Bir mucizeye ikinci kez şahit olmak!!!

Allah'ın nasıl bir sevgili kuluysam bir kucuk surpriz yumurta giriverdi hayatımıza. İcimde buyuyen bu surprizi kucağıma alma heyecanı ve mutluluğu ise anlatmaya değer bence



Allah, Tanrı ya da doğa ana siz hangisine inanıyorsanız işte o oyle muthiş yaratmış ki kadını, insan kendisine bile inanamıyor o an! Siz gebe olabilirsiniz ama gebeliğin ilk anından itibaren vucudunuz her bir detay ile tek tek ilgilendi ve şimdi sıra doğuma geldiğinde yine gorevini layıkı ile yapıyor!

Uzulerek goruyor ve okuyorum ki bir cok kadın korku ve endişeleri nedeniyle bu anı kacırıyor. Oysa sakin kalıp olayın akışına kendinizi bıraktığınızda vucudunuzun neler yaptığına şahit oluyorsunuz.

Sıra geldi Toprak'ı kucağıma alma hikayeme;

Ben bayılıyorum bu doğum hikayelerimi anlatmaya Eee! İnsan pek sık karşılaşmıyor mucizelerle

Oğlum Toprak 27 Nisan carşamba gunu saat 03.05'de dunyaya geldi. Bir gun once her hafta gittiğim rutin doktor kontrolumde acılmanın 3 cm olduğunu ve bu minik adamın bu gece ya da ertesi gun gelebileceğini soyledi doktorum. "Uykumuzu alalım acele etme olur mu ufaklık" dese de doktorumuz Aydan Hanım bu minik adam gecenin hem de tam ortasında geleceğinden haberimiz yoktu tabiki Gece gelmezse ertesi gun sabahtan hastanede olmamı istedi doktorum. "Doğmaya cok hazır, uğraşıyor" demişti ve ertesi gun icin ayarlama yapmasını istemişti sekreterinden.



Son kontrolde asansor ozcekimi

Doğum başladıysa yapılacak işleri bir an once bitirmek gerekiyordu Ertesi gun oğlumun kreşte yoğurt gunu evde yoğurt yok, birde kaşlarımı aldırayım, son olarak da oğlumu okuldan aldım mı tamam diyerek gectim direksiyona. Bu ara da baba mı nerede? İkinci gebeliğin rehaveti ile arkadaşı ile telefonda konuşmaktan bir turlu ulaşamadığım icin bu son randevuyu kacırdı Aydan Hanımın muayenehanesi bazen cok yoğun olduğundan ben once gidiyor benden once giren olduğunda eşime haber veriyorum o da taksiye atlayıp geliyordu. O gunde cok yoğun bir gundu ve ben bile orda oturup beklemek yerine alışveriş merkezinde 2 saate yakın gezip dolaşmıştım. NST'ye girdiğimden muayene sonuna kadar eşimi aradım ama telefon meşguldu!!! "N'oldu? beni aramadın" diye beni aradığında "Doğum masasındayım" demek vardı ama ne yazık ki iyi oyuncu değilim




Doktorum Aydan Hanımın muayenehanesinde NST'ye bağlı beklerken

Oğluma akşama haberi vereceğim icin biraz da ortamı yumşatmak adına bir pasta aldım. Yoğurt aldım Ertesi gun yoğurt gunu sanki cantasına koymasak okulda vermeyecekler Son olarak da kaşlarımı aldırdım ki yarın fotoğraflarda guzel cıkayım (Zaten hic fotojenik değilim).



Kaşlarda tamam, doğurabilirim ozcekimi


Son olarak oğlumu okulundan alıp oğretmen ve idareyi de konu hakkında bilgilendirdim. İkinci doğumun rahatlığını "doğum başladı bu gece ya da yarın geliyor" diye bilgi verdikten sonra arkamı donduğumde orada bekleyen bir veli karnıma bakıp "siz mi doğum yapacaksınız, bende başkasından bahsediyorsunuz sandım. Ne kadar rahatsınız" diyerek şaşkınlıkla attığı bakışlarla anlatmayı isterdim

Korkunun ecele faydası yok! Bu minik adam oradan cıkacak bir şekilde, en iyisi mumkunse en doğalı olsun!!!

Guzel bir akşam yemeği yedik hep birlikte. Yemek onemli!!!! İlk doğumda akşam yemeğinden sonra yatmadan hemen once suyum gelmiş sonra sabaha kadar beklemiş ve bu arada aclıktan bitap duşmuştum. Bu sefer işimi garantiye alıp depoyu doldurdum Bu arada minik minik adet sancısı gibi bir ağrı hissetmeye başladım ama hissettiğim doktorum dediği icin kendimi dinlemekten mi gercekten de doğum ağrısı mı bir turlu anlayamadım. Akşam 21.00'a kadar falan bekledim, kendi mi dinledim.

Arada aldığım pastayı da ufleyip yedik Guzeldi bu Liva bu işi biliyor!

İlk doğumuma giren Fatma ebe ikinci doğumum icin iki saat demişti. Tecrube ve bilgisine guvendiğim icin bu doğumun kısa olacağını biliyordum da bu sancıları bir turlu cozememiştim. Sonunda oturdum dakika tuttum. 5 dk da bir geliyordu ama şiddeti o kadar az ki o gun doktoruma gitmesem bu sancıları buyuk ihtimalle anlamazdım. Ayrıca ilk doğumda suyum gelmişti ve oyle gitmiştik ama bunda hafif bir sancının dışında hicbir şey yoktu. Evdekilerin de telaşlanması uzerine doktorumu aradım. "Yarın sabah gelecektin zaten şimdiden gel istersen gece apar topar gelmektense hastane de gecirirsin geceyi" deyince bir duş aldım. Aha! duştan cıktım sanki ağrı falan yok! Ne yapacağımı bilemesem de oğlum uyanıkken ona hoşcakal deyip evden cıkmakta mantıklı geldi. Ona Toprak bebeğin doğma zamanının geldiğini, artık Aydan doktorun yardımı ile karnımdan cıkacağını ve bu geceyi hastanede gecireceğimizi ve babaannesinin onun yanında olacağını soyledik. Biraz oyun oynayıp vedalaştık. Hastane valizimizi alıp cıktık yola. Hastanede acilden girişimizi yaptıktan sonra nobetci doktor ve başka bir gebe daha NST icin yola koyulduk. NST ile sancılarımın başladığı ve nobetci doktorun da muayenesi ile 4 cm olan acılma sonucu geceyi hastanede gecireceğimizi kesinleştirdikten sonra bizi odamıza aldılar. "Siz yarın sabah gelecek hasta değil misiniz" sorusuna "Surpriiiiz" dedik Once NST'ye bağlı ile beklemeye başladık.



"Toprak Geliyooor" diye yazıyordum instagramda



Toprak'ın gelişini haber vermek icin cekmiştim bu kareyi



Sancım var ama dayanıyorum! havalarında cek dedim ama rol yeteneği "0"

Aslında biraz uyumayı denedim ama heyecan ile ne mumkun. Doğumla ilgili Instagram dan ara ara sorular alıyordum. Bende bu sureci ara ara paylaşayım istedim ve yarı fotoğraf cekerek yarı yazarak paylaşım bile yaptım



İlk doğumda heyecandan fotoğraf cekmeyi unutan baba bu sefer iş başında





Doğumda aynen bu haldeydim
Gorsel instagram'dan alıntıdır.

Sanırım saat 00.00 olduğunda sancılarım artmaya başladı. Durumu ebeye bildirdiğimizde 5cm olmuştu acılma. Artık ayakta kalmak istediğimi soylediğimde NST'yi bir daha bağlamadılar.



NST'ye veda

Bu saatten sonra bol bol yurumeye başladım. Sancı geldikce eşimden sırtıma masaj yapmasını istedim.



Sancı anları



Yuruyuşlere başladığım zamanlar!

Sancılar iyice arttmaya başladı, ufak ufuk kanamalar oldu ama suyum hala gelmedi. Ayrıca midem bulanıyordu ki kustum!!! Pohh! aylarca kustum bu ne ki ama ilk doğumdan tecrube ile bulantı sonlara doğru olmamış mıydı? Ikınma hissetmediğime gore sancılara devam. Sancı dediğim ise sırtımda bobreklerime vuran cok kısa suren ama şiddetli ağrılar. Uzun surmuyor. Geldiğinde sakince nefes alıp verirken biraz masaj ile hızla geciyor ve bu belli aralıklarla devam ediyor. Dişinizi sıkıp nefes alıp verdiğinizde cığlık atmanıza gerek kalmayacak kadar kısa surede geciyor! Unutmamalı ki doğru nefes hem size hemde bebeğinize oksijen sağladığından coook onemli. Ben bunun icin bir eğitim falan almadım ama ilk doğumda bunu keşfetmem cok surmemişti.

Ayrıca bir not daha duşeyim. İlk doğumda doğum ilerlemediği icin suni sancı aldım, bunda ise o kadar doğal oldu ki son kesi atılana kadar hicbir şeye gerek kalmadı. Hep derler ya "Suni sancı daha fazla ağrı yapıyor diye" İşte o oyle olmadı. İlk doğumum da suni sancı ile gelen ağrı ile ikinci doğumumda cektiğim ağrı arasında hicbir fark yoktu. Suni sancıyı gozumde buyutmuştum ve ilk doğumda verecekleri zaman biraz endişelenmiştim. Ama şimdi kıyasladığımda bir fark goremiyorum.

Bu arada saatler ilerledikce ağrılar iyice artmaya başlayınca eşimden ebeye haber vermesini istedim. Ikınma hissi olmasa da epey ilerlediğini hissediyordum. Ebe gelip kontrol ettiğinde 8 cm ile nobetci doktora haber verdi. Kendi doktoruma da haber verildikten sonra beni doğru doğumhaneye taşıdılar. Doğum masasında ağrı geldikce ıkınırken doktorumda yetişti gecenin tam da ortasında Doktorum geldikten sonra birkac ıkınma ile EVEEEEET!!! Minik adam kucağımda

İlk doğum ile kıyaslayacak olursam son doğum masasında ilk doğumda ağrı kesicinin etkisi ile sanırım sadece ıkınma hissederken ikincide hicbir ilac almadığım icin sanırım ağrı hissettim. İkisinde de surec cok uzun değildi. Ayrıca iki doğumda da kesi atıldı ama bolgesel anestezi uygulandığı icin ben bir şey hissetmedim.



Bu anın tarifi yok!!!



İnsanın iki tane BİRTANE'si olabiliyormuş!!!



İlk doğumda oğlumu gorduğumde ne yalan soyleyeyim bir şey hissetmemiştim. Oyle ilk goruşte aşık falan olmamıştım ama Toprak'ta o duyguyu bildiğim icin midir bilmem neredeyse ağlıyordum. Birde ikinci bebeğini bekleyen bircok gebe gibi bende sanki sevemeyecek gibi hissediyor uzuluyordum ki onunda etkisi ile sanırım inanılmaz duygulandım. İşte bu ilk goruşte aşktı ve o an onu da Bartu gibi cooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo ooooooooooooooo...k seveceğimi anladım. Cok guzel bir bebekti, cok cok guzel!!!



Ve aynı gun akşamda taburcu olup minik adam ile abiyi okuldan almaya gittik



Biz eve gidiyoruz!!!

İki gebeliğim ve doğumumda bilgi ve deneyimlerine guvendiğim, her sorumu istinasız cevaplayan, sadece bir doktor gibi değil de nasıl soyleyeyim candan bir anne gibi, abla gibi sırtımı sıvazlayıp, sarılan, mesleğinin, tecrubesinin, doktorluğunun otesinde insanlığı ile omur boyu yureğimde ve dualarımda olacak doktorum Prof. Dr. Aydan Biri'ye buradan da teşekkur etmek istiyorum.



Kocaman sevgiler....