Gozumu ilk actığımda gordum seni...
Goz kapaklarım cıpıl cıpıl acılmaya calışırken...
Onceleri garipsedim bir parca bıyıklarını...
Kim olduğunu anlamaya calışırken
Beyazlar icinde bir hemşire bıraktı beni avuclarına..
Ne kadar da kocamandı ellerin...
Avuclarının arasında kayboluverdim...
Minik bir melek tanıştırdı seni bana...
" işte" dedi..
"bu adam BABAN senin !.."
Artık onun guvenli kollarındasın
Anan gibi, bir diğer parcan O senin..
Sonraları ne zaman duşeceğimi hissetsem
Hep yetişti guclu kolların..
Ve kızsanda bazı bazı
Karşılıksız sevgiydi adı,
Şevkatti hep bakışlarının...
Coğu zaman anlamadım seni biliyorum..
Hele yeni yetme ergenlik hallerimde..
Ne kadarda asi oluyordum...
İki lafımdan birinde hep itiraz doluydum
Seninse dudaklarından dokulenler hep aynı sozlerdi
" bizi bizim gibi olunca...
ana -baba olunca anlarsın...."
Haklısın o zamanlar seni hic anlayamıyordum...
İnsan ekmek kavgasına duşunce..
Hele birde kara sevdalara..
Birde tek başına yaşam kavgası vermeye başlayınca..
Vakti zamanında burnuyla ittiği ,
O sevgi dolu baba şaplağına hasret kalınca ensesinde sırtında..
Hele birde guvenemeyince eşine dostuna
Daha iyi anlıyormuş be babam....
Ne cok insanlar gordum babasını dahi tanımayan...
Daha doyamadan vedalaşan...
Şanslıyım ki sahibim sana...
Biliyorum ara sıra kızdırsamda...
Benim icin bir lutufsun Tanrımdan..
SENİ COK SEVİYORUM BE BABAM !...


alinti