Erken doğum ve kucuk bebek olması nedeniyle benim ilk lohusalık tecrubem oldukca zorlu gecmişti. Bebeğimi gorduğum an buyulenmiştim, aşık oldum ona, tam 2 gun geceli gunduzlu hic uyumadım, hep onu izledim. Tabi o iki gunun sonunda hormonlarla uykusuzluk birleşince bir delilik hali baş gosterdi bende
Gece doğumu olduğu icin hastanede zaten 3 gece kalmıştım, 'benim sutum gelmiyor, bir gecede daha kalayım' diye doktoruma ağladığımı hatırlıyorum... O da 'tamam ne kadar istiyorsan o kadar kal' demişti. Sonra da bana ziyaretci yasağı koydu, 'bugun bu kızcağız uyuyacak, kimse girmeyecek odasına' dedi. O gun uyudum, sahiden de uyumak bana cok iyi gelmişti. Bebeğimde hafif sarılık vardı ve iyi emmiyordu. Aslında her şey olağandı, diğer bircok doğumda da benzer durumlar vardı, ama benim icin tum bunlar anormaldi. Hormonlar kendilerini şarşırmışlar beni de şaşırtıyorlardı işte..
Doğumdan once doğuma hazırlık kurslarına gitmiştim. Herşeyin abc'sini oğreneceğim ya, bunu da oğrenmek istemiştim. Ama pratik ile gercek hayat birbirine uyuşmuyordu işte. Emzirmek en cok istediğim şey, o sıra en acı veren durumdu, tabi alışıncaya kadar. Ote yandan zaten acıya dayanıksız olan bedenim, ameliyat ile cok sarsılmış dikiş yerlerim acıyordu.
4. gun hastaneden artık cıkalım demiştik. Eve geldik, evdeki yatak zen yatağı, tabi alırken doğumu duşunmemiştim, yere o kadar yakın ki yattığım zaman acıdan kalkamıyorum. Herşeyi planlayıp ongorup hazırlanan ben bunu duşunememiştim işte. Sonuc olarak ben bebekle birlikte misafir odasına yerleştim ve bir sure orada ikamet ettim.
Kilomuz az olduğu icin her 2-3 gunde bir tartıya gidiyorduk, kilo alınca da bravo alıyorduk. Evet anne olmak bana iyi gelmişti ama bebeğin herşeyini ben yapmak istiyordum, banyosunu, bezini, gazını vs vs. tabi bu durum da beni epeyce zorluyordu. Mesela bebeği biri kucağına alınca rahatsız oluyordum, mikrop kapmasından endişe ediyordum, hele opulmesine hic dayanamıyordum..
Peki sevgili lohusa arkaşım şimdiki aklım olsaydı ben ne yapardım?
Oncelikle daha rahat olurdum.. Daha cok yardım alırdım, cevremde beni desteklemek icin bekleyen bir ordu aile uyesi vardı. Bebeği arada onlara bırakıp daha cok uyurdum. Onlara gorev ve sorumluluk verip daha keyifli vakitleri bebeğimle gecirmeye calışırdım.
Uyumak icin daha cok fırsat yaratırdım, uyursanız daha sakin olursunuz ve sutunuz de dinlenince daha cok olur, bol bol uyumak icin fırsat yaratın. Bunun icin yakınlarınızdan yardım isteyin. Unutmayın siz 1 saat uyursanız bebeğinize hic birşey olmayacak. Eğer bebeğinizin size ihtiyacı olursa ağlar ve yanınıza gelir merak etmeyin.
Emzirdikten sonra yine aile uyelerinden destek alırdım, onlar gezdirsin, sakinleştirsin, gazını cıkarsın, sizi ozleyince bebeğiniz bunu belli eder siz de kucağınıza alırsınız onu.gunesanne
Dışarı cıkmak icin bol bol fırsatlar yaratırdım, emziriyorsunuz diye kendinizi eve hapsetmeyin, artık emzirme onlukleri de var emzirme odaları da. Dışarıya bebeğinizle cıkın, unutmayın temiz hava ona cok iyi gelir ve daha guzel uyumasını sağlar.
Her şey umduğunuz ve planladığınız gibi gitmeyebilir, sakin kalmaya calışın. Normal doğum istersiniz sezeryana donmek durumunda kalabilirsiniz veya orneğin bebeğinizi 3 kg bekliyor olabilirsiniz ama o 2,5 kilo doğabilir, hastaneden cıkarken biraz daha kilo verebilir. Bunlar sizi uzmesin tam tersi guc ve cesaret versin.
Cunku hem siz hem de o artık beraber buyuyeceksiniz ve inanın bana beraber buyumek bebekli yaşamın en guzel hikayesi.
gunesanne
diğer yazılar icin...