Aylardır hata yıllardır,internette kişisel gelişimle iilgili her yazıyı okurum.Okuduğum kitaplarda bile bu ozellik beni cezbeder.Bugun yine herkesten once uyandığım bir gundu.Elime ikinci kez okumaktan zevk duyduğum bir kitabı aldım.Ve icinde yazanları bunca zaman okuduklarmı birikimlerimi,yaşadıklarımı duşundum.
Sonuc ne mi?
Hayat sahnesinde kendime bicilen rolu oynamıştım bu yaşıma kadar.İyi evlat olmam soylendi,Sustum iyi evladı oynadım.
İyi eş olmam soylendi,iyi eşi oynadım.
Anneler fedakar olur dediler,fedakar anneyi oynadım.
Peki ben neden kendimi oynamadım?
Şimdi duşunuyorum da sorsanız kişilere,ne iyi bir evlat olduğumu,ne iyi eş olduğumu ne de iyi bir anne olduğumu soyleyebilir konunun muhattabı kişiler.
Cunku oynadım ama o kişi olmadım.
Aslında iyi evlat olmaya calışırken icimde neleri saklamışım.
İyi eş olmaya calışrken,sadece sorun cıkmasın diye kendimden vazgecmişim,yapmak istediklerimden,hedefimden,hatta kendime yeni bir hedef koyamamışım bile!..
Anne rolunu oynarken de bunu severek yapmışım,gereksiz fedakarlıklarda bulunmuşum.Fazlasıyla titremişim.Oysa cocuk duşmeli dizi kanamalı,bunu yaşayarak oğrenmeli.
Ve baktım ki hayat geciyor.Artık kendim icin birşeyler yapabilme isteği var icimde.Gezmek eğlenmek mi?
Hayır.Ben kıyamet koparken bile elinde bir fidan varsa dik diyen bir peygamberin ummetiyim.Neden yaşamdan vazgeceyim dedim kendime.
Belki gelecek 10 yıl omrum olmayabilir.Belki yapacaklarımı gercekleştiremeyebilirim,o halde neden bu sıkıntı.Olabilir belki omrum olmayabilirr.Ama ya 30 yıl omrum varsa,geriye bakınca pişmanlık duymayacakmıyım.Hic bir şey icin gec değil.Ben bu yazıları boşuna okumadım.
Gelecekte neler olur bilinmez.Ben belki Turkiyenin adını bile duymadığı bir insan olabiirim.
İlk yaptığım şey şu an kendime hedef koydum.Ve bunu gercekleştirmek icin calışacağım.Bakalım bir 10 sene sonra neler olacak.Ara ara yazacağım yapacaklarımı.Ama şimdi yazmak icin hazır değilim.
Lutfen başarmak isteyen kendine hedef belirlesin.
Başarıya giden yolun ilk adımı bu !....