Hayırlı guzel geceler diliyorum hepinize kk
Bir yıla yakın bir zaman once, kişilik olarak cok beğendiğim biriyle evlendim. O kadar ki ona olan saygım ve sevgimde en ufak olumsuz değişme olmadı. Cunku beni hicbir konuda hayal kırıklığına uğratmadı. Tam olarak evlilik icin yaratılmış bir adam gibi. Sorumluluk sahibi, fedakar, durust, sevgi dolu, saygılı..
Sorun benim...
Evet sorun benim cunku evliliğe hazır olmadığımı evlendikten sonra anladım. Eşimi her ne kadar sevsem dahi ailesini sevemedim mesela. Ve bu ne kadar buyuk bir sorun tahmin edebilirsiniz. Ben rahatlığı seviyormuşum... Ne kaynana kasintiligini, ne buyuk buyuk sorumluluklari, ne evdeki binbir turlu işi...
Ben aşk insanıymisim. Evet aşık oldum. Bunu dibine kadar yaşamalıymisim. Gezmeli tozmali ama anasının her turlu sacmalığına katlanmak zorunda kalmamaliymisim.
Belki de boş bir insanmışım ben..
Eşimin babası İsvicreye gidiyor bir ay sonra iş icin yaklaşık 2-3 yıl. Annesi haliyle yalnız kalicak. Ve eşim ara ara annesini bize getireceğini soyledi yatılı olarak bir haftalik surelerle mesela. Ağzımdan ilk cıkan şey, yaaa hayır. Acıklayamadim bile. Sadece hazır değilim boyle bir şeye diyebildim. Şu an kpss calışıyorum, evdeyim. Ama ciddi bir programım var. Gerek uyku duzenim, gerek calışma surem vs. Her şey mahvolacak. Ona hizmet mi edeceğim ders mi calışacağım..
Cok buyuk tartıştık. Bana dediği şey, inşallah bu durumu hayatında asla yaşamazsın. Dilim tutuldu ama yine de lafımdan donmedim, icimden de gelmedi. Ben hic hazır değilmişim kızlar... Bana akıl verin ne yapacağımı bilmiyorum.