Eşimle zaten boşanacaktık. Adli tatil girdi araya. Bende sanalda aşık olduğum birisi ile yazışıyordum. Eşimde biliyordu. Konuyu bilenler var zaten. Eşime acık acık, ben bu yazıştığım adama aşığım. Oda benden hoşlanıyoruz dediğim halde idrak edememiş. Ona nasıl guven verdiysem, dediğimi anlamamış. Hareketlerimdeki değişimi farkedince mesajlarıma girip okumuş ve şoke olmuş. Sabahın dordunde odama dalıp, hemen defolup gidiyorsun diye beni evden kovdu. Bende şaşırdım. Sana soylemiştim zaten bu tepki neden diye, zaten gideceğim, boşanacağız. Kediler var dedim sen git istiyorsan. Suratı ofkeden kıpkırmızı ,ben şimdi cıkıyorum, akşama kadar gitmiş ol dedi. Bende akşam arkadaşıma gittim. Sabahın beşinde bana mesajlar atmaya başladı. Ben seni ilk kez kaybettiğimi hissettim. Buna dayanacağımı sanmıştım ama dayanamam, lutfen don, bana bir şans ver. Her şeyi duzelteceğini, beni kendisine aşık edeceğini, ne istersem yapacağını, sigarayı bırakacağını, dişlerini fırcalayacağını, terapiste geleceğini vs her yolu deneyeceğini soyluyor. İlk kez boyle sozler veriyor bana. On beş yılın ustune. Gozleri ağlamaktan davul gibi şişmiş geldi ve beni aldı. Bende uzulmesine dayanamayıp, istemeyerekte olsa onunla eve geldim. Onunla apacık konuştuk. İlk kez. Sanalda goruştuğum adama aşık olduğumu ve onu kafamda bitirmeden bizim icin bir gelişme olamayacağını soyledim. Tamam beklerim dedi.gozlerimin icine oyle bir acı yalvarışla bakıyor ki teklifine hayır diyemedim. Ancak ne yazıkli hic bir şey hissedemiyorum ona karşı. Sanaldaki ile acı da olsa vedalaştık, mesajları sildim, istemesemde ve engelledim. Şu anda tek duşunduğum yinede o, unutamıyorum. Acı icindeyim. Sadece onu duşunebiliyorum. Cok buyuk bir cıkmazın icindeyim. Geleceği olmayan, sonu husranla bitmeye mahkum bir aşk ve geleceği olan, guvenli bir sığınak ama aşk olmayan bir evlilik arasında kaldım. Buyuk cıkmaza girdim.