Merhaba arkadaslar bugun okudugum bir cocuk.intihari haberinden sonra nette arastirirken bu yaziya denk geldim.Her annenin okumasi gerekir diye dusunuyorum..Allah kimseye boyle bir aci yasatmasin...Sevgilerimle....

*COCUK İNTİHARLARI*
İntihar olgusu incelenirken en ilginc ve en uzucu olanı hic şuphesiz cocuk intiharlarıdır. Henuz bedensel gelişimlerini tamamlamamış, kişilikleri gelişmemiş, hayatın ceşitli zevklerini alamamış bu kucuk insanların daha bu yaşta nicin intihar ettiklerine gecmeden once, cocuklarda olum kavramının nasıl ve ne zaman geliştiğini inceleyelim.
Cocukluğun ilk yıllarında olum, gorunmezle eşanlamlıdır. İlk yaşın sonlarında bebek annesinin yanında olmayısıyla onun varolmadığını duşunur. Daha sonraki yaşlardaysa cocuk tamamen yalnız olmadığını ve bu gucunu kontrol edebileceğini oğrenir. 2-4 yaşları arasında cocuk bazı fantaziler geliştirir. 6 yaşına kadar suren bu fantaziler; sevilen bir kişiye karşı duyulan olum isteklerdir. Bu tur fantazileri arttığı zaman, cocuk bu duşuncesinden dolayı utanır ve sucluluk duygusu uyanır. Cunku başkasının olumunu istemek, kendi olumunu duşunmekten daha korkunctur.
Cocukluk doneminin sonuna kadar olum kavramı tam olarak gelişmez; cocuk, olumun sadece buyuklere ozgu olduğunu duşunur. Cevresel gucluklere tepki verirken, ciddi olarak kendini oldurmeyi duşunmek onun yapısına aykırıdır. Burada fantazileri ve gunduz ruyaları da yardımına koşar. Bunlar yoluyla intihar duşuncesi pek akıllarına gelmez.
Cocuk yavaş yavaş buyuyerek yaşamın edilgenliğinden, oyunun etkinliğine gecerken (psikologlara gore) hoşa gitmeyen yaşantısını oyun arkadaşlarından birine aktarır ve boylece yerine gecen biri aracılığıyla kendinden ocunu alır.
Yapılan araştırmalara gore, cocukların hemen hepsinde gecici intihar eğilimleri vardır. Cocuklar, olumlerinin diğerleri uzerinde yaratacağı etkinin duşuncesinden zevk almalarına rağmen, onunda uygulamayı reddederler.
Cocuklarda evden kacma olaylarına sık sık rastlanır. Yapılan araştırmalarla evden kacma ve intihara aynı dinamiklere sahip oldukları saptanmıştır. Cocuk evden uzaklaşarak sorunlarından kurtulacağını duşunur. Sevdiklerinin yanında olmamak, onların olu olmalarıyla aynı sonuca varır. Ancak ağır korku ve sıkıntı dolu bir yaşam cocuğun kacma dışında kendisine zarar verme duşuncesi icin bir ortam hazırlayabilir.
Olum hakkındaki duşunceler cocuklarda genellikle 10 yaşından sonra oluşur. Bu nedenle 10 yaşın altındakilerde intihar olaylarına pek rastlanmaz. 10 yaşındakilerden buyuk olanlarda bile intihar oranları oldukca duşuktur. Fakat, buna rağmen intihar girişimleri gercek intiharlardan kat kat fazladır. Bu oransal farklılığın başlıca nedeni secilen yontemmin olumcul olmaması yanısıra, iki davranışın –daha oncede belirtildiği gibi- farklı dinamiklere sahip olmasıdır. “Dorpat ’ın bir araştırmasına gore, gercek intihar grubunda dağılmış aile etkeninin oluşuması buyuk bir oranda ana-baba olumune bağlıdır. İntihar girişimlerinde ise ana-baba boşanması yuksek oranda bulunmaktadır.”
İntihar girişimi ile cocu ailesindeki sorunları halletmeyi amaclar. Bu tur bir tepkiyle ebeveynlerini korkutarak dağılan aile birliğini eski durumuna getireceğini duşunur; bunda oldukcada başarılıdır. Cunku dağılmış ailelerin bir coğu cocukları icin tekrar biraraya gelirler.
Gercek intiharlarda ise, ana-babadan birinin kaybı ve ona kavuşmak isteği cocuğu olume surukleyebilir. Bunun yanısıra başkasına yonelik ofkenin sucluluk ve utanc duygusuyla ice alınması sonucu ortaya cıkan bunalımla da cocuk intihar edebilir.
Cocuk intiharlarının sayısal olarak az olduğunu belirtmemize rağmen, bu intiharların yaklaşık % 75 ’i erkek cocuklar tarafından gercekleştirilir. Girişimlerdeyse kız cocuklar coğunluğu oluşturur. Kız cocuklar edilgen olmaya daha cok zorlandıkları icin, bir şeyi elde etme amacıyla girişimlerde daha cok bulunurken, erkek cocuklar otoriteye karşı gelme, nefret, saldırganlığın kendine yoneltilmesi sonucu olmeyi daha cok istemektedirler.
Başkalarını yonetme, sevgi ve etkinlik kazanma, sevdiği insanları cezalandırma cocukları intihara surukleyen nedenler arasında sayılabilir. Cocuk daha once, “beni kaybedince cok uzuleceksiniz” vb. uyarılarda bulunmuş, fakat gerekli ilgiyi yine de bulamamıştır; başvurulacak son care iseintihar olabilmektedir. Ailede meydana gelen intihar olayları da cocuğu bazen cezbedebilir. Cocuklukta bu eğilim otaya cıkmasa bile, ilerde bazen kendini gosterebilir. Burada onemli olan, eğilimin cocuklukta ortaya cıkmasıdır.
Sonuc olarak cocuk intiharlarında en onemli etkenin aile olduğunu soyleyebiliriz. Boşanma veya olum sonucu ailenin parcalanmasıyla cocuk, en cok ihtıyac duyduğu savgiden yoksun kalmaktadır. Ayrıca, aşırı ya da az ilgi gostermek de cocuk bu tur bir davranışa yonelebilir. Şunu da belirtmek gerekir ki, cocuğun sosyalleşmesine calışan aile bireylerinin yapması gereken en onemli şeylerden birisi de, yaşam ve olum hakkında az da olsa tatminkÂr edici bazı bilgileri vermeleridir.
Hemen her ulkede cocuk intiharları toplam intihar oranlarının % 10 ’unu gecmemektedir. Bunların cok buyuk bir kısmı da 9-10 yaşından buyuk olanlar tarafından gercekleştirirlmektedir.