Her kadın gibi anne olmayı hayal ettim hep. Cok genc tanıdım evleneceğim adamı. O olduğuna emindim. Aradan 5 sene gecti. 19 yaşımda ben o adamla evlendim. 14.02.2017 de hayatımın en guzel "EVET" i cıktı ağzımdan. Onunla anne, baba olmanın hayaliyle 1 sene gecirdim. Dunyanın en iyi kocasıydı, en iyi babasıda o olucaktı..
1 sene sonunda cocuk icin erken, gezelim tozalım dedik. Cocuk hayallerimizi ve planlarımızı 5-6 sene erteledik.
14.02.2018 hem sevgililer gunu, hemde ilk evlilik yıl donumu.. Mukemmel bi akşam gecirdik. Karnımdakinden habersiz..
24.02.2018 Cumartesi
Artık icimizde bi şuphe. Ben ihtimal vermiyorum desemde icimde "acaba"lar. Acile gittik ve kan verdim. 1 bucuk saat var sonucların cıkmasına. (sozde) İhtimal vermeyen ben, oturmuş bebek planları yapıyorum.
İcerden hemşire ismimi soyledi. Kendimi iceri nasıl attığımı hatırlamıyorum. Benim koca eşeğim
p) peşimden koştura koştura geldi hemen. Hemşireler birbirlerine bakıp gulduler. Doktor bize gulumsedi. Bizde buyuk bi merakla ağızlarının iclerine baktık onların.Sonuc kağıdımı masaya koydu doktor. Ufak bi kağıt cıkarıp "İlgar" yazdı. Ve bize "Bu benim adım. Anlamı eski turkcede at koşturan demek. Sonuc kağıdınızla birlikte kadın doğuma gidin. Gercek gebelik mi teyit etsinler." dedi ve" Erkek olursa ismimi de duşunursunuz artık. Hayırlısı olsun." dedi gulumseyerek.
Ağlamaya başladım. Eşimin yuzune baktım gozleri dolmuştu. Acilin ortasinda kucağına alıp dondurdu beni..
O tarif edilemez mutluluk. O an vucudumu saran sıcaklık tarif edilemezdi..
28.02.2018 CARŞAMBA
Yine icimizde bi heyecanla gittik bugun doktora. Sıra alıp beklemeye başladık. İsmimizi gorunce girdik iceri ve pozitif cıkan kan testi sonucumuzu gosterdik. Ultrason icin uzandım ve karnımı actım. Zaman yavaşladı sanki. O gun 6 haftalık bebeğimizi gorduk. Kalp atışlarını gorduk. Eşimin gozleri dolu dolu.
O kadar guzeldi ki.. Eve donerken yuzumde bi gulumseme. Elimde de ultrason fotoğrafı
