Gunaydın arkadaşlar.
Konular biraz hassas , taşlayabilirsiniz.
Sorun benim aile duşkunu bir insan olmayışım. Dun annemle kavga ettik. Konu dağınıklığım. İki gundur misafir gelecek diye ev temizliyorum annem yapma yorulma dediği halde. Dun evi mis gibi yaptım annem odamın dağınıklığını gordu. Odam dağınık olduğu surece yaptığım temizliğin hicbir şey ifade etmediğini şuphe verici olduğunu soyledi. Kaldı ki beni temizlik yaparken gordu ve cok beğendi yapma şeklimi. Bunu da soyledim bir hata bulamadın o kadar kotu temizlik yapmıyorum işte dedim. Olaya hata aramak olarak bakma dedi.
Sonra evdeki kediyle alakalı bir şey oldu ben hatalıydım evet ama kavga ettik. Benim aileme hic duşkun olmadığımdan, her şeyi yapmış olmak icin yaptığımdan, gece oda kapım kapalı yattığımdan ve okuduğum yere donmek icin can attığımdan dem vurdu. E bence bu normal cunku tum arkadaşlarım ve erkek arkadaşım orada. Anneanneme bir gun gidip kalmadığımdan dem vurdu.(Aynı mahallede oturuyoruz) Bir gun teyzem anneannemle gezmeye cıkmamışım. Bunu bayağı sitem ederek soyluyor. Ne yapayım insan kendi yaş grubunu arıyor. Kuzenim var ama yurtdışına gitti seneye kadar gelmeyecek.
Oysa annemle ev oturmalarına beraber gidiyoruz daha iki hafta once gorduk anneannemi en son. Benim cocuklarım da bunu yaparmış o zaman anlarmışım. Diyebilirsiniz ki hic mi haklı değil. Tabii ki haklı.
Ben cocukluğumu ergenliğimi anneannemlerle gecirdim ve zor oldu. Nasıl zor oldu mesela 10 yaşındayken televizyon seyrettim diye azar işitirdim neden ev işi yapmıyormuşum. Buyudum evde iş yapmadığım icin azar işittim. Yapardım bu sefer beğenmezdi. Annem ve teyzem de ona katılırdı. Kucucuk bir sebepten benimle gunlerce konuşmazlardı hep anneannem haklıydı. Acaba duşkun olmamamın sebebi biraz bu olabilir mi?
Ama ben yine de aileme yakın olamadığımı anlamıyorum. Neden akrabalarından cıkmayan okuduğu yere gec donmeye calışan birisi olamadım? Var mı cozumu olan?