20. haftada detaylı ultrasonda plesanta previa teşhisi kondu. Kesinlikle istirahat dendi. 3 gun sonra sabaha karşı uykumdan uyandığımda kanıyordum. Tuvalate gittim kocaman bir pıhtı duşurdum. Acile kaldırıldım. Şukur ki bebeğim iyiydi ve kanamam kesildi. Eve gonderildim.
mayıs ayı boyunca iki haftada bir kanadım ve pıhtı duşurdum.sonra haziranda bir kere ve temmuzda bir kere hafif kanamam oldu. Psikolojim mahvolsada; Ben hep iyi beslendim, protein ağırlıklı. Demir ve multivitamini takviyelerini hergun aldım. Kansızlık yaşamadım.
Perinatolog 36 da sezaryan onerilir dediğinden beri stres seviyem arttı. Guvenebileceğim doktorum yoktu. Olmekten korkuyordum. Bebeğime bir şey olcak diye korkuyordum. Ozel hastanede doğurmak istiyordum. Ama cok kararsızdım. Devlet hastanesinde zor bulduğum randevuya 36+2 de gittim. Randevuyu beklerken nst'ye girdim sancım yoktu. Beklerken tuvalate gittiğimde aslında kanadığımı fark ettim. Camaşırım ve koyduğum ped kirlenmişti. hala da kanıyordum. Beklemeyi gectim, acile gittim. Acil doktoru kanamaya baktı, ultraona baktı. Başka doktor cağırdı. O da baktı. Hocalarını da cağardılar. Ben hala sedyede kanıyordum. Hoca geldi. Plesanta ayrılmaya başlamış. Sezaryana alacağız dediler. Ne zaman yemek yediğimi sordular. Kahvaltı etmiştim. Akşamı bekleyeceğiz dediler. Ama beni de yatışa hazırladılar. NST'ye bağladılar. NST de yatarken tuhaf bir şeyler olmaya başladı. Alet otuyordu. Hemşire hemen beni sola cevirdi. OKsijen verdiler. Bebeğin taşikardisi vardı. Acil alacağız ameliyata dediler. 14.30'da beni ameliyathaneye goturduler. Genel Anestezi verdiler. Uyumuşum. 16'da bitmiş ameliyat. 14.40 bebeğimin doğum saati her şey cok hızlı olmuş
Uyandığımda karnım acıyor, nefes alamıyordum. Once nefes alamıyorum dedim. Sonra bebeğim nasıl diye sordum. Odaya cıkardılar ben hala bebeğim nerde diyorum. Refakatcı annem vardı yanımda. Erkek kabul edilmiyor, eşim gelemedi. Karnıma sonradan cok dua edeceğim kum torbası koydular.
Bebeğimin kıyafetleri yetişmedi. Havluya sarılı getirdiler yavrumu. Sonrası hep emzirme, uyuma gecti. 17'den 23'e kadar.. Odanın ne kalabalık olduğunu fark etmem ve bebeğin huysuzlanması aynı ana denk geldi. Odada 5 hasta, 5 refakatcı ve 3 bebek vardı. Gurultu coktu. Bebek sabaaha kadar ağladı emmedi. O gurultu ve sıcakta 2 gece gecirdik toplasanız 1 saat uyamadım. Garip bir şekilde ağrı hissetmedim cok fazla. Bebek emmeyi reddeti, mama vermek zorunda kaldım. Gelen sutum 2. gece gelmedi. 3. gunde taburcu oldum.
Hastane şartlarına, kalabalığa rağmen doktorlar, asistanlar, hemşireler, bebek hemşireleri sabırla her soruma yanıt verdiler, şımartılmadım belki ama bana da bebeğe de iyi baktılar ve hastaneden sağlıkla taburcu olduk.
Şimdi evdeyiz, emme, uyuma, gaz sancıları rituelimiz devam ediyor. Antibiyotik, demir hapı, skan sulandırıcı tedavim de devam ediyor. Minik yavrumun sarılık kontrolleri var. Şimdilik değerleri normal.
Yeni annelere tavsiyem; asla asla demeyin. Ben asla burda doğurmam dediğim yerde doğurdum. Bebeği emzirin, gazını cıkartın, uyutun. Gazı unutmayın. Ben unuttum kabusa dondum. Gaz cıkarmak cok cok cok onemli.
Benim gibi riskli gebelere tavsiyem de kalabalığa rağmen siz siz olun eğitim araştırma hastanelerinden şaşmayın. Guvenilir doktor bulsam rahat gecirirdim ama ameliyatı bu kadar rahat atlatır mıydım bilmiyorum.