Bugune kadar hep tedirginlikle konular actım bu forumda karış karış bir umut olumlu ornekler aradım. Benim durumumda olupta anne olanlara mutlulukla baktım. Bu mesajımı karamsar olanlar icin yazıyorum. Bir bebegim olsun cok istedim ama kayıplar verdim hastane kapılarında el ele bebeğini gormeye gelen ciftleri izledim icimden ağlayarak. Doktorun odasından dunya başıma yıkılmış şekilde cıktım bir cok kez. Rahmimde oldukca buyuk bir perde vardı ilk ameliyatımi olduktan sonra bitti sandım buyuk heyecanla film cektirdim ve hala sorunun devam ettiğini oğrendim. Doktorum uzulmememi bı ameliyat daha olursam duzelecegini soyledi ya sabır dedim sonucu guzel olucakti. İkinci sefer heh dedik daha tamam artij. Tekrardan hsg cektirdim ve sonuc perde devam ediyor. Ama azalmış bı şekilde. O an umudumu kaybettim olmayacak dedim. Eşimden ayrilmayi bile duşundum onuda kendimle suruklemek istemedim. Doktor okadar rahattiki bı gebelik dene olursa olur olmazsa duşer. Duşer demek ne kadar kolaydı ya onu yaşamak. Başka carem yoktu dediğini yaptık ve gebe kaldım. 37 hafta suren mucadelenin sonunda Anne oldum. Yazarken bile burnunun diregi sızlıyor. Oyle guzel bir duyguki Rabbim isteyen hakeden herkese nasip etsin. Kimsenin kucağını boş bırakmasın. Asla pes etmeyin. Allah kimseye gerceklestirmeyecegu şeyin hayalini kurdurmaz. Cok şukur bin şukur
