Merhaba,
Bu foruma ilk uye olduğumda bir konu acmıştım. Birisini tanıyordum ve birlikte olmalı mıydım emin değildim. Uzerinden 3,5 sene gecti. Dun ayrıldık.

Bu 3,5 senede cok zor zamanla gecirdik. Askeriyeden ihrac oldu, ailesi dağıldı. Bana "beni bırak artık toparlayamam" dedi, "hayır destek olacağım sana" dedim. Bu surecte ihrac olduktan sonra cok kez kapılar yuzune kapanmışken ona iş buldum. Sonra benim annem babam ayrıldı. İş ve ev sıkıntıları yaşadım. Birlikte yuksek lisansa kaydolduk. Ailem ile tanıştı. Ben artık sonunda iyi bir işi buldum ve yuksek lisansımızı bitirdik. Tezini ben yazdım. Ve terk edildim.

Her şey normaldi. Yeni işime cicek bile yollamıştı. Aradan birkac gun gecti ve birden kafasında soru işaretleri olduğunu duygularından emin olamadığın biraz ara vermek istediğini soyledi. Bu arada biz bir tatile gidecektik. Oraya gidip gelelim karar vermek istiyorum dedi. Yıkıldım ama kabul ettim. Bu arada normal ilişkimizi yaşadık. Ben iş yerinden birisiyle sohbet ettiğini oğrendim ve 1 kez kafede goruştuğunu. Telefonunu istediğimde verdi ve gordum. Silmemiş. Bana yalan soylemek istememiş. Artık kız ile yaptıklarının yanlış olduğunu ve konuşmamaları gerektiğini yazışmışlar konu oyle kapanmış en son. Bu olaydan sonra gitmem gerekirdi değil mi? Yine de gidemedim.. Daha sonra ara verme kısmında artık emin olduğunu soyledi. Bu sure icinde surekli karşılıklı olarak ağladık. Benimle beraber buyuduğunu ama değiştiğini artık kim olduğundan ne istediğinden emin olamadığını, beni incitmek istemediğini soyledi. Donebileceğini ya da donmeyeceğini bana umut vermek istemediğini soyledi. Ama ben en ufak bir şey dediğimde "zaten umudu kesmişsin benden, dunden hazırmışsın" diye sitem etti. Cok yıprandım. Bir gun konuştuk bir gun konuşmadık. Bazen yazdı bazen yazmadı. Sonunda tatile gitme gunu geldi. Ben goturmek istemiyorum seni dedi. Annem aramış meğer "ne olur goturme onu Zaten bir şey değişmeyecek kararın vermişsin diye."demiş. Anneme soz vermiş. Ama ben "Ben son kez mutlu olmak istiyorum, gelmek istiyorum" diye ısrar ettim. Gittik arkadaşlarla tatile. orada hicbir şey yokmuşcasına normaldik. Gece konuştuk. Benim bazı huylarımdan (kıskanclık, surekli onunla zaman gecirme, kendine zaman ayırmasına fırsat vermeme) gibi şeylerden yorulduğunu soyledi. zamanla sevgisinden yemiş tum bunlar. Ben bu kotu huylarımın farkındaydım.. Kendi kendine kalmak istiyormuş. Bekle diyemiyormuş, zamana bırakmak istiyormuş. evet hayatında onu benim kadar cok kimse sevemeyecekmiş bunu da biliyormuş.. Neden bana fırsat vermedin dedim duzeltmem icin. "Cok konuştuk" bunları, her seferinde birincide duzelttik, ikincide yaptık" dedi. "birbirimizi tamamen kaybetmeden değerimizi ve yaptığımız hataları anlayamayız. bırak anlayalım. Benim ilk ilişkim sendin. Sensizlik nasıl bir şey bilmiyorum. Bunu gormem lazım. Belki bambaşka doneceğim, sensizken senin bana kattıklarının değerini anlayacağım" dedi.
Tatilde bir olay oldu "cok şanslısın" dedim, "evet senin gibi bir kız arkadaşım oldu o yuzden di mi?" dedi. "oyle bir şey soylemedim" dedim. "bırak da değerini anlayayım, izin ver" dedi.

Dun ucağa binmeden once, "Sanki yine goruşeceğiz gibi hissediyor musun? Birden kesip atamıyorum işte, ama verdiğim bir karar var bunu yapmak zorundayım, ama veremediğim kararlar da var. Bu yuzden boyle kesin konuşamıyorum" dedi. Kotu ayrılmak istemediğini soyledi. "Sana mutlaka yazacağım, iyi ya da kotu. Ama biraz durgunlaşalım, kendimize kalalım. Uzme kendini. Bana kızıyorsun ama bu iyiliği ikimiz icin de yapmak zorundayım beni anla" dedi. Otobuse bindik inecekken, "Vedalaşmıyorum. kendine iyi bak. Sana yazacağım. İyi mi kotu mu bilmiyorum ama yazacağım, bir sure sonra" dedi. Ve sonrasında beni her yerden tum hesaplardan sildi. Yapacağını biliyordum. Ama gormeden işte idrak edemiyor insan.

Ne yapmalıyım. O kadar cok emeğim var ki. Ve sevgim, sevgim hala bitmedi. Gurursuzluk, aptallık ne derseniz haklısınız. Ama gercekten yurekten sevenler beni anlar.

Tavsiyelerinize ihtiyacım var. Şimdiden cok minnettarım..