Herkese merhaba,
29 Yaşındayım 40 gunluk evliyim. Ve biyolojik olarak 8 haftalık hamileyim.
Ve gelin gorun ki ben her gun farklı bir benim...
20 li yaşlarımda kabalık bir ailenin hayalini kuran ben 25 yaşımdan sonra evlilik duşunmezken eşimle tanıştım. Evlilik kararı aldım. Fakat dunyamız şartlarında bir evlat sahibi olmanın manevi ve maddi yonde ciddi bir sorumluluk olduğunu ve ona guzel bir gelecek veremedikten sonra bir cocuk doğurmanın o cocuğa yapılan kotulukten başka bir şey olmadığına inandım. Ve cocuk guzel bir hayal fakat benim doğrularımın dunyasından uzaktı. Derken evlendim ve yaşayacağım ilk cinsel tecrubenin korunaksız olmasını ben istedim. Sonrasında ise korunmamıza rağmen 3 haftalık evliyken hamile olduğumu oğrendim. Pişman mıyım değilim. Cunku boyle hesapsız, plansız olmasa bir gun hesapla kitapla olmasına ben musaade etmeyecektim. O yuzden pişman değilim. Hayatın karşıma cıkardığı her şeyi yaşamam gerektiğine inanırım. Bir yere gec mi kaldım, bir kaza beladan korunmuşumdur. Birinden kazık mı yedim almam gereken bir ders vardır. derim... Ama bu aralar kendimi hic kendim gibi hissetmiyorum.
Değişen bedenim, bir anda hayatımdan cıkarmak zorunda kaldığım alışkanlıklarım (sigara, alkol gibi) bana kendimi hic olmadığım bir ben gibi hissettiriyor. Bir tarafım heyecanla onu bekliyor, bir tarafım icimde ki cocuk onunla beraber yok olacakmış gibi bana kotu şeyler fısıldıyor. Eşimle surekli gulen eğlenen biriyken şimdi surekli sırtım ağrıyor, midem bulanıyor gibi şeyler ile eşimin karşısına cıkmak mı bana boyle hissettiriyor. Anlamıyorum ! Neden?
Hic aldırmayı duşunmedim, Allah ta bu fikirden korusun. Ama neden boyle hissediyorum?