Biliyorum coğu zaman farkına varamadın kendi potansiyelinin; cunku duşuncelerin kendinden cok uzaktı.

Sen kendinden başka her şeye odaklanmaya calıştın, kendini anlamana izin vermedin. Senin icin kendine verdiğin değer bu mu gercekten?

Kendini anlamayan seni, bir başkasının anlamasını nasıl bekleyebilirisin ki?

Ama bekledin! Hala da bekliyorsun nereye kadar bekleyeceğini bilmeden…

Senin icin onemli olan da bu zaten, zamanın bir şekilde gecmesi!

Beklentilerin dışa donuk olduğu surece kendi potansiyelin karanlıkta kalacak. Ya şimdi kendini fark et, ya da olu gibi yaşamaya devam et!..

Sen, olmayı istediğin sen oldun.

Secimlerinin toplamı, yaşamının anlamını oluşturdu zihninin derinliklerinde.

Sen, olmayı istediğin oldun, ama farkına varmadan…

Nedensiz ve sorgusuzca, yargılamadan kendini sadece bir kez daha duşun.

Duşlerinin odağı nereye uzanıyor?

Sen kimsin ve nasıl sen bu haldesin, iyi ya da kotu…

Uzulme “hayal ettiklerime kavuşamadım” diye, bunu oyle iyi başardın ki!

Evren bile şaşkınca baktı sana kendine yaptığın haksızlıklar karşısında…

Korkuyu sen var ettin, onu huzura cevirecek olan da yalnız sensin!

Bir kopek duşun karşında dikilmiş ve gozlerini irice acmış sana bakıyor. O sana baktıkca senin de ellerin ayakların titriyor zıngır zıngır.

Korkuyorsun.

Hem de cok korkuyorsun, aklında yarına kalamamanın kaygıları var cunku…

Peki, o kopekcik başında palyaco maskesi ile karşında dursa ve sana sırıtıp kuyruk sallasa. Sonra da iki ayaklarının ustune basarak hoplayıp zıplasa…

Ondan yine korkar mıydın?

Hic sanmıyorum, cunku sen duşuncelerinle korkuyu var ediyorsun!

Korkuyu var eden sen, huzuru da var edebilirsin.

Hem de istediğin zaman!..

Sen muthiş birisin, supersin; cunku duşunebiliyorsun…

sevgili uğur koşar'dan alıntıdır
sevgilera.s.