kabul etmek istemesek de boyle değilmiyiz işte:1no2:


adım1: X davranışını gercekleştiren Ali'nin zihninde birden "Yanlış bir şey yaptım" duşuncesi belirir. Eski alışkanlık işte.

adım2: Ali bu duşuncenin doğru olduğuna inanmayı secer ve kendisini suclu hissetmeye başlar.

adım3: Ali hissettiği o sucluluk duygusu sonucu artık yaptığının kesinlikle yanlış, cok yanlış bir şey olduğunda karar kılar. "Sucluluk duyduğuma gore yanlış bir şey yaptım demek ki," diye duşunur.

adım4: Ali zihnindeki yargı dolu duşunceleri "Gercekten de cok yanlış bir şey yaptım", "Evet, evet bu yaptığım cok buyuk bir hataydı" gibi diğer yargı dolu duşuncelerle beslemeye başlar.

adım5: Ali'nin zihninde bir duşunce daha vardır ki o da şoyledir: "Yanlış bir şey yaptığında cezalandırılırsın ve acı cekersin." Ali'nin aklına aniden bu duşunce gelir. Duşunce gercekten de doğru soylemektedir. Anne ve babasının hoşuna gitmeyen şeyler yaptığında cezalandırılmış ve acı cekmiştir. Oyle ya annesinin ve babasının hoşuna gitmeyen şeyler, yanlış şeylerdir. "Acaba bu yaptığımı annem ve babam duysa ne derler?"

adım6: Ali yanlış bir şey yapmış olduğuna coktan inandığından, artık "İnsanlar bu yaptığımı duyarlarsa ne derler, bana ne ceza verirler?" şeklindeki duşuncelerle meşguldur. Diğer duşuncelerinin arasında "Benden ilgilerini esirgerler mi?", "Beni dışlayabilirler,", "Eminim ki artık beni sevmeyecekler" gibi hic de hoşuna gitmeyen duşunceler vardır.

adım7: Ali cezalandırılacağına yurekten inanır ve yoğun bir endişe icindedir gun boyu. Endişe duymakta da cok haklıdır. Belki endişe duyarak hoşuna gitmeyecek olasılıkların olmasını onleyebilir.

adım8: Yaptığı X davranışını her hatırladığında midesine kramplar girer ve kendini cıkmazda hisseder. Kendisinin yanlış bir insan olduğu kanısındadır. Varlığından utanc duyar hale gelmiştir. Ozunde bir hata olduğunu duşunup durur. "Ben yanlış bir şey yaptım" duşuncesinin yerini artık "Ben yanlışım," duşuncesi almıştır. Bir yandan da insanlar tarafından ceza gormekten korkuyordur.

adım9: Bu arada aklına harika bir fikir gelir: "En iyisi mi onlar bana ceza vermeden ben kendimi cezalandırayım. Boylece hem daha kabul edilebilir olurum hem de insanlar bu halimi gorup bana acırlar ve ilgi gosterirler."

adım10: Ali bu fikri cok sever. Kendisini birazcık olsun guvende hisseder bu şekilde. İnsanlar kendisine ceza vermeden, o kendisine ceza verir. Kendisini acımasızca yargılar durur. Kendisine ceza vermenin rahatlığını yaşıyordur. Biraz acıyordur canı ama yanlış bir şey yapmıştır ve bu ıstırabı hakediyordur.

adım11: Ali kendini sıkca değersiz hisseder ve bu hissin ona gercekleri soylediğinden emindir. Kendisinin değersiz bir varlık olduğu kanısındadır. Ali huzursuzdur, yaşamdan zevk almıyordur..........

yorumsuz...................