Merhaba arkadaşlar, benim mucizem şansım 21 Eylul 2011de gelmişti bana. 9 ay beklemiştim onu. hatta hamile olduğumu oğrendiğimizde 6 haftalık olmuştu bile. adetim 10 gun gecmesine rağmen hic tahmin etmedim. sonra adet oldum sandim. 2 gun surdu kanama. meğer yerleşme kanamasıymış. doktora gittiğimizde icerde hala kanama var dikket et dedi. dikkat ediyordum ama 15 gun sonra tekrar kanama başladı. iğne,progestan kullandım 3 ayın sonuna kadar tabi her hafta kontroller. doktorum şu 3 ayı atlatalım sonra rahatlarız diyordu. 12 haftam bitmişti. 2 testimizi yaptırdık. herşey normaldi bebeğim kıpır kıpırdı. artık korkmuyordum 3 ay gecmişti ya. nerden bilecektim bebeğimin benle fazla kalmayacağını. bi sonraki randevuda cinsiyetini oğrenecektik. gunleri sayıyordum onu gormek icin. yılbaşına 1 hafta kala yine kanamam başladı. doktorumu aradım. cok fazla değilse ve ağrın yoksa bişey olmaz yarın gel dedi. fazla değildi ama korkuyordum. ertesi gun gittik cok iyiydi bebeğim. yine icim rahatlamıştı. bir haftayıda hafif hafif lekelenmelerle gecirdik. yılbaşı gecesi arkadaşlarla gecirdik. birinin bebeği 3 aylıktı,birininde 1 yaşındaydı, seneye 3 tane olacaklar diyoduk. kardeş gelecekti onlara. hepimiz liseden arkadaştık ben tektim aralarında benimde bebeğim olunca tam olacaktı. onların bebekleri yanındaydı ama benimde karnımdaydı. eşimde cok mutluydu. sonunda hayellerimiz gercek olacaktı herşeyimiz bebeğimiz gelince tam olacaktı.cok guzel gecmişti gecemiz. yeni yıla bebeğimizle girmiştik. sabaha karşı 4 gibi eve geldik. oğlene doğru iyice dinlenmiş olarak uyandık. karnımda hafif bi gerginlik ve ağrı vardı. kahvaltıdan sonra uzandım. gecer diye gecmedi. kramp mı kasılmamı ne olduğunu da anlamıyordum ki. gerci normaldi bu aylarda başlıyordu boyle şeyler. butun gun yattım hafiflemişti ama gecmedi. ertesi gun uyandığımda daha iyidim. işe gittim. oğlen arasında da doktora gidecektim yine ne olur ne olmaz diye. ama daha işteyden yoğun bi kanama başladı. hemen yine doktora gittim. bebeğe bakalım dedi. dun olanlarıda anlattım. bebeğin cok iyi bişey olmaz dedi. ama sana yinede rapor yazıcam 10 gun dinlen ama 5.aya kadar dikkatli olman lazım dedi. cıkışta iğne verdi onu yaptırdım.yine icim rahattı. bebeğim iyidi. onu gormuştum. hatta kızmıştım ona niye boyle yapıyosun annem diye. eşimde gelmişti yanıma beni annemlere goturdu. orda kalalım iyice dinlen dedi. hicbirşey yapmayacaktım yeterki ona birşey olmasın diyordum. o gun yine yattım. gayet iyidim. kanamada hafif hafif devam ediyodu. o gece sabaha karşı uyandım. tuvalete gitmek icin birden birşey boşaldı icimden bacaklarımdan suzuldu. tuvalete gittim pembemsi bi sıvı. meğer suyum gelmiş. tabi hala anlamıyorum ben ne olduğunu. doktoru aradım inşallah suyun gelmemiştir deyince anladım kotu bişey olduğunu. doğru hastaneye. doktorum ultrasonla baktı. yuzu değişti. ama bebeğim oynuyordu ne olmuştu ki. bana hic suyun kalmamış ne yazık ki yapacak bişey yok dedi. nasıl yani ne olmuştu bebeğime . ondan nasıl ayrılacaktım. ağlıyordum sadece o daha kucucuktu benimle kalmalıydı. suni sancı vermeye başladılar. o gun hic ağrı olmadı bende tepki vermiyordu vucudum sancıya. o gece hastanede yattım. butun gece diğer odalardaki yeni doğmuş bebek seslerini dinledim. bense bebeğimden tamamen ayrılmak icin bekliyordum. kabustu bu heralde uyanacaktım ve bitecekti. ama oyle olmadı. sabah yine başladılar sancı vermeye giderek arttırarak. başlamıştı yavaş yavaş ağrılar. giderek artıyordu dayanamıyordum artık 4 saat gecmişti. heryerim uyuşmuştu. kollarımı bacaklarımı hissetmiyordum resmen. yarı baygın gibiydim. herkes ağlıyordu yanımda bir an once kurtulmam icin. ama ben ondan ayrılmak istemiyordum ki. iyice acılma olmadan doğumhaneye almayalım demişti ebe. odadaydım o yuzden birden bişey geldiğini hissettim. ebeyi cağırdık pıhtı dedi. az kalmıştı bebeğimde geliyordu. beni bırakıyordu. 5 dk sonra oda geldi. doğumhaneye cıktık. kordonunu kestiler eşinide aldılar. tamamen bomboştum artık. 1 defa bile bakamadım yavruma. şimdi pişmanım baksaydım keşke. aklımdan hic cıkmasaydı ne olurdu. o benden bir parcaydı sonucta. erkekti. boylemi oğrenecektik. ama alın yazımız buymuş. gunlerce ağladım. gizli gizli cunku herkes kendine yapıyorsun diyordu yavrum gitmişti. bağıra bağıra ağlamak geliyordu icimden sadece. şimdi uzerinden 2 ay gecti. herkes iyi olduğumu sanıyo cunku onlar beni sadece iyiken goruyo. onlarda cok uzuldu bide benim icin uzulmesinler diyorum. eşime bunu yapamam diyorum. ama icimde ne fırtınalar kopuyo sadece ben biliyorum. rabbimden bol bol sabır diliyorum bana ve benim gibi evlat acısı yaşanlara.