aslında bu konuyu "bir derdim var" başlığına mı buraya mı yazsam bilemedim ama konu kız isteme-aile olunca ve bu bolumde de bu tur başlıklar okuyunca buraya yazmaya karar verdim...
biraz uzun olacak ama sabrınıza sığınarak ve de kısaltmaya calışarak anlatacağım,umarım başınız ağrımaz...
Benim 2,5 yıldır beraber olduğum, cok sevdiğim ve de cookca sevildiğim bir muhteremim var (sevgilidense, bu kadar sevgi,saygı,aşk,muhabbet bağını muhterem olarak ifade etmek daha cok hoşuma gidiyor...) neyse... kendisini ailem uzaktan da olsa tanır, bizim bir dukkanımız var ve o da yan dukkanda gecici olarak calışıyordu bir yandan okurken. biz de bu vesileyle tanışmıştık zaten... soruun bundan 1,5 yıl kadar once başladı. O zamanlar ben universitedeydim,kendisi de daha iş bulmamıştı ve 8 aydır beraberdik. Bu yuzden de aileme hicbir şey soylememeyi uygun gormuştuk.. en azından bir iş bulmasını beklemeliydik. ama 2009 yazında ablam benim mesajlarımı okuyarak durumu oğrendi,anneme soylemekle tehdit etse de sonradan ikna oldu ve muhteremle yaklaşık 2 saat filan bi cafede oturup konustular. bundan bir hafta kadar sonra da sevdiğim,ablamın eşiyle de konustu bi abi-kardeş gibi. "şimdilik anneye babaya soylemeyelim" diye anlasıp ayrıldılar. ve bu goruşmeden 1 gun sonra eniştem anneme soylemiş,annem de "ben neden boyle bişeyi ondan duydum" diye sinirlenmiş ve onlara "gidin babanıza anlatın" demiş. ve o gun eniştem kalkmış bunu babama soylemiş. bir sonraki gun universite icin tekrar y.dışına cıkacaktım. ikindi vakti eve geldim,annem zaten baya bi sinirli sinirli anlat bakalım dedi..e boyle olunca da anlatmaya tırsa tırsa bişeyler soyledim ama ne dediğimi bilmiyorum bile...uzuldumse de tınlamadım pek...(annem babama soylendiğini bana hic soylemedi) akşam eve gittik, valizimi hazırlamaya basladım. babam iceriden cağırdı beni "gel bakalım,belki valizi hazırlamana gerek kalmaz" dedi. şaşırdım nooluyo diye... anlat bakalım filan,işi yok gucu yok,nasıl diyeceksin evlencez diye... anneme yalvardım,gel beraber konusalım babama anlattırma diye...dinlemedi... bende anlattım,onu cok sevdiğimi,ondan baskasıyla evlenmek istemediiğmi... ya okulun ya evlilik dedi...
sabaha kadar dusun dedi... o geceyi hic unutamıyorum... tabii bunca emeği hice sayamayacagım icin,ve de sevdiğimle konustugumuzda aldıgım karardan sonra okula geri dondum. ama giderken de asla "vazgectim" demedim. babam da bana havaalanında "bırakmam diyorsan bu yazdan sonra sana para yok" dedi.....(ve ben cok sukur ki o yaz okulumu bitirdim) ben gittikten 1 gun sonra eniştem sevdiğimi arayıp yaklaşık 40 dk kadar konusmus... "biz gecinemezmişiz,hayatı cok kolay mı zannediyormusuz,pazarda domates satarak mı gecindirecekmiş beni..." gibi sacma sapan laflarla sevdiğimi kırdı,incitti..... bu sırada sevdiiğim iş buldu,devlete girdi. biz goruşmekten vazgecmedik. ama sevdiğim "aman bunun bişeyi yok demesin ailen" diye her maaşında bilezik alayım, araba alayım diye kendini parcaladı resmen. ve cok sukur dun arabamızı da aldı... bu arada annem hala gorustuğumuzu biliyor, bi şekilde anlıyor kadıncagız da. anladıgını anladıgım zaman da inkar etmiyorum,yakındır gelecekler yakındır diye diye bu arabayı bekliyordum. babam gorustuğumuzu bilmiyor, annem kabul etmiyor ki git babamla konus diyeyim... ablam deseniz,o da pek yanımda değil,karşı... şimdi "e bu kadar hepsi karşı vardır bi sebebi" derseniz, sebep bizim 8 ay birlikteliğimiz sırasında benim onlara danışmamış olmam, maddi durum, benim y.dışında onun burda okuması.......vs vs.... bunları da benim gozum gormuyor ki...kendisi inanclı, durust, adam gibi bi adam... onemli olan bunlar değil mi....
işte bu kadar karmaşanın icinde, şimdilerle bi adım atılacak. onu sevip sayan birkac buyuğu gidip babamla konusacak. ben de acaba annesi de annemle konusmaya gelse mi ki diye dusunuyorum ama ya annem terslerse filan die korkuyorm... babam o abiler konusmaya geldiğinde terslerse,benim fikrimi sormazsa.... kafam cok karısık kızlar, yardım eder misiniz bana
Kusura bakmayın cok uzun oldu, umarım başınızı ağrıtmadım