Bir duvarcı ustasının şantiyede yazdığı mektup:

Sayın şantiye şefim;

İş kazası tutanağına planlama hatası diye yazmıştım. Bunu yeterli gormeyerek ayrıntılı anlatmamı istemişsiniz. Şu anda hastanede yatmama neden olan olaylar aynen aşağıda anlattığım gibi olmuştur:

Bildiğiniz gibi ben bir duvar ustasıyım. İnşaatın altıncı katındaki işimi bitirdiğim zaman biraz tuğla artmıştı. Yaklaşık 250 kg kadar olduğunu tahmin ettiğim bu tuğlaları aşağıya indirmek gerekiyordu.

Aşağıya indim, bir varil buldum, ona sağlam bir ip bağladım ve
ardından altıncı kata cıktım. İpi bir cıkrıktan gecirip ucunu aşağıya saldım. Tekrar aşağıya indim ve ipi cekerek varili altıncı kata cıkardım. İpin ucunu sağlam bir yere bağlayıp tekrar yukarı cıktım.
Butun tuğlaları varile doldurdum. Aşağı indim, bağladığım ipin ucunu cozdum. İpi cozmemle birlikte birden kendimi havalarda buldum. Nasıl bulmayayım? Ben yaklaşık 70 kiloyum. 250 kilogram varil suratle aşağıya duşerken beni yukarı cekti.

Heyecan ve şaşkınlıktan ipi bırakmayı akıl edemedim. Ben yukarı
cıkarken yolun yarısında, aşağı inmekte olan tuğla dolu varille
carpıştık. Sağ iki kaburgamın bu sırada kırıldığını sanıyorum. Tam yukarı cıkınca, iki parmağım iple beraber cıkrığa sıkıştı; Parmaklarım da bu sırada kırıldı. Bu esnada yere carpan varilin dibi cıktı ve tuğlalar etrafa sacıldı.

Varil hafifleyince, bu sefer ben aşağı inmeye varil ise yukarı cıkmaya başladı ve yolun yarısında yine varille carpıştık!.. Sol bacağımın kaval kemiği de bu sırada kırıldı.

Yere inince can havli ile ipi bırakmayı akıl ettim. Bu sefer de başımı yukarı kaldırdığımda boş varilin suratle uzerime geldiğini gordum!...

Kafatasımı da boyle catladığını sanıyorum. gozumu hastanede actım...
__________________