11 Kasım 2013te bebeğimi dunyaya getirdim. Kızım 10 gun sonra 4 aylık olacak. İlk 1 ay sadece anne sutu verdim, ama bebeğim surekli ağlak, huzursuzdu. Goğuslerim buyuk, cok dolgun ve surekli sut sızdığı icin ben sutum cok iyi sanıyordum. Ama bu tamamen bi yanıltmacaymış. 1 aylık kontrole gittiğimde bebeğim doğum kilosunun uzerinde sadece 80 gr aldığını gorduk. Doktorum her emzirmeden sonra aldığı kadar mama vereceksin dedi. Mamaya o kadar karşı bir insandımki, doktoru dinlemedim. Aile hekimime goturdum. O kesinlikle mama vermemi, emzirdikce geleceğini soyledi. 2 hafta kadar daha sadece emzirdim, kilo kontrolune goturdum 100 gr almıştı. Sonra geceleri 1 kere mama vermeye başladım. Bebeğimin kilosu hala alt sınırın altındaydı. Bu arada farklı doktorlara gidip duruyorum, ve her doktor başka birşey soyluyor, kafam iyice karışıyordu. Bir doktor mamayı kesinlikle kaşıkla vermemi yoksa emmeyi bırakacağını soyluyor, bir doktor biberondan bişey olmaz diyor. Hastaneden cıkıp ağladığımı, karamsarlığa kapıldığımı cok iyi bilirim. Sonra duşundum, aile hekimi dışında tum doktorlar mama vermemi soyluyordu. Sonucta işin uzmanı aile hekimi değil, cocuk doktoruydu.
Mamayı gunde 2 ye cıkardım. Sonra yeni bir doktor buldum. Cok samimi, iletişimi cok iyi ve gercekci bir doktor. Gunde 3-4 kere mama vermemi istedi. Kaygılarımı bir kenara atmamı, anne sutunun onemli olduğu kadar, beslenmesinin gelişiminin daha onemli olduğunu soyledi. Cocuğum 2 aylıktı ve hastane cıkışları hala oluyordu ustune. Aldığı anne sutu yanına kar, sonrası mama dedi. Ben o an cocuğuma anne sutu diye inat ederek ne kadar zarar verdiğimi anladım. Yaklaşık 2 aydır gunde 4 kere mama veriyorum. Mamadan once mutlaka emziriyorum. Bebeğim 2 ayda 2 beden buyudu. İlk 2 ay oyle yapptığım icin şimdi cok pişmanım.
Aslında Turkiyede anne sutunu overken, kamu spotları yaparken, seminerler verirken birşeyi hep unutuyorlar. Anne sutu cok onemli, ama yetmediğini yada olmadığında bunu dram haline getirmemek gerekiyor. Anneer hamilelikten başlayarak hep baskı ve stres altına alınıyor. Sut olmadığında ise boyle tatsız şeyler yaşanıyor. Avmlerdeki emzirme odalarında kızımdan cok sonra doğmuş, ama cok buyuk duran ve sadece anne sutu ile beslenen bebekleri grunce kendimi hep yetersiz goruyordum. Neler hissettiğimi anlatamam. Birde tabi sutu olduğu icin nispet yapan anneler varki onlara hic değinmeyeceğim..
Birde cevre baskısı varki, artık o cevrenin ağzını bukup dikmek istiyorum. Tahammulumun kalmadığı bir konu komşu akrabadan oluşan teyze surusu varki, elimdeki biberonu kafalarında kırasım geliyor. Ben anne sutu icin mucadele etmiş, psikolojik travmalar gecirmiş bir anne olarak, ve mama vermeyi artık kabullenmiş bir duzen oturtmuşken, illa bir teyze gelir, biberonu gorur, mama verme, sudunu ver, sudunle besle, niye mama veriyosun der. Onlara acıklama yapmaya eskiden calışırdım, ama baktımkı işe yaramıyor, tersleyip susturuyorum. Sanıyorki ben işin kolayına kactığımdan mama veriyorum. Birde benim bebeğim ufak bir bebek. Hic bir zaman bacakları boğum boğum olmadı. Bunu goren herkes kendinde konuşma hakkı buluyor. Sanki ben iyi bakamamışım, ondan zayıf kalmış bebeğim.
Gece gece 4 aylık dolan icimi doktum sizlere Ancak yeni doğum yapmış, sutu yetmeyen annelere bir ışık tutar belki yazdklarım. Siz siz olun, anne sutu diye benim gibi inatlaşmayın.
Birde insan kınadığını yaşamadan olmezmiş. Ben zamanında emzirmeyip sadece mama ile besleyen bir arkadaşımı icten ice kınamış, ama ona hicbirşey dememiştim. Lutfen icinizden bile olsa kimseyi kınamayın bu konuda. Emin olun o anne bebeğini sizden, herkesten daha cok duşunuyordur..