
iyice zıvanadan cıktı diyebilirim. Etrafımdaki bu sene okula başlayan cocukların genellikle anneyi bırakmama
yada ağlama porblemleri var ama bizimkisi daha değişik gereksiz coğu şeyden porblem cıkıyor ve ağlama krizleri başlıyor evde herşey porblem haline donuşuyor corap giymek dahil benim giydirmemi istiyor yapmıyorum kızıyor ağlıyor porblem cıkmasın diyorum giydiriyorum bu sefer benim yaptığımı beğenmiyor bu herşeyde aynı benimle surekli savaş halinde odev konusu ayrı bir dert masaya oturuyoruz ben soyuyorum o yazıyor yanlış yazdın diyorum hayır doğru diyor silgimi neden buraya koydun cantamı neden elledin kalemimi sen neden actın acmasam neden acmadın

olmayınca kendini yerlere atıp ağlıyor her istediğini yapan anne babada olmadık hic tek cocuk onceleri okul stresi dedim gecer dedim her gecen gun porblemler artıyor babaya karşı aynı değil benle sorunu eşim surekli evde değil işi gereği şehir dışında surekli ve yanlızız coğu zaman nasıl davranmam gerektiğini şaşırmış durumdayım bu arada tahammulum bitince bağırıyorum yalan soyleyemem bazen gercekten cok zorlanıyorum