dakika surduğunu farkettim ama nişan v.s. gelmediği icin de ev ahalisini telaşa vermemek icin biraz daha bekledim. sabah 6.30 da tuvalete gittiğimde de cok hafif pembemsi bi leke gorunce hemen doktoru aradım, hastaneye gelmemi soyledi...sevincten ucuyordum,kaydirigubbakcemile2 hemen eşimi ve kardeşimi uyandırdım, durumu soyledim; duşumu alıp uzerimi giyindim. sonra da annemle babamı da uyandırdık, ama onlara evde kalmalarını kontrolden sonra eğer yatış olursa hastaneye gelebileceklerini soyleyerek zar zor razı ettim. eşim ve kardeşim kahvelerini icti, ben de son hamile pozlarımı:CuvCuv: cekilip arabayla hastanenin yolunu tuttuk. hastaneye vardığımızda hemşire NST ye bağladı. 40 lara cıkıyordu arada sancılar, alttan muayene etti 3 cm acılmam varmış, doktoru bilgilendirdik tamam yatışını yapın demiş. telefonda da doktorumla konuştuk, herşey yolunda giderse akşama doğurmuş olursun dedi. anne baba, kayınvalidemlere haber verdik. herkes yola cıktı.
bana kahvaltı getirdiler, kardeşimle ve eşimle gule oynaya kahvaltı ettik. NST de bakmaya devam ettik ama sancılarım durdu, ben de bunun uzerine hemşireden cihazı sokmesini ve dolaşacağımı, merdiven cıkıp inerek doğumu hızlandırmak istediğimi soyledim. bu arada aromaterapik bir yağ karışımı hazırlamıştık kardeşimle, onu kokluyordum. hemşire istediğimi yaptı ve ben yarım saat kadar dolaşıp yan yan yengec gibi merdiven cıktım sırnaşık şeysırnaşık şeysancılarım hafiften gene başladı. tekrar NST ye bağlandım, ama NST de sancı gorunmuyordu, beklemeye başladık. bu arada oğle yemeği de yedim, sonra saat 14.00 gibi epidural normal istediğim icin epidural kateterim takıldı, odaya cıktık. doktorum 15.00 gibi geldi muayene etti 3-4 cm di hala acıklık, suni sancı verelim dedi. serumu bağladılar NST de bağlandı. veeee sancılarım başladı...kardeşim eşim annem babam kayınvalidem hepsi yanımdaydı...eşim ve kardeşim surekli başımda elimi tutuyorlardı, aralıklarla 5-6 tane şiddetli sancı geldi ama 1 dk kadar suruyordu, derin nefesler alıp idare etmeye calıştım. hemşireyi cağırıp epidurali ne zaman vereceklerini sordum, doktorumu cağırdılar; muayene edelim acıklığa bakalım epidural verelim dedi. muayene etti ve o inanılmaz sozleri soyledi: "ne epidurali, hadi gozunaydın Eylemcim doğuruyorsun, acılma tam, bebek geliyor"..kulaklarıma inanamadım, ne ben ne eşim ne kardeşim, hic kimse bu sozleri bu kadar erken beklemiyordu. bir telaş başladı, doğumhaneye indirildim, bir sancı da yolda geldi ama umurumda değildi artık. bir yandan da icimden "tuh, epidurali de kullanamadık" diye gecirdiğimi hatırlıyorum. eşim benimle doğuma girip fotograf cekecekti, son anda heyecanlanıp vazgecmiş, yerine doğumhanenin kapısından steril kıyafetlerle elinde koca bir fotograf makinesiyle kız kardeşim girdi. herşey ruya gibiydi, bundan sonrası ise su gibi aktı gitti. doğurmam sadece 4 dakika surdu, iki kez ıkındım; ikinci de oğlum fırladı.:lepi:
1 tane dikiş atıldı, bu sırada epidural kullanıldı, yani kateter boşa gitmedi.kaydirigubbakcemile2kaydirigubbakcemile3 oğlumu silip hemen bana verdiler, sonra da vucut ısısını duzenlemek icin ısıtmaya goturduler. benim de plasentam doğurtuldu ve dikişim atıldı, hic ağrım sızım kalmamıştı. Bebeğim cıktığı andan itibaren yaşadığım rahatlama ve mutluluğu kelimelerle anlatamam. doktorum, hemşireler, anestezi doktoru ve diğer doktorlar beni tebrik ediyoorlardı, bu kadar kolay doğum yaptığım icin. odama cıktım, eşim ve herkes ağlıyordu, bebeğim geldi, emzirdim. o gece hastanede kaldık, ertesi gun oğlen eve cıktık. hastanedeki gece hala kateter belimde olduğu icin biraz bel ağrım oldu, dikişim de hafif sızladı. sabah kateter cıkıp, duş da alınca hicbir şeyim kalmadı, yeniden doğmuş gibiydim.
evde de hic yatmadım, hem bebeğimin hem kendimin tum bakımlarını kendim yaptım. ilk 4 gun 5 kg gitti. bugun itibariyle de 7 kg vermişim. toplamda zaten 6,5 kg almıştım.
şimdi duşununce ruya gibi geliyor herşey... herkese boyle kolay doğumlar diliyorum, bebişlerinizi sağlıkla alın kucaklarınıza...