Oğlum Mehmet Salih'imin ondan en umudu kestiğim anda mujdesi gelmişti. 2. Evlilik yıldonumumuz 8 gun kala gormuştum cift cizgiyi. Hamile olduğum gunler hayatımın en guzel ve ozel gunleriydi. En başından beri hissediyordum oğlumun erken geleceğini. 31. Hafta sancım tuttu ancak ben Doğum sancısı olduğunu anlamadım bile. Saatler sonra eşimin ısrarıyla hastaneye gittik ve doktor %90 bu gece doğacak dedi. İlaclarla bebeği durdurmaya calıştılar cok şukur durdu ama benim icin en zor gunlerdi. 6 hafta daha ilaclarla bebeğimle aynı bedeni paylaşabildim cok şukur ve sonunda 18 haziran akşamı iftara yarım saat kala birden suyum geldi su geldikten sonraki sancılar oncekilere benzemiyordu. Heyecandan dizlerim titremeye başladı. Kafamı hemen toparlayıp son hazırlıkları yaptım. Doğumda gucum yerimde olsun diye hemen Medine hurması ve muz yedim. Oğluma kavuşacağım icin cok heyecanlıydım. Sancı geldikce salavat cekiyordum sancı aralarında eşimle şakalaşıyorduk saat 11 civarı sancı iyice şiddetlendi hastaneyi birbirine katıyordum bağırarak bir taraftan da Allah'a isyan etmiş gibi olmayayım diye Allahım sana cok teşekkur ederim diyordum saat 12 yi gecti ve beni Doğum haneye aldılar, artık gunlerden 19 hazirandı. Oğlum babalar gununde dunyaya geldi

Ebemiz cok iyiydi ve bana cesaret veriyordu. Oğlunun saclarını bile goruyorum hadi cok az kaldı az sonra oğluna kavuşacaksın diyordu. Ben daha saatler surecek zannediyordum en sonunda doktorum da geldi ve 3 ıkınmada oğlum kucağımdaydıoğluma ilk soylediğim şey ağlama annem demek oldu oyle buyuk bir mucize ki ellerini ayaklarını inceledim sanki 40 yıllık tanıdığım biri uzak bi yoldan gelmiş gibi onu oyle cok ozlemişim ki...
oğlumu kontroller icin alıp goturduler ben hala Doğum koltuğundaydım. Az once yaşadığım korkunc acı bir anda yok olmuştu. Dikişler icin doktor hic kımıldamadan durmamı soyledi. Ben o an mutluluktan sarhoş olmuş gibi şarkılar soyluyordum sonra beni temizlediler temiz kıyafetlerimi giydirdiler odama aldılar. Eşim doğumhanenin kapısındaydı iyi misin dedi ben gulup el salladım doğurdum dedim odama gecince oğlumu beklemeye başladım habire oğlum ne zaman gelecek oğlumu getirin deyip durdum. En sonunda getirdiler, hemşirenin yardımıyla emzirmeye başladım. Dunyanın en muhteşem duygusuydu sonra eşimin kucağına oğlumu verdiler o bakışları asla unutamam. En son o bakışları eşimle ilk goruştuğumuzde gormuştum. Aşık gibi hayran gibi şaşkın gibi... sanki aylardır hamile olduğumu bilmiyormuş da o an baba olduğunu oğrenmiş gibi
Hani derler ya Doğum yapınca kotu şeyleri unutuyorsun diye aslında bir saniyesini bile unutmadım ama İnanın sacının teline bile bedel olamaz onca sancı... hatta Doğum biter bitmez "şuanki bildiklerimle ikinciyi cok kolay doğururum acemilikten bunu gec bile doğurdum" diye duşundum toplam 4 saat sancıyla oğlumu sağ Salim kucağıma aldım elhamdulillah
Darısı tum bekleyen hamilelere ve bebiş isteyenlere olsun inşallah