Soğuk kış gunlerinde odun sobalı evlerin akşam tv izerken cerezi olan kestane cok faydalıymış Melek'lerim. Şimdi gelin kestane hakkında bilgiler edinelim
Kestane Familyası: Kayıngiller (Fagaceae) Turkiye’de yetiştiği yerler: Marmara, Karadeniz bolgesi.
Daha cok Akdeniz cevresi memleketlerinde yetişen, kupulası dikenli veya cengelli dikenli, kure şeklinde ve nişastaca zengin meyveleri olan ağaclar.
Kestane ağacının yaprakları biraz sert, kenarları testere dişli ve dişlerin ucu dikenlidir. Erkek cicekler dik uzun durumlar halinde, dişi cicekler ise uclu gruplar şeklindedir. Yeşil ve dikenli olan meyvenin dış kabuğunun icinde kahverengi kabuklu, yenebilen ve aslında birer tohum olan birkac tane meyve bulunur. Bu meyvelere kestane denir.
Kestane ağacı daha cok kayalık yamacları ve kumlu toprakları sever. Kirecli topraklarda yetişmez. Memleketimizde ozel olarak yetiştirilmektedir. Ozellikle Bursa bolgesinde yetiştirilen kestaneler Unludur. Yabani olarak yetişen kestane ağacları 20-30 m yukselebilmekte ve yer yer ormanlar meydana getirmektedir. Azami olarak 700 sene yaşarlar. Yemiş veren kestaneler ise daha alcak boylu olup 5-6 m yuksekliktedir. Kestane ağacları ancak 10-12 yaşlarında meyve vermeye başlar. Kestane, tazeyken buruk ve acımsı tattadır. Dış kabukları sararıp catladıktan sonra toplanır. Dikenli olarak dış kabuğu (kupulası) sopalarla dokulerek temizlenir. Kestane bir sure toprakta veya toprağa gomulu bırakılırsa daha tatlılaşır.
Kullanıldığı yerler: Kestane; nişasta, sakkaroz, protein ve tanen ihtiva eder. Daha cok, pişirilerek (haşlanmak veya kebabı yapılmak suretiyle) yenir. Şekerciler kestanenin şekerlemesini yaparak “kestane şekeri” adı altında piyasaya surerler. Bursa’nın kestane şekeri en Unlu olanıdır.
Kestane ağacının kerestesi iyi cila kabul ettiğinden mobilyacılıkta; odunu sert ve dayanıklı olması sebebiyle de inşaatlarda kullanılır. Memleketimizde yılda 10-12 bin ton civarında kestane uretilebilmektedir.
Kestane, kayıngiller (Fagaceae) familyasından
Castanea
cinsini oluşturan ağacların ve bu
ağacların yenilebilen tohumlarına verilen ad.
Kestane tuketimi
Tohumları Guney
Avrupa ile Guneybatı ve
Doğu Asya'da yaygın olarak tuketilmektedir. Orta cağlarda Guney Avrupa'da yeterli
buğday ununa sahip olamayan orman toplulukları temel
karbonhidrat kaynağı olarak tamamen kestaneye bağlı kalmaktaydılar.
Tohumlar, ateşte kozlenmiş, haşlanış veya suda kaynatılmiş olarak tuketilir. İlkine coğunlukla 'kestane kebap' denilmektedir, bu yontem, kestane tohumları ust kısımları hafifce cizildikten sonra, 200-220 °C ısıda 10-15 dakika sureyle fırına verilek hazırlanır.
Kestane aynı zamanda bazı corek, kek ve pasta ceşitlerinde de kullanılmaktadır. Ayrıca ozellikle
Bursa ilimizde Kestane Şekeri adıyla bilinen bir tatlı ceşidi de cok sevilmektedir ve oldukca buyuk miktarlarda uretilmektedir.
Kerestesi, dayanıklılık ve dekoratif ozellikleri bakımından
meşe ağacının odununa benzemekle birlikte, kuruma esnasında catlaması ve eğrilmesi nedeniyle, bu ağactan buyuk boyutlu kereste elde edilememektedir. Ancak dayanıklılığı nedeniyle bazı
ahşap bahce işlerinde bu ağactan faydalanılmaktadır.
İtalya'da fıcı yapımında kullanılmaktadır.
At kestanesi olarak bilinen ağacın aynı adı taşıyan tohumları zehirli olup, tamamen farklı bir bitki turudur, bunların burada bahsedilen kestane ile ilgisi bulunmamaktadır.
Olsada yesek dimi Melek'ler
