Dilekler, istekler, arzular... İnsan varolduğundan beri varlar. Bu oyle bir cekim ki... İnsanı kendi dışındakine ceken ve dileğini gercekleştirmek icin "dıştaki" her yolu deneyen...

Ama "icine" bakmayan insan, dışında bulamaz dileğini, bulsa bile tatmin olamaz, tatmin olamadıkca da bitmez tukenmez istedikleri.

İcine baktığında ise BİRleşir benlikleri ve ulaşır hikmete. Şu sozler yankılanır kulaklarında: "O bir şeye OL dedi mi oluverir."
"İsteyin verilecektir, kapıyı calın acılacaktır."
Peki ama bu sozler kime soylenmiş? Her insana mı? yoksa "Hic bilenle bilmeyen bir olur mu?" diye ifade edilen insana mı?

Bakalım hayatımıza ve anlayalım kime soylendiğini. İsteriz hepimiz bir cok şeyi, gerek maddi gerek manevi. Ulaşırmıyız peki bunlara, en az caba ve en kolay yolla?

Bilinc gorur ve bakar hafızasına, uygun bir referansı var mı diye. Bir araba gorur bilinc ve inceler eski bilgisini, bu araba hakkında soylenen diğer fikirleri, toplumsal koşullanmayı, moda olup olmadığını. Hepsine hızlıca bir goz attıktan sonra, onda hemen bir heves oluşur ve Ah! keşke boyle bir arabam olsaydı diye yumurtlar yumurtasını.

Ama bu yumurta hemen kuluckaya gelmez. Ciftliğin sahibi geldi dur hele. Bilincaltı derler ona, bir baksın yumurtanın kalitesine.
O baktı mı tam bakar, kayırmaz hic kimseyi, iyi kotu bilmez, yargılamaz, yorumlamaz. Goruşu keskindir. Ustad odur, dediği olur. O'nun bakışı şoyledir ey İnsan: Kendine ektiğin dikenlerin icinde gul yeşertemezsin der sana. Dileğin guzel ama onu yeşertecek kodlaman yok, toprağın coraklaşmış ama sen cicekler dolsun istiyorsun bir anda. Uyarır seni, zorlaştırır yolunu ta ki anlayasın diye. Ama sen anlar mısın? Yoksa isyan mı edersin. Bir bak bakalım hayatına...

Eğer anlarsan bayramdır bugun kutla. Donuşumun kutlu olsun, mujdeler sana. O zaman bak ne cicekler acar, miss gibi kokularında boğarcasına. Ama dur acele etme bitmedi. Henuz donuşumun tamamlanmadı.

Bir ustad daha vardır ki ona Yuksek Benlik derler. Onun muhru olmadan tezahur OLmaz, bilinc ile bilincaltın el ele verdiler. Geldiler Yuksek benliğin huzurunda durdular. O şoyle bir suzer onları baştan ayağa. Der ki: Aferin size, sonunda el ele vermişsiniz, hakettiniz gelmeyi huzuruma, sunun bakalım bana dileğinizi.

O ikisi sunarlar dileğin resmini, bakar buyuk ustad ve derki: Guzel, hoş ama hani nerde bu resme hayat verici ruh? Dilekte sizden, enerji de. Ben birleştirip OL derim. Kelimenin kudreti bendendir ama gerisi sizden. Eksik gelirsen, eksik donersin. Haydi enerjini de arttır oyle gel bana.

Tohum, toprak(bahce) ve su duzgun birleşsin, ancak o zaman bahcıvan OL der. Bunu bilmeden isyan etme, bahceni daha da coraklaştırma. Kendini huzurdan kovma. Bir nefes al, tazelen. BİRleş ki OLasın. SOLmayasın.

sevgiyla kalına.s.