Herkesin hayatta bir ideali vardır. Ben bir cok istediğim şeyi gercekleştirdim ama en buyuk idealim bazılarına tuhaf gelse de hamile kalmaktı. Hamile kaldığım mart ayından beri hep normal doğum istedim. Bunda sezaryen ve anestezi korkumun da payı oldukca buyuk. Hamileliğimin ilk 4 ayında 4 kilo verdim. Mide bulantısı , bir cok yiyecekten tiksinme gibi sebeplerden ancak 5. aydan itibaren verdiğim kiloları geri almaya başladım. Toplamda verdiklerimle beraber yaklaşık 12 kilo aldım. Ama yapısal olarak gobeğim hic cıkmadığı icin şanslıydım. Ama gene de hayal ettiğim gibi bir hamilelik geciremedim .Kocam garip bir şekilde beni hic anlamadı ve destek olmadı. Oysa baba olmayı cok isteyen biriydi. Cocukları cok severdi. Kilo verdiğim ve hormonların insanı serseme cevirdiği ilk aylarda hic yanımda olmadı. Bu aylar bahar aylarına denk gelmişti ve o surekli geziyordu. Gece gunduz neredeyse hep tek başıma kaldım. Hatta duşuk tehlikem olduğu ve her gun iğne olduğum yatmam gerektiği icin raporlu olduğum hafta beni bırakıp şehir dışına cıktı ve bir gece iki gunduz gelmedi. Onun olmadığı gun temel ihtiyaclarım (yemek,wc) icin bile surunerek kalkıyordum ve bulunduğum şehirde bir tek akrabam bile yoktu. Hatta iğne olmaya dahi gidemedim ve neredeyse ac olarak yattım. Bu ve buna benzer hareketleri bizi boşanma konusunu konuşur hale getirdi. Hayattaki en buyuk isteğim hic hayal ettiğim gibi olmadı. Eşimle 4 yıl flort ve 2 yıllık evliliğimiz boyunca en heyecanlı ve guzel gecireceğimiz sureci maalesef ben hep ağlayarak gecirdim.Hamileliğim boyunca kızıma gunluk yazdım.Hatta doğumdan sonra da devam ediyorum.
39. haftamın dolduğu Cuma gununun sabah 4.30 unda uyandım. ilginctir o gece uykum kacmıştı ve ben 2.30 da uyumuştum. Sadece 2 saat uyumama rağmen uykumu almış uyanmama şaşırdım sonra bir ıslaklık hissettim. suyumun birazının sızdığını duşundum ama az olduğu icin uyumaya karar verdim tam bir saat sonra yeniden uyandım ve artık suyum oldukca akıyordu. saat 6 olduğunda eşime soyledim. Emin misin deyip geri yattı. Emin olduğumu soyledim ama o yatınca cok moralim bozuldu gidip cantamı kontrol ettim ve duş aldım. Artık hastaneye kendim gitmeye karar vermiştim ki eşim uyandı.İlk başta gelmesine gerek olup olmadığını sordu ve haliyle ben de yokk gelme dedim. Nedense suyumun cok aktığını gorunce gelmeye karar verdi. Bu sırada kendi dr um Ankaradaydı ve 3 gun sonra gelecekti. onu aradım. Biraz korkmuştum konuşurken sesim titriyordu.Hastaneye gidip ne soylediklerini ona soylememi istedi. Ben de kendi dr um doğuma giremeyeceği icin hastaneye yeni gelen ve internette hakkında iyi şeyler okuduğum bir dr a muayene oldum.Muayene sırasında suyumun hic kalmadığını ve 5-6 cm acıklığım olduğunu soyledi. Oysaki en ufak bir sancım bile olmaıştı acıklığın bu kadar fazla ve sancımın olmaması beni şaşırtmıştı. Doğum gercekleşecek dedi.Ancak elle muayenede inanılmaz canımı yaktı ve gozyaşları icinde kaldım. Bu halimi gorunce bana asla normal yapamayacağımı bu muayenenin 100 katı olduğunu soyledi doğumun. Ben denemk istediğimi soyledim o ise denerken doğum masasında vazgectim dersem beni asla sezeryana almayacağını ve devlet hastanesinin de benikabul etmeyeceğini soyleyip beni korkutup sezeryana ikna etmeye calışıyordu.Hastaneye geleli 2 ay olmasına rağmen ben bu dr a gtmemiştim sanırım hırcınlığının sebebi buydu onun hastası olmadığım icin doğumuna bile grimemesi gerektiğini ama illa onu istersem gireceğini soyledi.sezeryana ikna olmadım ve devlet hastanesine gittim. Orada dr umu aradım beni normal doğumicin cesaretlednridi. yatış işlemlerimi yaptım acıklığım 5 cm civarındaymış sancım olmadığı icin ister istemez suni sancıyı kabul ettim suyum bittiği icin doğumun gercekleşmesi gerekiyordu.5 saatlik suren sancıdan sonra doğumum gercekleşti ancak suni sancı oldukca kotuydu sanırım bu durum bunyeden bunyeye değişiyor. benim hic kendi sancım gelmedi ve hatta doğum masasında ıkınma hissi de gelmedi drun ve ebelerin yonlendirmesiyle sancı sırasında ıkındım. epizyotomi yapıldı tek pişmanlığım bu cunku cunku 25 gun sonra hala acısını cekiyorum belki bu kadar fazla yırtılmayacaktı. neyse ben Bebeğin başını doğum kanalında hic hissetmedim.Hatta bebek cıktı gene icimden bir bebeğin cıktığını hissetmedim. bebeğin cıktığını gormesem hala cıkacak diye beklerdim. sanki doğum kanalaımda hissizlik olmuştu.Tek zorlandığım şey ıkınma hissi olmadan ve cok kuvvetli sancı esnasında ıkınmak oldu. ama o da tuvaletinizi yapıyor gibi ıkınarak hissetmeseniz de oluyor. Asla normal doğuramazsın diyen dr haksız cıktı 5 saat icinde doğumum gercekleşti. Asla kimsenin moralinizi bozmasına izin vermeyin. Normal doğum ve sancıyı hisstmek ağrı eşiği kişiden kişiye değişebiliyor. doğum yapmadan maalesef kendi bunyemizi cok tanıyamıyoruz.
herkesin doğum hikayesi farklıdır. Herkese en guzel ve hayırlısını dilerim