Subject: Bir Hamam Boceğinin Gunluğu Date: Tue, 28 Feb 2006 17:46:22 +0200 (EET)


Bir Hamam Boceğinin Gunluğu


Dun gece yine olumle burun buruna geldim.

Kendime bir zarar geleceğinden değil ama karım Cemile ne yapar sonra.


Biz akşam yemeğimizi genelde saat 11-12 gibi
yerdik, ama ev sahiplerimizin misafiri geldiğinden gec vakitlere kadar
oturup yatmadılar. Neyse ki konukların gitmesiyle birlikte uykuya
daldılar. Bir sure ortalığın sakinleşmesini bekleyip, yiyecek toplamaya
başladım. Bugun misafirler geldiği icin menu cok zengindi. Pasta

ve borek

kırıntılarına
bayılırız. Her neyse ben nevaleyi toplarken birden mutfağın ışığı yandı ve
"Aaaaaa! Karafatma"

diye bir ses duydum.
Salak adam, ben bir erkeğim Fatma da nereden cıktı. Benim adım İsmail.
Boyle şeyler delikanlıyı bozar.

Hadi beni karımla
karıştırdın diyelim. Sen ne kadar korkak bir adamsın. Benim kac katım
buyukluğunde olmana rağmen bu bağırış da ne boyle? O korkunc sesin
kesilmesiyle birlikte, sanki ben ona bir kotuluk yapmışım gibi beni
kovalamaya başladı.
İnanın o kadar da dikkat ediyorum,
tabak, canak bardak uzerinde dolaşmamaya cunku bu dingilin karısı cok
titiz. Bazen diyorum ki bu gıcıkların misafiri geldiğinde git ortalarda
dolaş boylelikle utanılacak duruma duşsunler. Ama yapamıyorum işte. Ne
olursa olsun, ekmek yediğin tekneye kotu gozle bakmamak
gerekir.
Ben eve geldiğim ilk yılları hatırlıyorum
da ne guzeldi o gunler. Rahmetli kayınbabam ve kayınvalidem beni evlerine
kabul etmişlerdi. O zamanlar rahattık, cunku ev sahibimiz Rıza amca kordu.
Bu sebeple evin her yerinde serbestce dolaşabiliyorduk. Hatta Rıza amcayla
aynı sofrada yemek yediğimiz gunlerde oldu.

Gerci bizleri
gorebilseydi nasıl davranırdı bilmem ama o hep yureğimizde yaşayacak. Rıza
amcanın durumu pek iyi sayılmazdı, memur emeklisiydi. Bu evde rahmetli
karısınınmış, bu yuzden yiyecek konusunda bu kadar fazla seceneğimiz
yoktu. Ama daha mutlu ve huzurluyduk.
Rıza amca bir gun gorunmez kazaya
kurban gitti. Gerci onun icin butun kazalar gorunmezdi. Rıza amcanın
toprağa verildiği gun biz de oradaydık. Karşı komşusu Osman Zeki Bey bize
geldiğinde ceketini asmıştı. Biz de bunu fırsat bilip ceketin cebine
girdik. Ardından Osman Zeki beyle birlikte mezarlığa doğru yola koyulduk.
Rıza amcanın uc tane oğlu vardı ama bugune kadar sadece nufusta
gozukuyorlardı. Hayırsızlar daha ilk gunden evi satışa cıkardılar. Evi şu
anda oturan adam ve karısı satın aldı. Eve ayak basmalarıyla kayınbabam ve
kayınvalidemi oldurmeleri bir oldu.

Adam sonra iğrenerek
cansız bedenleri kÂğıda sararak cope attı. Sanki kendisi cok temizmiş
gibi. Halbuki tuvaletten cıktıktan sonra ellerini yıkamadığına defalarca
şahit oldum.


Şimdilerde kendine
uzerinde rahmetli kayınvalidemin resmi olan bir ilac almış, durmadan
uzerimize sıkıp duruyor. Kayınvalidem Sultan Hanım gencliğinde fotomodel
olduğu icin bu tur ilacların uzerinde resmi bulunuyor. Hatta bir iki
reklam filminde de oynamıştı. Ama evlenince mecburen bıraktı. Cunku
kayınbabam tam bir Osmanlı erkeğiydi. Bugune kadar rahmetli Rıza amcanın
anısına bu evde oturduk, artık daha fazla dayanacak halimiz kalmadı. Eşe
dosta haber saldık. Kendimize gore bir ev bulur bulmaz taşınacağız
buradan. Belki de sizin evinize yerleşiriz hayat bu
belli mi olur…
__________________