Evlat edinme forumu icinde de benze yazıları paylatım, umarım bu yazım oraya taşınmaz, cunku istediğim daha cok anneye, daha cok kadına seslenebilmek...

Ben evladına evlat edinme sureci ile kavuşmayı bekleyen bir anne adayıyım. o cok ayrı bbir konu.... Ama benim 9 yaşında bir oğlum var... Gonullu annesiyim onun, sadece belli gunlerde, kurum tarafından belirlenmiş zamanlarda vakit gecirme hakkım var.

Hem gonullu annesi olduğum oğlum, hem de kurumdaki cocuklarla ilgili az-cok izlenimim var, sizinle paylaşmak istedim. İstedim cunku, onların en cok ilgiye ve sevgiye ihtiyacı var...

parasal olarak verdiklerinizden cok, birebir ilgi kadar hicbirşey tatmin etmiyor onları...

diğer yandan kılık-kıyafet-mama-oyuncak-belki aburcubur-belki ayakkabı evet onlara da ihtiyacları var... ama birincil ihtiyacları sevgi....

anneniz yada babanız sizi terketse ne hissederdiniz... kocaman kadınlar olmuşsunuz, belki kendi aileniz var, kendi cocuklarınız... kocaman yaşınızda bile terk edilseniz ne hissederdiniz...

12 yaşındaki bir erkek cocuğu, kuruma bırakıldıktan sonra ilk babasıyla kavuşmasını anlattı. "Abla biliyor musun" dedi... "Ben bu sandalyede oturuyorum o gun, babam karşımdaki koltukta" o oda gonullu annelerin veya ailelerin gelip o minnacık yureklerle goruştukleri odalar... "Babam bana uzun uzun baktı abla, sonra kalktı bir sarıldı ki, kemiklerim kırılacak zannettim. nasıl ozlemiş halbuki beni"" dedi. oysa o unutulduğunu duşunuyormuş, kimsenin onu sevmediğini... hikayelerini tek tek bilme şansım yok ama baba kimbilir nasıl bir durumda ki, sadece yılda bir kez gidebiliyor oğlunu gormeye. ama oğlu diyor ki, yılda bir kez geliyor diye bana gonullu vermiyorlar... evet babası belki yokluktan, belki annesi oldu, belki başka bir şehirde calışıyor, belki yol parası bile yok, oğlunu gormeye gelemiyor. ve oğlu zannediyorki, kabul etmiş babasının durumunu ama 12 yaşında ama cocuk daha, ama sevilmek istiyor. diyor ki, babam yılda bir geliyor diye bana gonullu vermiyorlar... bilmiyorki yavrum gonullu olacak insanlar talepte bulunmuyor...

9 yaında oğlum var, gonullusu olduğum. nasıl ozledim anlatamam... ruyalarımda o var artık, onu ve onun durumunda olan tum cocukların yuzu gulsun istiyorum....

belki bir sarılmaya, belki sadece başının okşanmasına ihtiyacı var oradaki cocuğun... başta yanınıza gelirken belki cekingenlik gosteriyorlar ama sonra koşar adımlarla gelip sımsıkı sarılıyorlar size.

onların desteğe daha cok ihtiyacları var. eğer okumazlarsa 18 yaşında kapı dışarı edilecekler belki... Derslerinde de desteğe ihtiyacı var onların... birebir destek olacak kimseleri yok cunku... Okumalarsa ne yazık ki sonucu belli...

hepimiz uzuluyoruz, hepimizin ici sızlıyor o tvdeki goruntulerde... elinizi yureğinize koyun ve sorun, ne yapabilirim... benim evladım olsa ve ben olamasam yanında, nasıl bir ortamda olmasını isterdim diye...

sadece 3-5 gunluk değil, belki yıllarca evet elim ustunde olur, olabilir diyorsanız, bir el uzatın... herşey maddi değil, maneviyat da onemli, bunu unutmayın...

o cocuklar hepimizin...

sorularınıza acığım, ozelden de goruşebiliriz.

sadece bir duşunun....