arkadaşlar merhaba.
benim 2 yaşına yeni girecek olan bi oğlum var. supriz bi şekilde korunduğumuz (spiral) halde hamile olduğumu oğrendim ve dunyam başıma yıkıldı resmen. asla ikinci cocuğu istemiyormuşum meğerse hamile kalınca anladım. hic bir şey hissetmedim. her sabah doğurmak istemiyorum diye uyanıyorum. kurtaj icin randevu aldım ama gonlum kıymaya da elvermedi randevumu iptal ettim. mecbur doğurucam gibi duruyor ama hic istemiyorum.

istememe sebeplerim; gelecek kaygısı. yani oğluma şuan sınırsız imkanlar sunup kaliteli eğitim hayatı sağlayabiliriz. ama butcemiz 2 cocuğa aynı imkanları sağlamaya yetmez. tamamen ilk cocuğumun hayatıyla geleceğiyle oynuyormuşum gibi hissediyorum kendimi. ve tabi bu gerek hamilelik gerek sonrası bebek doğduğunda oğlumla aramda acıklık mesafe olmasından korkuyorum. cunku boğuşmayı ustume atlamayı seviyor. ve ben devamlı onu yapma etme diye engellemiş olucam. bebek doğunca da gece gunduz uykusuz kalacağım icin oğluma yine verimli zaman ayıramicam.

inanılmaz huzursuz ve ona haksızlık ettiğimi duşunuyorum. bebeği istemiyorum aldırmak istiyorum ama o zaman da sonra pişman olur muyum kaygısı endişelendiriyor beni. henuz 6 haftalık sanırım. kurtaj da yasal sure 10 hafta.

kurtaj olup da verdiği karardan pişman olmayan var mı acaba aranızda? doğum yaptığım zaman da neden doğurdum diye pişman olmak da istemiyorum.

bide hani cevreme ve aileme baktığımda da hangi kardeşin birbirine yararı olmuş bi fayda sağlamış. bu sebeple kardeşi olmasını da şart gormuyorum ben cocukların.


bu arada maddi imkanlarımız da şoyle ben memurum ve eşimin de pandemiden oturu 2 senedir iş yapamayan bi şirketi var.

dun doktora gittik 5 haftalık. henuz sadece kese var bebek oluşmamış bi kalp atışı yok