Oğlum 2 hafta once kreşe başladı. İkinci ve en kucuk cocuğumuz. Hayatında ilk defa duzenli olarak uzun sure (oğlen 1 e kadar ) benden ayrı kalmaya başladı. Yapı olarak hareketli, meraklı ve inatcı bir cocuk. Ayrıca cok sevgi dolu, neşelidir. Olumlu ve sakin yaklaşılırsa uyumlu bir cocuk da. Maalesef oncesinde akranlarıyla grup arkadaşlığı olamadı. Cunku cevremizde akranı tanıdık cocuklar yoktu.
Kısaca; evden, anneden ayrılık; kalabalık oyun grubu , paylaşma gibi şeyleri ilk defa yaşıyor. İlk gunlerden itibaren oyuncakları paylaşmak istemediği, arkadaşlarından oyuncak isteyip de vermedikleri zaman ağladığı ya da onlara vurduğu( şiddetli ya da zarar verici olcude değil ) yonunde oğretmeninden şikayetler aldım. Bu arada; oğretmenimiz ya ilk defa ya da uzun zamandır 3 yaş grubu cocuklarla beraber olmamış. Bu surecin kendisi icin de zor ve alışılması gereken bir durum olduğunu toplantıda belirtti. Biraz sabırsız , kız cocuklarla daha ilgili olduğu da gozumden kacmadı. Okul donemi yeni başladığı icin sıkca sınıfa gitme durumum oldu. Doğum gununu kutladık oğlumun. O ozel gun dahil bir kere bile oğluma sarıldığını , sevgi gosterdiğine şahit olmadım. Oysa benim oğlum bu tip şeylere alışkın ve buna tepki gosteriyor olabilir.

Gelelim soruma/sorunuma: Evim okula cok yakın. Ev hanımıyım. Oğretmenine, bir sorun olduğunda ve cağırması durumunda 5 dakikada okulda olabileceğimi soyledim . Pazartesi gunu sabah 5 gibi uyandı. Uykusunu tam alamadı haliyle. Okulda surekli mızırdamış, arkadaşlarıyla huzursuzluk yaşamış. Bana haber verilmeden rehberlik servisine cıkarılmış. Sorular sorulmuş. Tarifi uzerine resimler cizilmiş. Rehberlik servisi benimle goruşmek istedi. Gittim. Aman Allahım; ailemiz ( buyuk oğlum dahil ) resmen sorgulandı, yargılandı. Cok kotu oldum. Ağladım. Hatta sacmalayıp mantıksız şeyler bile soyledim sanırım. Eve geldim, migrenim tuttu uzuntuden. Cocuğuma sevgi gosterip gostermediğim bile sorgulandı. Cunku rehber oğretmen 'Cocuğunuzla ilgilendim, onu sevdim sakinleşti. Cok akıllı ve uysal bir cocuk aslında. İlgiye ihtiyacı var ' dedi. Evde ilgi ust duzeyde. Ben yavrularım icin kariyerimi bıraktım. Cocuğum okulda gereken ilgiyi/sabrı goremediği icin bu şekilde davranıyor olamaz mı? Oğretmen hic sorgulanmadan fatura bize cıkarılmış. Tekrar goruşmeye cağrıldım. Buyuk oğlum okulunda rehberlik hizmeti almalıymış -ki gerek evde gerekse okulda gurur duyduğumuz, herkesin maşallah dediği tavırlar ve başarılar sergileyen bir cocuktur.- Eşimle de goruşeceklermiş . Ona bu durumu soylemedim bile ,şok olacağına eminim.

Araştırma yaptım biraz. Bu yaş grubu cocuklar oyuncak paylaşmama, ağlama ve arkadaşlarına vurma gibi davranışlar sergiler, bunlar zamanla ,doğru yaklaşımla sonermiş. Henuz yolun başında , alışma doneminde cocuğumun sergilediği ve normal kabul edilen bu davranışları nedeniyle ( oğretmeni sabırsız ve ilgisi azsa )cocuğumun ve bizim sucumuz ne?

Bu yaştaki bir cocuk ebeveyni olmadan , ebeveyninin haberi ve rızası olmadan bu tur bir rehberlik hizmeti alabilir mi? Bu doğru mu?

Durumu anlattığım oğretmen arkadaşım benzer şekilde yaklaştığında cocuğum tekrar tekrar sorulan sorulara tutarsız cevaplar verdi. Rehber oğretmenin tespitleri ne derece sağlıklı bu durumda?

Onerilerinizi -ozellikle de bu konuda uzman olan arkadaşların - deneyimlerinizi ve bilgilerinizi paylaşmanızı rica ediyorum. Hala cok kotu hissediyorum hem de cokkkk....