Şu an saat 04:50..Ve ben 50 dkdır ağlıyorum.Hırsımı alamayınca da pc başına oturdum.Sorunum kızımın uyku duzeni..Hikayem de şu:
2013 eylul doğumlu 18 aylık bi kızım var.Doğduğundan beri odasında uyur.Ne sallama,ne emzirme ne de başka bi uyku sorunumuz oldu.Gaz cıkardıktan sonra iyi uykular annem diyip yatağına bırakırım o da sabaha kadar uyurdu 4.ayından sonra.Cok nadirdir kalkması.O da sadece su icmeye.Ne gece emmesi,ne yanımda uyumak istemesi oldu.Uyku rutinimizi de oturttuk.Tabi bu duzen diş cıkarma donemlerinde birkac haftalığına bozulurdu,normal olarak.Ama 16.aya kadar hep duzenliydi.Ta ki eşim işin icine girene kadar.Şu an 12 haftalık hamileyim.Ve bulantılarım başlayıp gece kalkmaları zulum olmaya başlayınca eşim bana destek vermeye calıştı.Sozde destekmiş meğerse.Amaan nolcak kucağımda uyusunlar zamanla yerde beraber uyumaya sonrasında oturma odası koltuğuna hatta bizim yatağımıza gelmeye kadar gitti.Konuşmak yok,kucaklamak yok,beraber uyumak yok."Suyunu,emziğini eline ver sende koltuğa otur uyuyormuş numarası yap.İki mızıldanır yatar uyur.Seni kandırmasına izin verme "demekten dilimde tuy bitsede uykunun esiri olan eşim hicbirini dinlemedi."Babaaam niye uyandın sen"le başlayıp kucaklayıp yatağından indirmeyle beraber uyumayla biten geceler başladı.Cok savaştım ilk haftalarda.Yattığım yerden şunu yapma bunu yapma demekten bıktım.Yeri geldi yatağımı ayırdım eşimle.Ne haliniz varsa gorun dedim guya.Ama ağlamakla sabahı ettiğim,emeklerimin heba oluşunu izlemekle bugune geldim.Şimdi kızım gece baba diye ağlar oldu.Ve o yanına gelmediğinde morarıncaya kadar ağlamaya başladı.O pırıl pırıl cocuk gitti,uyku duzeni bozuk,gece en az 3 kez uyanan (babasıyla uyursa sabaha kadar deliksiz uyuyor o başka), annesine duşman,gergin ve hamile bi annesi oldu.
İlk cocuğum,hatalarımı en aza indireyim diye hamileliğimi oğrendiğimden beri kitaplar okudum,tavsiyeler aldım,ajanda dolusu notlarım var.Uyguladığım yontemlerde gayet başarılı oldum.Eşim de dahil kimseden takdir gormedim yapabildiklerim icin.İhtiyacım da kalmadı artık buna.Ama kostek olmaları da canımı yakıyor artık.Hem calışan,hem de boş duramayan bi anneyim ben.Buna rağmen cocuğum icin en iyisini yapmaya calıştım.Herşey de yolundaydı.Gelişimi,uykusu,beslenmesi,huzuru.. Şimdi odasında yerde babasıyla uyuyan,o kalktığında 10 dk icinde yaygarayı basan bi kızım var.
Ne yapmam gerekiyor bilmiyorum.Kendimi hic bu kadar caresiz hissetmemiştim.2 gecedir ben kalkıyorum kızımın ağlamalarına eski yontemimize donmeye calışıyorum,nafile.Kucağıma bile gelmiyor baba diye ağlamaktan.Morarıyor babası gelmediğinde.O gelince 20 sn.de uyuyor.Ama onun kucağında.
Lutfen bi yol,bi yontem gosterin.En yakın arkadaşıma,anneme,kardeşime kime anlattıysam "amaan boşver,boyle gitsin" dediler.Ya derdim gece kesintisiz uyumak değilki.Buyuduğunde uyku sorunları olan bi birey olmasın istiyorum.Kaliteli uyku,kaliteli zihin demek.Omrumuzun sonuna kadar bebekken alıştığımız rutinlerle yaşarız.Bu ne kadar bozulursa bozulsun huzur o duzendedir.Yavrum icin en iyisini istedim her anne gibi.Uykuya bayılan biri değilimdir zaten.6-7saatten fazla uyumam hicbir zaman.En gec 7de ayaktayımdır kendimi bildim bileli.Sabaha kadar oturup,akşama kadar uyuyan biri olmadım hicbir zaman.Olmak da istemedim.Kızım da olsun istemiyorum.Rabbim'in yarattığı duzen mukemmel.Neden uymayayımki.
Anneler cocukları icin sabaha kadar uykusuz kalır benim sebebime bakarmısınız?
( Sinirlerim harap olmuş durumda artık.Dokunmasalarda ağlıyorum.Akşam olup da cocuğum uyuduğunda geriliyorum ister istemez.Mutlu değilim cunku.Her gece aynı şeyi yaşamaktan yoruldum.Yaşamadığımda da mutlu değilim.Cunku bu bir duzen değil,tesaduf.Bulunduğum şehirde uyku eğitimi,uyku danışmanı varmı onu araştıracağım yarın. Kitaplarda bizim sorunumuzun cozumu yok.Mukemmel bir duzenden mukemmel bir huzursuzluğa geciş yaptık babamız yuzunden. Canım yanıyor bu kadar yok sayılmaktan.Emeklerimin bikac ayda heba olmasından cok canım acıyor.Eşimden tiksinme noktasına geldim.Uykusuna 5dk ara verip soylediklerimi uygulasaydı ne kendi ne cocuğum ne de ben heba olacaktık.Dikbaşlılığı,ben bilirim-bişey olmaz havaları yuzunden herşeyi mahvetti.Aylarca,hatta hamileliğimi de katarsam 2 yıldan fazla suren cabalarımı bikac ayda mahvetti.Hamile bi kadına destek olunur benim bildiğim.Psikolojim bu kadar altustken ikinci bebeğime de kızıma da nasıl iyi bi anne olacağım bilmiyorum.
Kasımdan sonra zaten herşeye yeniden ve 2 kat zor olarak başlayacağım.Bunu tek başımayken daha iyi yapabileceksem BEN NEDEN EVLİYİM?
Yorum yapacak olanlardan RİCA ediyorum.Lutfen haddinizi aşmadan yorum yapın. Beni,hayatımı,hayatımdaki zorlukları bilmeden futursuzca kalp kırmanın anlamı yok. 4 /4luk bi hayatı yok hickimsenin.Yaşanmışlıklar,alışkanlıklar,huylar,ka rakter farklılıkları var herkeste. 2 saattir ağlayan ve caresizlik icinde sorununa cozum arayan bi anneyim ben.Hormon dengesizliklerimin, hayatımdaki diğer sorunların da tuz biber olmasıyla buyuk hemde cok buyuk bi sorunumu yazdım sizlere.Ekstra tartışmalara ihtiyacım yok.O yuzden lutfen saygınızı yitirmeyin yorum yaparken.